Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#221 Schrijven is scheuren - Gepast

Gepast Altijd had meneer Maas wel een spreuk of een gezegde paraat waarmee hij zijn vrouw en kinderen de les las of erger nog, de loef afstak. Wat het onderwerp van gesprek ook was, hij hief het vingertje en produceerde een passende spreuk, nooit raakte zijn arsenaal uitgeput. “Ik las vanochtend in de scheurkalender…” begon hij dan. Soms varieerde hij: “Nou, ik las anders vorige week …” of “Je moet maar zo denken …” Ze waren niet altijd toepasselijk. Maar meneer Maas was vader in een tijd dat kinderen je niet tegenspraken. Buren, vrienden en wederhelften waren nog hoffelijk genoeg om te doen alsof ze de vergissing niet hadden opgemerkt. ’s Nachts in bed, als ze samen nog eens de dag doornamen, sloot hij het gesprek af. Slechts in letterlijke zin had zijn vrouw dan het laatste woord als ze “ja, welterusten” zei. Elk jaar schafte hij de Gerarduskalender weer aan en plechtig klemde hij die vast op het meegeleverde karton waarop een devote afbeelding stond. Op de laatste dag van het jaar hing hij de nieuwe kalender aan de spijker. Niemand had het lef het schutblad op te tillen of, God verhoede, het alvast af te scheuren. Die handeling was voorbehouden aan meneer Maas zelf om één minuut over twaalf op de laatste dag van het jaar, nadat hij vrouw en kinderen een zalig nieuwjaar had gewenst. Vooral dat ‘zalig’ daar stond hij op. Voor hem geen nieuwerwetse fratsen. Nu staat de familie in de lentezon bij het gedolven graf en vallen er rozen en schepjes zand. De begrafenisondernemer knikt met een gepaste treurige blik naar mevrouw Maas, die als laatste langs het graf loopt. Met een weinig beschaafd plofje landt de Gerarduskalender op de kist.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Mooi verhaal, @Mechtilde. Het slot maakte me (ongepast) aan het lachen.
Dankjewel Nel, Ik laaf me graag aan jouw schrijfstijl en je mooie verhalen en dan is het extra fijn om van jou zo'n compliment te krijgen.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hè wat een heerlijk verhaal, een echte Mechtilde, filmisch, ik zie de man voor me en de scene aan het graf ontlokt mij ook een grinnik omdat daar precies voldoende feedback van de omgeving op de goede man wordt verwoord.

Lid sinds

6 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hè wat een heerlijk verhaal, een echte Mechtilde, filmisch, ik zie de man voor me en de scene aan het graf ontlokt mij ook een grinnik omdat daar precies voldoende feedback van de omgeving op de goede man wordt verwoord.
Dankjewel Cora. Ja, het was natuurlijk gewoon een goede man. Beetje dominant, maar een goede man, dat vond hij zelf waarschijnlijk ook. :nod:

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk verhaal en ik wens mw. Maas een fijn leven verder. Mss mist ze de scheurkalender toch nog later? Ook hier een glimlach aan het einde. Mooi voorbeeld ben je voor mij Mechtilde. Fijne avond.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
gewoon een fijn verhaal, lekker geschreven ik twijfel alleen over het 'slechts figuurlijk ...' Ze heeft letterlijk het laatste woord.

Lid sinds

5 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat bitter. Ligt niet aan jou hoor. Gelukkig schijnt er nog wel een lentezonnetje over het graf en daar troost ik me dan maar mee. Een goed verteld verhaal met een prettige, heldere en herkenbare schrijfstijl die ik graag lees. Idd een echte Mechtildr.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het een heel leuk verhaal! Met veel plezier gelezen. Allen dat 'slechts figuurlijk' twijfel ook ik aan. Ze heeft m.i. letterlijk het laatste woord. Figuurlijk dan misschien juist niet.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mechtilde, heerlijk die laatste zin. Daar wordt even alle etiquette en opgekropte irritatie van jaren overboord gegooid. Fijn verhaal dat onderhuids kriebelt en dan op het einde tot een lachbui leidt!

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook ik moest glimlachen om het laatste zinnetje. Meneer Maas kan nog even vooruit in zijn graf met zijn Gerarduskalender. Een mooie grafgift. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mechtilde, … wat een geweldig verhaal. Zeker doordat de scheurkalender op zijn kist terecht kwam. Ah jo, jôh veel plezier d'r mee. Zij kan verder met haar leven zonder die kalender; wat een opluchting. :!: :!: :!:

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een mooi verhaal, heerlijk om te lezen. En ja, die laatste zin is geweldig. Dat weinig beschaafde plofje zegt alles.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nu kan ik eindelijk jouw verhaal lezen, de mijne is klaar :) En wat fijn dat dat kan! Och arme meneer Maas, het is duidelijk dat hij het allemaal goed bedoelt en zijn eigen verworven wijsheden graag wil overbrengen op degenen waar hij van houdt. Immers doet hij het er zelf zo goed op, vindt hij. Meneer Maas is hier de underdog. Lekker verhaal, Mechtilde.