Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#179 De tas

Op een middag ontmoetten 'de bokser' en meester Romanov elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval, of hadden ze het afgesproken? 'De bokser' had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat. Het was niet zo maar een middag. Ik werd vijftig, die dag. Het nieuwe dertig wordt dat genoemd, door mensen die van negen tot vijf niets meemaken. Door mensen die gewend zijn om aan hun bureau te zitten suffen en op televisie of intranet zijn aangewezen om iets op te pikken van de harde werkelijkheid. Ik voelde me oud, die dag. Romanov zag er oud uit. Te veel diners in sterrenrestaurants, te veel goede flessen wijn en gedoe met maîtresses trekken sporen. Op 'de bokser' leek de tijd geen grip te kunnen krijgen. Hij ving de aandacht van iedere vrouw op het terras. Bij jongere vrouwen zag ik iets van hoop; dat hun man of vriend op die leeftijd ook nog zo fit zou zijn. Bij de oudere vrouwen zag ik de teleurstelling als ze zich weer richtten tot de man die tegenover of naast hen zat. Zo had ik ze een uur geleden ook zien reageren toen ik naar een leeg tafeltje slenterde. De zon scheen. Er stond een zachte bries. In een van de kastanjebomen zong een lijster. En ik voelde me oud. Het was voorspelbaar dat 'de bokser' de tas zou neerzetten onder het tafeltje. Dat hij na ongeveer een half uur zou opstaan en weglopen zonder tas. De vrouwen op het terras zouden hem misschien even met hun ogen volgen. Het was voorspelbaar dat Romanov zou blijven zitten, nog een drankje zou bestellen en ongeveer een half uur later ook het terras zou verlaten, met de tas. Het gewicht zou hem tegenvallen. Hij zou proberen nonchalant te lopen, maar nog voor de eerste zijstraat de tas van de ene in de andere hand nemen. En ik zou eerder afrekenen en hem opwachten bij zijn Bentley, op de parkeerplaats aan de rand van het dorp. En weer afrekenen, met hem. 'De bokser' zou die avond bezoek krijgen van Günther. Ik voelde me oud. Mensen die van negen tot vijf niets meemaken, kunnen in ieder geval zappen of googelen. Ik speelde al jaren mee in dezelfde film. Op de hoek van het pleintje zette een draaiorgel de klanken in van 'Geef mij maar Amsterdam'. Ik stond op en liep naar het tafeltje waar Romanov en 'de bokser' probeerden een gesprek op gang te houden. Ik ging zitten en liet mijn jasje even open vallen. Net lang genoeg. 'Als jullie opstaan, weggaan en de tas laten liggen, gebeurt er niets. Ik verzin wel iets.' Romanov wilde iets zeggen. 'De bokser' schudde zijn hoofd om hem duidelijk te maken dat hij moest zwijgen. 'Weg?' vroeg hij. 'Zo ver mogelijk,' zei ik. Een uur later belde ik. 'Ze herkenden me,' zei ik. 'Shit. Heb je wel de tas?' ‘Ja.’ ‘Okay.’ (Top. 500 woorden om mijn alter ego na een korte adempauze weer verder te laten gaan in vervolg op https://www.schrijvenonline.org/forum/themaforums… en eerdere pulp)

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, Heerlijk stukje om te lezen. negen tot vijf herhaling vind ik knap gevonden en de clue dat hij herkent was paste mooi in het sfeertje van een crime scene met een betweterige stem die alles verteld wat er gebeurd voordat we het zien. Ik heb genoten, botste wel tegen het tijdsaspect op waar het verhaal een stap in het verleden doet. Wellicht kan je dat stukje nog schaven, maar voor de rest zat ik er helemaal in.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie, Darkvalley. Maar de clou die jij - volgens mij - meent te zien is er niet. Mijn alter ego werd niet herkend. Dat vertelt hij via de telefoon aan zijn opdrachtgever. Hij gaf de twee de kans om te verdwijnen en het er levend vanaf te brengen. De botsing met het tijdsaspect zie ik niet zo snel.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, marceline. (Twee afgelopen weken geen tijd gehad, vanwege brood op de plank en andere besognes)

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, ik snapte dat stukje al te goed, daarom vond ik de clue juist zo leuk. Geen nood om dat nogmaals uit te leggen. Dat was heel duidelijk. Het tijdsaspect waar ik twee keer moest lezen zat in: Zo had ik ze een uur geleden ook zien reageren.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een geslaagd verhaal. Sfeervol. Ik vind de negen tot vijf uitleg mooi. En de manier waarop je schrijft wat de vrouwen mogelijk zien. In combinatie met zijn verjaardag/leeftijd vermenselijk je de crimineel en daardoor krijgt hij een soort gunfactor.

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ja, fijn weer Angus. Bespeur ik een (aankomende) burn-out bij je alter ego? ;). De clou was voor mij deze keer even zoeken. Kwartje viel niet direct. Blijf erbij, zodra en als hier een kaft om komt komt ie bij mij in de boekenkast.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Angus, Wat kun je toch mooi schrijven. Ik lees altijd graag je "pulp" zoals je het zelf noemt. Het is voor mij het tegenovergestelde van "pulp". Maar de clou volgen is soms wat te moeilijk voor me. Ik blijf altijd met vragen zitten. Zo ook hier. Heerlijk dat je dat draaiorgel even laat spelen. Maakt deze sombere ochtend lichter. Dank je. :o

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven. Levendig, inlevend, vermakelijk (Bij de oudere vrouwen zag ik de teleurstelling als ze zich weer richtten tot de man die tegenover of naast hen zat.....Zo had ik ze een uur geleden ook zien reageren toen ik naar een leeg tafeltje slenterde) Opvallend vind ik, dat "ik" de jongere vrouwen niet laten kijken in de hoop, dat "de Bokser" een blik terug zal werpen.... Aandacht vragen om aandacht te krijgen. Ik houd niet van Boksers-typen, maar menig vrouw zou die hoop hebben, denk ik. En daarom kijken.... Dat stukje natuur erin als sfeerschepper : prachtig. Maar wát zit er in die tas. Je wekt nieuwsgierigheid, door de inhoud geheim te houden. Vreemd, jij hebt er ook een derde persoon bij verzonnen, zoals ik deed. Zowel als verteller als "deelnemer" in het verhaal. Knap bedacht en doordacht.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het tijdsaspect waar ik twee keer moest lezen zat in: Zo had ik ze een uur geleden ook zien reageren.
Ah, okay. Was misschien duidelijker geweest als ik had geschreven: Toen ik een uur geleden naar een leeg tafeltje slenterde, had ik ze ook zo zien reageren. Dank voor je toelichting, Darkvalley.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie, Annemieke. Ook namens mijn alter ego, vanwege de gunfactor.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bespeur ik een (aankomende) burn-out bij je alter ego?
Misschien een midlife-crisis? Dank voor je reactie, Nancy.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heerlijk dat je dat draaiorgel even laat spelen.
Al was dat meer bedoeld om aan de tredmolen te refereren :) Dank voor je reactie, Marijcke.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Opvallend vind ik, dat "ik" de jongere vrouwen niet laten kijken in de hoop, dat "de Bokser" een blik terug zal werpen.... Aandacht vragen om aandacht te krijgen. Ik houd niet van Boksers-typen, maar menig vrouw zou die hoop hebben, denk ik. En daarom kijken....
Zeker. Maar ik denk dat dat bij deze beperkte omvang te veel een verhaal in een verhaal zou worden. Dank voor je reactie, Edith.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij klinkt inderdaad een beetje uitgeblust deze opdracht, je alter-ego. Maar niet minder intrigerend. Graag gelezen Angus.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hij klinkt inderdaad een beetje uitgeblust deze opdracht, je alter-ego.
Ja, maar dit is dan ook al de 27e weekopdracht waarin hij komt opdraven. Hij heeft er al zo'n 8000 woorden op zitten :nod: Dank voor je reactie, Stella.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste weekopdrachtschrijvers, De tweede en mogelijk derde verhaallijn hebben zich aangediend. :nod: Dat betekent dat ik voorlopig afscheid ga nemen van de weekopdrachten om een poging te wagen mijn alter ego een podium te bieden in een roman, uiteraard in het pulp-genre. Bedankt voor jullie reacties het (dik) afgelopen jaar. Ze hebben me het vertrouwen gegeven dat het een poging waard is om energie en vooral veel tijd te gaan stoppen in het uitdiepen van het karakter en het uitwerken van een lang verhaal. Groet, Angus

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Angus wat jammer dat we het hier niet meer kunnen volgen maar ik kijk vol verwachting uit naar je roman. Veel succes en vooral plezier met schrijven. Groetjes Nancy

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Succes, en toch nog over je alter ego. Met dat hij opmerkt dat er een lijster in een van de kastanjebomen zingt, neemt hij mij toch wel zo voor zich in, dat ik bereid ben om zo nu en dan een liquidatie door de vingers te zien. En dat hij dat niet doet op zijn verjaardag snap ik dan weer wel; je bent toch altijd wat afwezig na zo'n klus. Helemaal niet gezellig als er nog een paar vrienden 's avonds wat komen drinken.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Angus, Succes met het uitwerken! Bij deze episode voelde ik een mini hapertje bij de keus voor tweemaal oud:
Ik voelde me oud, die dag. Romanov zag er oud uit.
verder vind ik het prima.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Succes en veel plezier met schrijven, Mocht je zo nu en dan een kritische maar eerlijk proeflezer willen hebben, geef maar een gil / persoonlijk berichtje.

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je , janp. En ja, die hapering die je aanstipt, ik zat er ook mee. Als je het uitspreekt met een nadruk is het duidelijker denk ik. Ik overwoog: ' Romanov óógde oud.' Maar dat 'oogde' vond ik weer niet passen in het vocabulair van alter ego. Ik zie je de 18e? Hoop ik. (Mijn verjaardag :) trouwens).

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, Darkvalley. Ik zal je aanbod in gedachten houden. En wees gewaarschuwd. Mijn alter ego zal dat ook doen 8)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
:crybaby: ik wil je hier houden, in het laten-we-elkaar-scherp-houden-kader maar dat is egoistisch natuurlijk moet jij je boek schrijven heel veel plezier en succes!

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je, schrijvenmaar. Niet in de laatste plaats vanwege je scherphoudende reacties. Maar het is nu of nooit. :{}