# 219 Een luchtreis

Hallo zoon, jij bent de eerste die het hoort, ook je vader weet het nog niet. Waarom niet? Omdat hij niet thuis is en ik het niet langer voor me kan houden. Je moeder heeft namelijk een uitnodiging van de NASA gekregen om een luchtreis te maken. Daar kon je je voor opgeven. Dat vond ik ook vreemd. Ik las het in een Engelse krant en dacht eerst dat het fake news was. Toch heb ik gereageerd. Je houdt het niet voor mogelijk welke eigenschappen ik mezelf heb toebedacht in een digitale brief. Met drie mannen ga ik een rondje om de aarde maken. Uiteraard moet ik gekeurd worden. Maar ik kom door elke keuring heen. Nee, wacht even. Natuurlijk ben ik niet gek. Het lijkt me fantastisch. De reis duurt maar een paar weken omdat we met een supersnelle raket gaan. Er worden geweldige opnames gemaakt. Daar ga ik in ieder geval van uit, en die mag ik van commentaar voorzien. Haha. Nee, ik kan niet voor de deur instappen. De opstapplaats is Cape Canaveral. Dat tussenritje neem ik op de koop toe. Je weet dat ik niet zo gauw ergens gevaar zie. Ik grijp die kans met beide handen aan. Sorry, maar je kunt me echt niet tegenhouden, zoon. Je vader evenmin. Ik ben vastbesloten. Het leven bestaat nu eenmaal uit risico’s. Bovendien krijg ik er veel geld voor omdat het een experimentele vlucht is. Ja, zoveel. Onvoorstelbaar, hè? O, nu vind je dat ineens wel het risico waard? Het geld gaat trouwens naar een goed doel.