Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#194 Eenzame strijd

Ik vlag, zwaai of hang stil en alleen in de trots, trouw en glorie van nu dwars door geleden oorlogen heen gemeen heeft de wind haar waai aangezet zij laat mijn kleuren wild klapperen door de leegte van alles bepaalt zij mijn eenzaam verzet strijders van nu vechten achter de ramen blinderen, hun blik teruggetrokken beweging staat stil door dovemansoren die niet meer willen horen van samen In vrijheid wapper ik, of is het de wind die bepaalt dat mijn kleuren stralen alleen en zo vaderlandsgezind

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Strak aan het rijmschema gehouden. Ik vind de derde strofe het best geslaagd. De woorden trots, trouw, glorie en vaderlandsgezind geven het gedicht een patriottistisch gevoel, wat mij niet zo aanspreekt, maar dat is persoonlijk.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nancy, wat een mooi gedicht heb je gemaakt. Nu ik er een tijdje naar zit te staren zie ik er heel veel in. Die 'door de leegte van alles bepaalt zij mijn eenzaam verzet" vind ik prachtig, door de dubbele betekenis. Is het een idee om het woord 'klapperen' te vervangen door 'wapperen"? Ten eerste vanwege de alliteratie en ten tweede omdat het wat zachter overkomt dan klapperen. Tenzij je bewust koos voor klapperen, dat kan natuurlijk :) V.w.b. je laatste strofe: die loopt niet helemaal lekker, vind ik, hoewel hij op zich prachtig is. Moet er misschien nog een komma achter het woord 'stralen', zodat het stukje 'of...stralen' meer een bijzin wordt? Graag gelezen, mooi gedaan :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Oh help wat zijn jullie snel. Nog niets anders gelezen. @Levina, dankjewel. Ik ben blij ervan @ Ostinato ondanks dat ik zelf wars ben van patriottisme paste het voor mij in deze wel omdat ik het een beetje cynisch bedoelde. Maar ik snap je helemaal. Dankjewel voor je fijne reactie. @Karinska, dankjewel voor je mooie reactie. Het doet me goed dat je het meerdere malen leest en er daardoor meer uithaalt. Daar hoopte ik op. Klapperen koos ik bewust voor het harde, het ‘schreeuwen’ om aandacht. Ik ga kijken/testen wat een komma daar doet. :thumbsup: :)

Lid sinds

11 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy Dat cynische heb ik er niet uit gehaald. Wat mij betreft (maar ook dat is persoonlijk) zou je dat wel wat zwaarder mogen aanzetten.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Ostinato, ik wil het graag subtiel houden door de zin/vraag ‘of is het de wind’. En de trots, trouw en glorie ‘van nu’ referend aan de foto. Als ik het er dikker bovenop leg voelt het voor mij als een statement. Dat is het niet. ‘Gewoon’ een vlag met zijn eigen gedachte ;). Dank voor je suggestie.

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
de vlag als hoofdpersoon en zoveel associaties het gezegde 'als de stenen konden spreken', jij laat de vlag spreken en dan nog door de wind, waardoor je van de wind een boodschapper maakt die de verhalen van ver brengt top

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nancy Bastiaans, Mooi geschreven vanuit de vlag - na herlezing is ook de 3e strofe, in mijn beleving, een gedachte vd vlag. Het cynisme proef ik gelukkig niet. (Naar mijn smaak is cynisme nog gevaarlijker dan patriottisme, omdat het de neiging heeft te ontaarden in onverschilligheid). Het mooist, want meest poëtisch, vind ik dit: 'In vrijheid wapper ik, of is het de wind' Je timmert de strofen gelukkig niet dicht. Al met al naar mijn smaak een geslaagd gedicht. Misschien toch ook omdat het te lezen is als een waarschuwing tegen te veel gezwaai van (of met) vlaggen.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hoi Jan P, dankjewel. Cynisme is ook niet het juiste woord. Ik schreef het daarom ook in een latere reactie tussen aanhalingstekens. Wat ik wilde zeggen, maar weer niet wist hoe, is dat dit gedicht juist geen ode aan (doorgeschoten) patriotisme is. Of zoals jij terecht opmerkt een waarschuwing tegen te veel gezwaai. Door de gebruikte woorden bestaat het gevaar dat het wel zo gelezen wordt. Uit jouw reactie maak ik op dat je mijn bedoeling hebt gevat. Alle strofes zijn vanuit de gedachte van de vlag geschreven.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Nancy, een goed en origineel perspectief, dat van de vlag. En de wind erbij, waarvan je je afvraagt wat die doet en wat de vlag zelf doet, is een mooi gegeven. De regel 'gemeen heeft de wind haar waai aangezet' vind ik het mooiste. Door dat woord 'gemeen' wordt het gedicht wat grimmiger wat weer overeenkomt met een oorlog. Mocht je nog willen schaven: strofe 3, 'niet meer willen horen van samen' vind ik zelf te zwaar aangezet omdat het veel mensen over een kam scheert. Als je daar wat nuance in zou kunnen aanbrengen (wat begrip misschien?) wordt het wat menselijker. Denk ik. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Hoi Greetje, dankjewel voor je snelle en fijne reactie. Ik heb nagedacht over je voorgestelde aanpassing maar vind dat niet passen in dit gedicht. Alles is vanuit het perspectief van de vlag en zijn kleine wereld ( de straat waar geen enkele andere vlag hangt) deze vlag weet niet beter dan dit en scheert dus ook over een kam. Zoals mensen ook doen als ze niet verder kijken dan hun eigen straatje.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nancy, Hoeft ook helemaal niet, dat voorstel. Het is meer dat je je bewust bent van wat je woorden bij anderen kunnen oproepen. Vervolgens kies jij of je dat wilt of niet. Dag! Greetje Kruidhof

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ja mooi. Qua inhoud én vorm. Mooi spel met woorden, die dansen en wervelen zonder vrolijk te worden of sterven in treurnis.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik proefde een zekere vertwijfeling in je gedicht; hoe belangrijk is zo'n vlag, en alles wat hij symboliseren kan, nu precies ... een gedicht om mensen aan het denken te zetten over patriotisme, meer dan een die het goed- of afkeurt en dat lijkt mij ook het beste