Mijn moeder was vastberaden om thuis te sterven, mijn vader -een man waar niemand tegenin durfde te gaan - moest dus wel bijdraaien; tenslotte kende hij haar na jaren huwelijk nog steeds niet. [7 mei : ik vraag me af of het volgende wel zou aansluiten. Geen kortverhaal.] [Hoe kon hij. De uren die hij op kantoor besteedde, waar hij boeken nakeek die al gecontroleerd waren, waar hij elk dossier met een beangstigende obsessie doornam. Zijn aandacht voor moeder beperkte zich meer en meer tot het openbaar. Haar gewilligheid veroorzaakte frustratie en hoofdpijn. Bij mij, wel te verstaan. De feiten opgeteld, wilde ik echt niet weten wat er in mijn vaders hoofd speelde terwijl we op de dokter wachtten. ]