“Was ik maar een dichter, dan kon ik dichter bij je zijn. Was ik maar het bloed dat door jouw lichaam stroomt Dan sliep ik in je hart en woonde in jouw hoofd” Stef Bos Je slaapt. Mijn vingers dwalen langs je haarlijn, je slapen, over je gezicht. Even stop ik bij je baard. Ruw, prikkelig. Net zoals ik het liefste heb. Ik leg mijn hand op je wang, je slaapt gewoon verder. Ik glij met mijn vingertoppen langs je schouder, naar je heup. Je rilt. Langzaam draai je je om, slaapt verder. Je adem kriebelt mijn lippen, ik blaas zachtjes terug. Je oogleden trillen even. Word wakker, mijn lief, of nee, slaap rustig verder. Ik kijk graag hoe je van diepe naar lichte slaap gaat, van lichte slaap naar bijna wakker. Als straks onze ogen elkaar vinden, lach jij alle wolken weg. Je glimlach zegt duizend woorden waar ik geen oren voor nodig heb.