Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #214 - De sprong van je leven

Zachte landing Vandaag maakt haar man zijn eerste solosprong. Connie is bij elke oefensprong aanwezig geweest, maar dit hoeft ze niet te zien. Ze heeft hem bij het vliegveld afgezet en is met de kinderen doorgereden naar het vlakbij gelegen pretpark. Ze vermaken zich kostelijk. Plotseling stopt Robin met springen. Hij kijkt omhoog. ‘Mama, papa vliegt.’ Connie volgt het omhoog gestoken armpje van haar zoon en besluit razendsnel dat dit een van die momenten is waarop het erop aan komt de rust te bewaren. Jaap vliegt niet, hij valt. De weinige haren die hij nog heeft, wapperen in de wind. Ze herinnert zich zijn lessen en schreeuwt omhoog. ‘Aan dat gele koordje trekken, Jaap. Dat gele koordje.’ Ze kan het niet zo heel goed zien, maar het lijkt erop dat Jaap aan een blauw koordje trekt. Connie zucht. Die man kan ook nooit eens iets goed doen. Hij blijft vallen en komt steeds sneller dichterbij. Ze roept haar kroost bijeen. Het is één ding dat hij valt, maar dan toch in ieder geval niet boven op haar kinderen. Ze waarschuwt ook de andere kleuters, die niets van het naderend onheil in de gaten hebben. ‘D’r vanaf. Allemaal d’r vanaf.’ Het is het enige wat ze nog kan doen. Ruim baan maken en er maar het beste van hopen. Er klinkt een hard ploffend geluid. De gevangen lucht golft alle kanten op. Haar Jaap, haar onhandige, maar allerliefste Jaap, landt midden op het springkussen. Hij stuitert nog drie keer omhoog en blijft dan op zijn billen zitten. Hij kijkt beduusd om zich heen. Connie hossebost over het kussen naar hem toe. ‘Hij deed het niet’, zegt Jaap met een zacht stemmetje. Trillend wijst hij naar het blauwe koordje. Connie zucht. ‘Die gele. Ik zei het nog. Je moest die gele hebben.’

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Sanvis, wat zet je hier een geweligde brokkenpiloot neer. En dat tegenover een coole Connie die de dag moet redden. Alleen dat hossebossen vind ik niet bij haar passen. Daar is ze veel te stoer voor.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha ha grappig, die vrouw van hem! 'Die man kan ook nooit eens iets goed doen' en de laatste zin zijn droogkomisch en maakt het (en haar man ;-)) helemaal af. :D Bij 'Plotseling stopt Robin met springen.' was ik in verwarring :confused: . Wie is Robin (volgende zin gelijk helder) en wat is hij aan het doen (later pas duidelijk)? Ik weet niet of dat nodig is voor het verhaal. Misschien geef je ook net iets te veel weg er mee. De zin ‘D’r vanaf. Allemaal d’r vanaf.’ vind ik wel erg leuk en is wat mij betreft voldoende intro voor het springkussen. Met plezier gelezen!

Lid sinds

6 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
edwinchantalenquinten: Leuk dat je het verhaal gelezen. Ja, dat hossebossen. In mijn bedoeling wordt dat veroorzaakt door het springkussen. Ik vind dat altijd nogal lastig lopen. Ik kan ook zo snel niet iets anders bedenken. Ik laat het maar staan. Maar wel goed om te horen dat het op jou anders overkomt. i-Kat: dank voor je opmerkingen. Dat springen van Robin komt inderdaad nogal uit de lucht vallen (!). En begrijp ik het goed dat ik met het woord 'springen' naar jouw idee te veel weggeef? John Doe: Ja, Connie is een soort Superwoman. Eigenlijk zou zij aan die parachute moeten hangen! Maar het is inderdaad geen realistisch verhaal. Ik vond het een lastige combinatie: te pletter vallen en humor. Fijn dat je het met plezier gelezen hebt.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
SanVis, heerlijk verhaal, die supervrouw Connie met haar Jaapje. Mooi stel zo samen en ik hou van een happy end, dus mij heb je hoor. Met een grote glimlach gelezen. Fijn weekend.