178 Zo dom
Zo dom
Zorgvuldig zwart kant verbergt haar hals en armen
haar gezicht geplamuurd, ondoordringbaar bedekt
bang haar ogen en wijd opengesperd.
Haar lachje schuurt kippenvel op onze armen
schril klinkt haar stem en hartverscheurend hoog:
‘zo dom ik liep weer tegen een muur.’
De stilte duurt, tot mensen kuchen, kleuren,
weg kijken. Iedereen ziet dat het niet waar is
maar niemand zegt er wat van.
Och, hierin (sc)huilt een
Cora, ik krijg een heel naar
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Een heftige Cora maar weer
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Pfieuw... Van begin tot einde
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Hoi Cora, ja, beklemmend is
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Edith E schreef: Och, hierin
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
mw.Marie schreef: Cora, ik
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Nancy Bastiaans schreef: Een
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Mechtilde schreef: Pfieuw...
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
Ton Badhemd schreef: Hoi
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol