Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#209 Jouw schuld

*Dit ben ik zelf niet, ik heb gekozen voor een fictieve benadering* Donkere wallen vangen je vallende ogen op. Onder je ooglid zit nog een traan verstopt, te bang voor je eigen wang. Je haar is ongekamd, zit in een wirwar door elkaar alsof je net uit je bed bent gekomen. Misschien is het ook wel zo; van buiten schijnt er een lichtstraal op je wang, maar er zit nog een pluisje van het kussen in je haar. Hoe laat sta je eigenlijk op? Sta je ’s ochtends überhaupt op? Je krijgt een baard. Je moet je scheren. Je bent een lamzak. Ga naar buiten. Doe iets, lul. Je baard beschermt de overgebleven lippenstift op je wang. Je wacht net zo lang tot het is vervaagd, of tot je baard hem volledig heeft verborgen, als een dood, wit konijntje tussen de bosjes, dat langzaam wegrot. Tegen je slaap staat een ijzeren loop, maar het is louter grootspraak, dat weet je zelf ook. Je vinger zit niet eens om de trekker, zelfs dát durf je niet. Jij durft nooit wat, dat is nu juist het probleem. Wat sta je me nou aan te kijken? Denk je echt dat je gaat schieten? Je kunt niks, je kunt niet eens je vrouw bij je houden, niet eens jezelf van kant maken. Het is jouw schuld, schiet m-

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Melkiepelk: hoe verder ik las hoe absurder het werd, of sla ik de plank mis? De lezer legt er een eigen waarheid in met genoegen gelezen aan het einde voelde ik de neiging opkomen dekking te zoeken, maar gelukkig is het slot niet met bloed geschreven

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Meikiepeik. Geukkig is het fictie, zitten waarheden als een koe in. Je kunt niets, zelfs je vrouw niet bij je houden: bijelkaar blijven in het leven is op zich een heel mooie maar ingewikkelde opdracht en met niet iedereeen lukt dat. Maar om dan direct met een pistool klaar te gaan staan. gelukkig durft deze man niet. Hoop niet dat je het erg vindt, maar ik vind het een beetje over de top liefdesverdriet. Fijn weekend.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Donkere wallen vangen je vallende ogen op. Onder je ooglid zit nog een traan verstopt, te bang voor je eigen wang.
Vallende ogen? Letterlijk bekeken erg grappig. Ik begrijp echter niet goed wat je er mee bedoelt.
Je krijgt een baard. Je moet je scheren. Je bent een lamzak. Ga naar buiten. Doe iets, lul.
Vind ik dan wel weer sterk. Anders dan Mw. Marie denkt, heb ik de indruk dat hij wel schiet. Is je stuk absurdistisch bedoeld? Of echt als serieus drama? Als dat laatste je bedoeling is vind ik het stuk wat over de top. Als je werkelijk de wanhoop van HP wilt vangen zou ik proberen om meer staccato te schrijven - zoals je doet in mijn 2e quote - en meer rauwe, pure woorden te zoeken die weergeven wat je wilt overdragen i.p.v. de beeldspraken die je gebruikt.