#220 Een illusie

Ik ben in een boekwinkel en zie een stapel boeken op een tafeltje liggen. De titel is ‘Een illusie’. Het boek kost maar een euro. Dat kan ik nog wel betalen. Ik pak het boek op en sla het open. Blanco. Inwendig grijns ik. Iemand geeft me een duw. Als ik me omdraai kijk in het glimlachende gezicht van mijn vriendin Marja. ‘Waarin ben jij zo verdiept?’ vraagt ze. ‘In een illusie,’ antwoord ik terwijl ik haar het boek geef. Ze draait hem om en zegt: ‘Geen flaptekst.’ ‘Nee, het is een boek zonder tekst.’ ‘Verlakkerij.’ Och, het heeft wel iets. De lezer mag zijn eigen illusie bedenken.’ ‘Wat is jouw illusie?’ ‘Om samen met jou in een exclusief restaurant te dineren.’ ‘Dan doen we dat.’ ‘Daar heb ik geen geld voor. Jij dan wel?’ ‘Ook niet, maar we kunnen wel op het terras bij McDonald’s er over fantaseren.’ ‘Oké. Laten we gaan. Wacht, ik koop het boek. Per slot van rekening kan ik daar voor een euro al mijn illusies in kwijt.’