Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#217 - Speelfout

“Mah- maaa!!" De deur wordt met een ruk geopend en de lamp knipt aan. “Wat is er toch, meisje?” “Ik ben een beetje bang,” geeft Laura schoorvoetend toe. “Je bent acht, dan weet je inmiddels toch wel dat monsters niet bestaan?” “Maar ik zag Bob écht bewegen!” Norma zucht en loopt naar het raam. “Dat kwam vast door de harde wind.” Ze doet met een klap het bovenraampje dicht. “Klaar. Nu niet meer bang zijn, hoor. En je hebt Witje toch, om je te beschermen?” Norma buigt zich over Laura heen en drukt een kus op haar voorhoofd. “Slaap lekker, droom fijn.” Ze knipt de lamp uit en vertrekt. Nu niet meer bang zijn. Makkelijk gezegd, zij hoeft hier niet te liggen, denkt Laura knorrig. Vanuit de schommelstoel kijkt Bob nog steeds strak naar haar bed. Hij heeft speciale krachten, had opa haar vaak ingefluisterd. Mama vindt Bob een beetje eng want hij lijkt op Chucky, zegt ze. Wie Chucky is vertelt mama er nooit bij. Ze zucht en kijkt Witje aan. De heldere, nietsziende ogen staren terug. Terwijl ze hem aait verbeeldt ze zich dat het dier begint te spinnen. “We missen opa, hè.” Laura’s blik gaat weer naar de hoek van de kamer. Het dringt ineens tot haar door dat Bob een tikkeltje meer rechtop zit dan net. “Mah-maaaaaa!” De deur wordt opengegooid en de lamp knipt aan. “Bob beweegt weer!” “Bob moet maar een nachtje in de kast.” Gedecideerd pakt Norma de pop, plant hem tussen de schoenen in de kast en sluit de deur. Laura is te moe om te protesteren. “Zo, nu gaat het slapen vàst lukken”. Norma buigt zich over Laura heen en drukt een kus op haar voorhoofd. Ze knipt de lamp uit en vertrekt. De lege stoel in de hoek staat er verlaten bij. Laura’s oogleden vallen dicht. Witje ligt roerloos in haar armen maar in zijn heldere ogen verschijnt een kwaadaardige gloed. Eindelijk verlost van Beschermende Bob. Eindelijk vrij spel.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska, leuke invalshoek en wat zijn de witte katten moordlustig deze week. Wat gaat hier nu gebeuren. Als moeder neem je net de verkeerde beslissing. Het onheilspellende zit 'm vooral in je laatste drie zinnen. Graag gelezen en fijne avond.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het venijn zit hem in de staart. Goed geschreven en fantasie volle insteek van de opdracht. Graag gelezen.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska, leuke invalshoek en wat zijn de witte katten moordlustig deze week. Wat gaat hier nu gebeuren. Als moeder neem je net de verkeerde beslissing. Het onheilspellende zit 'm vooral in je laatste drie zinnen. Graag gelezen en fijne avond.
Hoi mw. Marie! Ik bekijk witte katten vanaf nu ook met heel andere ogen. Tja, wat gaat er gebeuren? Ik weet het ook niet precies. Mss dat Bob nog wel een mogelijkheid ziet om een heldendaad te verrichten, met behulp van het andere speelgoed :nod: Of niet. Moeders eigen angst is in ieder geval een zeer slechte raadgever hier. Bedankt voor je reactie en een fijne dag!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het venijn zit hem in de staart. Goed geschreven en fantasie volle insteek van de opdracht. Graag gelezen.
Precies! Dank je wel voor je fijne complimenten en bedankt voor het lezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, die Chucky zette me helemaal op het verkeerde been bij Bob. Heel slim gespeeld (of geschreven ;))! Ijzersterk verhaal met een plot dat je ineens in je kraag grijpt. Ik hoop met heel mijn hart dat Bob nog ergens een handlanger onder de dekens verstopt heeft...

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Karinska, die Chucky zette me helemaal op het verkeerde been bij Bob. Heel slim gespeeld (of geschreven ;))! Ijzersterk verhaal met een plot dat je ineens in je kraag grijpt. Ik hoop met heel mijn hart dat Bob nog ergens een handlanger onder de dekens verstopt heeft...
Ha Chantal, mooi dat je er in tuinde :) Fijn dat je het een goed verhaaltje vindt en ik ben heel blij met je mooie complimenten! Laura heeft gelukkig nog meer speelgoed (vlak Ken en Barbie niet uit) dus er is altijd hoop.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
oooh spannend! Dit ga ik niet laten lezen aan mijn kinderen. zo heerlijk eng. :)
:) Heerlijk eng, daar doe ik het voor. Bedankt voor het lezen en je reactie!

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk spannend en knap dat je met toch verrast aan het einde. Ik vind hier de herhaling erg goed werken, ik bedoel van de kus op het voorhoofd. Graag gelezen. Mauw!

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk spannend en knap dat je me toch verrast aan het einde. Ik vind hier de herhaling erg goed werken, ik bedoel van de kus op het voorhoofd. Graag gelezen. Mauw!
Wat een fijne reactie, ben erg blij met je complimenten. Leuk dat ik je verraste met mijn wending :) Bedankt voor deze inspirerende opdracht, Odile!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Karinska, arme Bob. Hij was niet verkeerd. Witje deed zich anders voor dan zij was. Ojee ojee ... Leuk geschreven.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, dank voor het lezen en je reactie! Ja, schijn bedriegt soms, net als in het 'echte leven' he. Norma was veel te voorbarig met haar aannames en liet bovendien haar eigen angsten prevaleren. Fijne avond.