#2014 - Stumper

Wat omhoog gaat, moet uiteindelijk neerkomen. Dat is een wetmatigheid die wij als bankiers al jaren prediken, ingefluisterd door onze zorgplicht. Wij hebben het altijd gezegd; ons valt niets te verwijten. Al die lachende mensen die bij de stijgingen op de beurzen zichzelf op champagne trakteren, al die huizenbezitters die maar hebben gekocht alsof het niets kost, al die potverteerders die hun creditcards zonder rem gebruiken: het komt allemaal voorbij nu het vliegtuig boven de wolken tegen een boom is gevlogen. Het vliegtuig in een spin omlaag. De straat zal weer eens bloedrood kleuren. Wij, ja wij, worden altijd opgevangen voor we op de grond smakken. O, een overmoedige bank kan wel eens sneuvelen door individuele domheid of pech. Maar als soort? Nee, ze kunnen niet buiten ons, echt niet. Wie kan ons wat maken? Wij hebben een Staatsparachute. Dan besef ik dat het dit keer weleens anders kan zijn, nu het reservetouwtje als een zielig stumpertje machteloos in onze handen ligt.