Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#194 Eenzame strijd

Ik vlag, zwaai of hang stil en alleen in de trots, trouw en glorie van nu dwars door geleden oorlogen heen gemeen heeft de wind haar waai aangezet zij laat mijn kleuren wild klapperen door de leegte van alles bepaalt zij mijn eenzaam verzet strijders van nu vechten achter de ramen blinderen, hun blik teruggetrokken beweging staat stil door dovemansoren die niet meer willen horen van samen In vrijheid wapper ik, of is het de wind die bepaalt dat mijn kleuren stralen alleen en zo vaderlandsgezind

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik wou pas lezen en reageren nadat ik zelf mijn gedicht heb geplaatst en val nu in verbeterde versies. Dat bevalt me prima. Ik vind je gedicht mooi, gelaagd.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een vol gedicht met veel. Ik sluit me aan bij de lofzang die hier al meerdere malen terecht gezongen is. De derde strofe, en met name 'beweging staat stil door dovemansoren' is mijn favoriet.

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
@Riny, dankjewel. Wat een mooi compliment. Bloos :) @N.D.D. daar moet ik over nadenken nu dat iets van overtuiging vertegenwoordigd en dat is mijn ‘hp’ nu juist helemaal niet, overtuigd van iets. Dank voor je reactie

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nancy: toen ik je gedicht las, heb ik geen onzekerheid vastgesteld bij je HP, de eenzaam wapperende vlag. Niet wakker van liggen. (En verder: marsen hoeven niet altijd honderd procent zelfzeker te klinken. Er mogen van mij ook knikjes in zitten.)

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
‘gemeen heeft de wind haar waai aangezet’ is mijn favoriete zin en ook zo op en top jouw stijl. Een bijzondere en fijngevoelige vlag zet je neer Nancy. Een vlag die weet te twijfelen, ook aan zichzelf. Zo poëzie-eigen. :{}