Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 193 Erg, erger, gevaarlijk

‘Nee!’ Ik bonsde op de deur en rammelde aan de deurklink. ‘Is daar iemand? Help me hieruit.’ Er kwam geen antwoord. Ik zeeg neer met mijn rug tegen de deur. Mijn mobieltje zat boven in mijn handtas. En op vrijdag ging iedereen vroeger naar huis. Tanya! Mijn opluchting verdween onmiddellijk. Mijn vriendin vertrok vandaag voor een week naar Madrid met haar vriend. Ik sloeg de handen voor mijn gezicht. Een weekend in een stockeerruimte met een armatuur zonder lamp. De luiken voor de twee raampjes waren afgesloten met een hangslot. Een geluid deed me opschrikken. Ik ging staan tegen het enige dat me veiligheid bood. De deur. ‘Wie is daar? Laat je zien.’ Hoewel ik dapper klonk, voelde ik me verre van moedig. Een zwaarte drukte op me. Eerlijk gezegd hoopte ik op een muis die me weliswaar nooit zou kunnen bevrijden, maar me ook geen kwaad kon doen. Een muis zou ik echter nooit horen ademhalen. Nooit zachtjes horen spotlachen. De rillingen gleden langs mijn ruggengraat. De haartjes op mijn armen stonden overeind. Geschuifel. Ik draaide mijn hoofd in de richting. Een doos viel op de grond. Ringen, kettingen met hangertjes, allerhande nepjuwelen rolden tegen mijn voeten aan. ‘Welwel, mijn kompaan heeft je hier gekregen, Julie.’ Die stem. Voetstappen kwamen zonder aarzelen dichterbij. Ongelooflijk hoe die man zich kon oriënteren. Ik maakte me klein door op mijn hurken te gaan zitten. Tevergeefs. Hij boog zich naar me toe, zijn lichaamsgeur bereikte mijn neusgaten. Mijn keel werd nog droger dan hij al was. Een hand trok mijn hoofd aan de haren omhoog. Met door tranen vertroebelde ogen merkte ik zijn schim. Een infraroodkijker in de hand. ‘Mooi. Ik kan mijn werk afmaken.’ Er klonk voldoening in zijn stem. Ik slikte. En nog eens.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
In het middenstuk raak je me een beetje kwijt, omdat de hp ineens wel de juwelen kan zien in het donker, zelfs nep van echt kan onderscheiden. Maar verder... Wat een spanning! Het gegeven dat de hp niets kan zien in het donker, terwijl ze weet dat er iets is..... Eng!!!

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankje voor je leuke reactie Chantal! Het was een veel langer fragment waar ik met de grove borstel doorging. Ze zou werken in een kringwinkel en weet wel ongeveer waar wat staat. En waarschijnlijk stond er ook iets over die juwelen dat ik veranderd heb terwijl je las. :o

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Arme Julie. Ze is in de val gelokt. Hoe gaat dit verder. Misschien kun je nog eens kijken naar de zin: Doorheen troebele ogen zag ik zijn schim. Met spanning gelezen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb deze twee keer gelezen. De eerste keer werd ik te veel afgeleid. De tweede keer zag ik beter het beeld voor me. En een nieuw woord geleerd, namelijk stockeerruimte.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Spannend verhaal! Door de omgeving van de personage laat je de lezer letterlijk en figuurlijk in het duister tasten, goed gevonden. Ik heb er eerlijk gezegd weinig aan toe te voegen, het is simpelweg een goeie tekst. Graag gelezen!