Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#204 - Stoelendans

29 juli 2018 - 15:11
Terwijl ik voor mijn strandhuisje sta, haal ik diep adem. Ik voel hoe de frisse zeelucht mijn longen vult en mijn mineurstemming enigszins verdrijft. Dankbaarheid vermengt zich met het verdriet in mij en zo ontstaat een merkwaardige mix van gevoelens, die echter niet onaangenaam is. Het is vroeg in de ochtend. De ongerepte natuur is prachtig. Een zeemeeuw boven mijn hoofd krijst naar een soortgenoot. Als een satijnen sluier hangen de flarden ochtendmist boven het zo goed als verlaten strand. Glimlachend om zoveel natuurlijke schoonheid tuur ik de vloedlijn af, waarna mijn blik blijft rusten op de contouren van iets dat op strandstoelen lijkt. Mijn nieuwsgierigheid is onmiddellijk gewekt en met hernieuwde energie loop ik er naartoe. Strandstoelen. Vier stuks. Uitnodigend gericht naar zee. Aan de tweede van rechts hangt een briefje. ‘De Twijfelaar. Voor iedereen die keuzes maken moeilijk vindt: kom zitten!’ Spannend. Zal ik? Of niet? Wat kan er in het ergste geval gebeuren? Als ik me realiseer dat mijn gedachten kenmerkend zijn voor de doelgroep moet ik lachen en plof neer in De Twijfelaar. Ik schrik als er een gestalte in de stoel rechts naast mij verschijnt. De gestalte pakt voorzichtig mijn hand, wat direct een weldadig gevoel van rust geeft. “Welkom, beste Twijfelaar. Wees niet bang, u maakte een juiste keuze.” Ik kijk even opzij naar links. "Waar zijn de andere stoelen voor?” Met serene stem vertelt de gestalte: “De stoel uiterst links staat symbool voor het verleden, die daarnaast voor de toekomst. U staat voor een tweesprong op uw levenspad. Inzicht geeft verheldering, Twijfelaar. Ik neem u mee op tijdreis. Sluit nu uw ogen maar.” Ik voel me rustig en veilig, alsof ik in trance ben, en besluit te doen wat de stem opdraagt. Wat ik daarna meemaak is een verhaal apart. Als ik opsta ben ik een buitengewone ervaring en veel heldere inzichten rijker. Ik weet nu wat me te doen staat en hoewel me dat zwaar zal vallen loop ik lichtvoetig door de satijnen sluier terug naar mijn huisje.

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2018 - 18:38
Wat er niet allemaal gebeuren kan als je een stel strandstoelen ziet staan. Het is een mysterieus verhaal waarbij de lezer met veel vragen blijft zitten maar als dat de bedoeling is, ben je er in geslaagd. Met plezier gelezen.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2018 - 19:23
Wat er niet allemaal gebeuren kan als je een stel strandstoelen ziet staan. Het is een mysterieus verhaal waarbij de lezer met veel vragen blijft zitten maar als dat de bedoeling is, ben je er in geslaagd. Met plezier gelezen.
Beste John, Ja, hè? :) Dank je wel voor het lezen en je reactie. Bij het schrijven had ik het scenario van Scrooge in gedachten Ik kon, gezien de woordlimiet, echter niet het gehele verhaal kwijt en wilde inderdaad een mysterieus sfeertje scheppen en nieuwsgierigheid opwekken bij de lezer. Blij dat je die poging geslaagd vindt.

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2018 - 20:00
Hoi Karinska, ik moest inderdaad aan Scrooged denken, vooral door die stoelen van het verleden en de toekomst. Maar je verhaal had ook wel de sfeer van een voorspellende droom. Erg mooi. Wel jammer dat we niet weten wat ze in het visioen zag, of dat er een tipje van de sluier werd opgelicht. Maar ja, ik begrijp dat het lastig is om dit met de woordenlimiet voor elkaar te krijgen!

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2018 - 21:15
Karinska, ik zit ook met de beleving van de gestalte. Maar zoals je schrijft het heeft de hp het inzicht gebracht. Mooi verhaal vanavond te lezen. Kan er nog lekker over doorfantaseren, ook heel fijn! Fijne avond.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2018 - 21:07
Hoi Karinska, ik moest inderdaad aan Scrooged denken, vooral door die stoelen van het verleden en de toekomst. Maar je verhaal had ook wel de sfeer van een voorspellende droom. Erg mooi. Wel jammer dat we niet weten wat ze in het visioen zag, of dat er een tipje van de sluier werd opgelicht. Maar ja, ik begrijp dat het lastig is om dit met de woordenlimiet voor elkaar te krijgen!
Hoi Chantal, Dank je wel voor je mooie complimenten. Leuk te lezen dat je het ook als mogelijk een voorspellende droom ziet. Ongeacht waar de hulp vandaan komt (innerlijke stem? beschermengel? Alles kan in feite) mijn HP heeft er veel aan gehad! Die woordlimiet is inderdaad een flinke 'pain in the ass' af en toe :nod: Bedankt voor je fijne reactie en prettige avond.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2018 - 21:13
Karinska, ik zit ook met de beleving van de gestalte. Maar zoals je schrijft het heeft de hp het inzicht gebracht. Mooi verhaal vanavond te lezen. Kan er nog lekker over doorfantaseren, ook heel fijn! Fijne avond.
Hallo Mw. Marie, Fantaseren is goed voor het behouden van een creatief brein! Bedankt voor het lezen en je reactie en een fijne (inmiddels maandag)avond voor jou ook.

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2018 - 23:55
Karinska wat schreef je een dromerig en sfeervol verhaal. Het laat ook mij met veel vragen achter. Niet alleen over het hoe en waarom van die strandstoelen en die gestalte, maar ook over de gemoedstoestand van je hoofdpersoon. Hoezo is hij/zij in mineurstemming en waardoor is dat verdriet veroorzaakt? Voor mij als lezer zijn het teveel vragen, je verhaal verliest hierdoor aan zeggingskracht. Je tekst lijkt mij zeker een mooie schets voor een langer verhaal, waarin je die vragen en de plot kunt uitwerken.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 juli 2018 - 9:06
Hallo Karinska, Wat een prachtig sfeervol en rustgevend verhaal waaruit voortkomt dat problemen in rust en saamhorigheid tot een oplossing kunnen leiden. Wat is belangrijk en wat is onbelangrijk. Dank voor jouw inzending. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2018 - 13:37
Karinska wat schreef je een dromerig en sfeervol verhaal. Het laat ook mij met veel vragen achter. Niet alleen over het hoe en waarom van die strandstoelen en die gestalte, maar ook over de gemoedstoestand van je hoofdpersoon. Hoezo is hij/zij in mineurstemming en waardoor is dat verdriet veroorzaakt? Voor mij als lezer zijn het teveel vragen, je verhaal verliest hierdoor aan zeggingskracht. Je tekst lijkt mij zeker een mooie schets voor een langer verhaal, waarin je die vragen en de plot kunt uitwerken.
Hallo Lizette, HP is ook op zoek naar antwoorden. Al jaren. De weekopdracht leent zich goed voor het uitproberen van invalshoeken, vind ik. Van mij hoeven de bijdragen niet altijd per se een kop en staart te hebben; fragmenten kunnen ook fijn zijn om te lezen. Uiteraard blijft dat een kwestie van smaak. ;) Dromerig en sfeervol, daar ben ik erg blij mee, dat wilde ik proberen over te brengen! Je tip voor uitwerking tot een groter verhaal is een goede, dat ga ik absoluut eens proberen. Dank je wel voor het lezen en je reactie.

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2018 - 13:38
Wat een prachtige natuur- en sfeerbeschrijving. Ik vraag me wel af waar de vierde stoel voor is.
Hoi Ans, Dank je voor je compliment. De vierde stoel (rechts van HP) is voor de gestalte :)

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2018 - 13:46
Hallo Karinska, Wat een prachtig sfeervol en rustgevend verhaal waaruit voortkomt dat problemen in rust en saamhorigheid tot een oplossing kunnen leiden. Wat is belangrijk en wat is onbelangrijk. Dank voor jouw inzending. :nod: :thumbsup:
Hallo Riny, Wat heb je dat mooi samengevat. En wat fijn dat jij zo goed hebt aangevoeld dat ik dat wilde bereiken, voor mijn HP. Dat maakt me erg, erg, erg, ERG blij! En je duimpje draagt daar ook aan bij. Enorm bedankt en graag weer tot snel :o

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2018 - 18:06
Hallo Karinska, … jij ook bedankt voor je fijne reactie. ;) Ik zit nu met knikkende knieën te schrijven op mijn nieuwe computer met Windows 10, wat is dat allemaal zoeken. Het zal wel goed komen :D

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2018 - 18:38
Hallo Karinska, … jij ook bedankt voor je fijne reactie. ;) Ik zit nu met knikkende knieën te schrijven op mijn nieuwe computer met Windows 10, wat is dat allemaal zoeken. Het zal wel goed komen :D
Oeh, dat is inderdaad een beetje wennen. Ik heb het ook pas sinds een paar maanden dus kan erover meepraten. Het werkt ook met Apps, zoals een smartphone. Word is ook wennen; ik vind al die suggesties waar ik niet om vraag nogal opdringerig en heb er gelukkig een paar van kunnen uitzetten :nod: Succes en veel plezier met je nieuwe computer!

1 augustus 2018 - 20:00
Intrigerend verhaal. Heel mooi zoals je de omgeving rond je strandhuisje (wat een heerlijkheid zo'n huisje!) beschrijft om dan vervolgens een soort spirituele weg in te slaan. Eén puntje: Je schrijft : waarna mijn blik blijft rusten op de contouren van iets dat op strandstoelen lijkt. Strandstoelen zijn meervoud. Iets slaat op enkelvoud. Ik vraag me af hoe je dit beter kunt omschrijven. Dit rammelt namelijk een beetje. Graag gelezen, mooie vondst.