Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#189 Wollewei

Het uitzicht op mijn directe omgeving boeit me al jaren niet meer. Altijd hetzelfde. Schapen, gras en heide. Plus een kleine jongen, die op een koperen toeter blaast. En, als je goed kijkt, insecten en ander ongedierte. Degene die mij hiertussen heeft geschilderd moet gedacht hebben dat ik op mijn oude dag niets beters te doen heb dan op mijn staf staan leunen. Ik verzeker je, dat gaat snel vervelen, hoor. Nee, dan wat je ziet als je verder kijkt dan mijn wei lang is. Daar zit tenminste nog een beetje variatie in. Dat wil zeggen, bij tijd en wijle. Hoe het zo is gekomen weet ik niet, maar ineens was ik er. Het was helemaal donker en plotseling werd er papier voor mijn neus weggescheurd. Om mij heen zag ik die schapen in de wei, met dat jongetje en al die kleine beestjes. Iets verderop een vrouwspersoon die met grote ogen de hele boel aandachtig bekeek en een man om zijn nek vloog. ‘O Pieter-Jan, wat een práchtig huwelijkscadeau! Het zou perfect staan in de eetkamer, tegenover het buffet’ kirde zij. Daarna heb ik nog veel andere hangplekken gehad. Zo heb ik in de etalage van een galerie gehangen, met uitzicht op een winkelstraat. En in een lange gang, waar ik alleen maar deuren zag en soms iemand die langsliep. In een vergaderzaaltje van een kantoor. En dan lag ik nog een poos op een zolder, gewikkeld in een muffe deken. Maar de mooiste plek heb ik nu sinds een paar weken; boven het ledikant van ene Esina. Wat een práchtige vrouw! Altijd vrolijk enne … heel lief voor haar partner, Ton. Die twee zijn gewoon voor het geluk én voor elkaar geboren, dat kan ik zo wel zien. Nee, voor het uitzicht hoef ik hier voorlopig nog niet weg!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Haha Ton! Wat een heerlijk einde! Je hebt een leuke invalshoek gekozen, goed gedaan! Nog een opmerking: het is 'een vrouwspersoon die...' en 'op mijn staf staan leunen' leest een beetje gek. Is het niet gewoon 'op mijn staf leunen'? Voor een beetje privacy zou ik je verder willen adviseren Wollewei wel af en toe met een laken toe te dekken ;)

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ter toelichting. ‘Zijn blik zwierf naar het schilderij Wollewei dat naast zijn bed aan de muur hing.’ … ‘Het bezat eigenlijk helemaal geen naam, doch Erik had het bij zichzelf Wollewei gedoopt omdat men er witte schaapjes zag grazen in een groene weide. In de verte leunde een oude herder op zijn staf en een kleine herdersjongen blies op een koperen hoorn.’ Uit; 'Erik of het klein insectenboek' Godfried Bomans, 1941

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Chantal, dankjewel voor je reactie! Het is 'een vrouwspersoon DIE', inderdaad. Bij het leunen op de staf wilde ik een soort spreektaal weergeven van een oude, zeurderige herder. Althans, hij is zeurderig als hij het over zijn directe omgeving heeft. Later wordt hij wat enthousiaster. En dat enthousiasme wil ik liever niet temperen door hem met een laken het zicht te ontnemen ... ;)

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Ton, Ik ga het begrip 'hangoudere' hierdoor heel anders interpreteren :D Je verhaaltje lees weer lekker weg en ik vind het juist leuk dat je soms spreektaalstijl gebruikt. De sikkeneurigheid van de oude man komt goed over. Maar goed dat Esina en Ton hem wat opvrolijken door hun aanwezigheid en bezigheden, anders zou zijn sluimerende depressiviteit wel eens kunnen zorgen dat hij een 'ophangoudere' wordt :lol:

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een echte 'Ton'! :thumbsup: Het bevreemdt me alleen dat de eerste zin en de laatste in dezelfde tijd staan: -Het uitzicht op mijn directe omgeving boeit me al jaren niet meer- versus - Maar de mooiste plek heb ik nu sinds een paar weken; boven het ledikant van ene Esina.- Is het niet eerder een terugblik? Wederom met een lach gelezen. :nod:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi May, Je maakt me blij met je herkenning van een echte 'Ton', ook fijn dat je het met een lach hebt gelezen. Wat betreft de tijden; ik laat de herder in het heden vertellen, daarbij begint hij zijn directe omgeving (het schilderij) als saai te omschrijven. Dat in tegenstelling tot hetgeen hij buiten het schilderij ziet, of heeft gezien, in de loop der jaren. Daar zat bij tijd en wijle nog wat variatie in. En dat illustreert hij door enkele voorbeelden uit het verleden te noemen. Tenslotte eindigt hij weer in het heden, waarbij hij vertelt dat het uitzicht van de laatste paar weken hem in ieder geval een stuk beter bevalt.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi May, Je maakt me blij met je herkenning van een echte 'Ton', ook fijn dat je het met een lach hebt gelezen. Wat betreft de tijden; ik laat de herder in het heden vertellen, daarbij begint hij zijn directe omgeving (het schilderij) als saai te omschrijven. Dat in tegenstelling tot hetgeen hij buiten het schilderij ziet, of heeft gezien, in de loop der jaren. Daar zat bij tijd en wijle nog wat variatie in. En dat illustreert hij door enkele voorbeelden uit het verleden te noemen. Tenslotte eindigt hij weer in het heden, waarbij hij vertelt dat het uitzicht van de laatste paar weken hem in ieder geval een stuk beter bevalt.
Nu valt mijn kwartje: ik las twee keer dat het hetzelfde uitzicht was. :eek: Bedankt voor de uitleg!

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat origineel Ton, om een schilderij in een schilderij te beschrijven en dan het schilderij te personificeren en op zijn beurt uitzicht te laten hebben op zijn eigen "schilderij". Realistisch dan weer om die verschillende tijdelijke verblijfplaatsen zich ook nog eens te laten herinneren. Het toevallige is, dat ik bij het lezen van de opdracht ook prompt moest denken aan het schilderij waar Godfried Bomans zijn Erik in liet stappen.

Lid sinds

6 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik houd daar altijd wel van, fictieve personages die interactie hebben met de wereld buiten hun eigen fictieve kaders (ook al zijn die opnieuw fictief). Jij stopt dan ook nog de schrijver terug in het verhaal. Het verhaal als weergave van de werkelijkheid ontspoort heerlijk. Het maakt het postmodern. Wat ik toch mis is het echte contact tussen schrijver en herder. Ton die jaloers en paranoïde wordt van die herder die stiekem Esina begluurt. Of, helemaal David Lynch verantwoord, dat herdertje dat het schilderij uit kruipt en met zijn stafje aan de lijst bungelt boven Tons snurkende neus. De mogelijkheden zijn legio. Actie in de tent!

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Proest Ton, hoe heerlijk dat je toch weer bij Essina uitkomt. Fijn geschreven, leuk perspectief ( grappig dat we voor hetzelfde kozen qua perspectief) en heel erg leuk hoe jij dit doortrekt naar de plekken waar hij hangt. Van glimlach naar scheurbuik :lol:

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
O ja, briljant weer, ik heb er van genoten :lol: Het schilderij dat zijn eigen uitzicht beschrijft is echt een geniale invalshoek en Esina doet het altijd goed. Ton trouwens ook, dit is jouw genre! :thumbsup:

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Edith, hartelijk dank voor je reactie. Het schilderij in Bomans' Erik of het klein insectenboek was inderdaad het eerste wat in mij opkwam bij het lezen van de opdracht.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Tilma, hartelijk dank voor je reactie. Je weet overigens wel te prikkelen; als er geen grens van 300 woorden was geweest, hadden jouw suggesties voor verdere actie zeker een bijzondere en waardige toevoeging kunnen worden. :thumbsup: Haha, dat zie ik dan wel weer voor mij. PS Overigens heeft de oude herder daar de laatste weken wel degelijk de nodige actie gezien, maar fatsoenshalve (ik gun Esina en Ton hun privacy) en ook uit pure preutsheid van mijn kant, heb ik ervan afgezien die hier te vermelden.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Nancy, hartelijk dank voor je reactie. Ja, Esina was al weer even te lang buiten beeld geweest, dus het moest er weer van komen. Sterkte met je scheurbuik. Je kent het recept, hè? Druivensap! (let maar niet op het nieuws van vandaag, dat zelfs één glas druivennat al ongezond zou zijn :p )

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi i-Kat, hartelijk dank voor je reactie. Ik moet blozen van je complimenten en duimpje, en waarschijnlijk kan ik er dan ook weer niet van slapen. Dan is het jammer dat er geen schilderij naast mijn bed hangt om me af te leiden en mij te doen wegdromen...