Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#177 Buitenaards

Buitenaards Alles aan Anna was mooi. Ogen als oceanen, diep, groot en vol mysterie. Een huid zachter dan fluweel. Haar dat in golven over haar perfecte schouders viel en een lijf dat zich zorgeloos en zonder enige gêne om het mijne wist te draaien. Mij altijd ademloos en vol verwondering in de zachte kussens van mijn bed achterliet. Waarom ze juist voor mij viel, is nog steeds een groot raadsel voor me. Zo ook voor mijn vrienden die met hun scherpe humor hun brandende jaloezie echter nooit helemaal konden verbergen. ‘Waarom ik?’ vroeg ik weleens aan Anna. Dan haalde ze slechts haar prachtige schouders op en noemde ze mij met haar melodieuze stem haar uitverkorene. Misschien was het wel omdat ik haar nooit naar haar verleden vroeg, nooit vragen stelde. Wat had ik immers buiten haar aanwezigheid in mijn gelukzalige heden nog nodig? Achteraf wellicht naïef, maar voor de liefde van mijn droomvrouw liet ik de werkelijkheid maar al te graag voor wat ze was. Terwijl we nacht na nacht in elkaar verdronken en ik langzaam iedere welving van haar lichaam blindelings wist te vinden, bleef haar verhaal daarentegen één groot mysterie, een groot zwart gat. Geen haar op mijn hoofd die er echter ook maar aan dacht me op dat onbekende terrein te begeven. We zweefden gelukzalig in ons eigen universum en ik had er totaal geen behoefte aan andere sterrenstelsels te verkennen. Bang om de weg terug naar dit bijzondere geluk kwijt te raken. Ze was perfect, ze was mijn droom en ik had haar nooit, echt nooit los willen laten. Maar op een dag ergens in het hart van juli besloot ze mij los te laten. Na een hemelse nacht vatte ik het plan op om ons in alle vroegte te trakteren op een heerlijke latte van de Starbucks op de hoek. Ik schoot mijn spijkerbroek aan, trok een shirt over mijn hoofd en drukte een kus op haar gouden haar. Als ik had geweten dat ‘Zo terug!’ het laatste zou zijn wat ik tegen haar zou zeggen, had ik ongetwijfeld wat anders bedacht. De lattes heb ik die avond uiteindelijk onaangetast door de gootsteen gespoeld. Natuurlijk heb ik radeloos naar haar gezocht. Maar ze leek van de aardbodem verdwenen. Ach, ik zie haar nog staan. Op die zachte juli ochtend. Voor het wijd open raam, haar gezicht verlangend opgericht naar de vroege zomerzon. Mijn lieve Anna, zo adembenemend, zo buitenaards mooi.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het buitenaardse bevindt zich binnen oogbereik en onmetelijk ver weg. Je verhaal laat me in melancholie achter. Mooi ... Klein puntje: ‘... liet ik de werkelijkheid maar al te graag voor wat ie was.’ Ik zou de werkelijkheid laten voor wat zij was, de werkelijkheid is vrouwelijk ;), zoals bijna alle woorden die op ‘heid’ eindigen. ‘Ie’ vind ik sowieso een beetje uit de toon vallen in deze tekst. Die ik graag las. :) :thumbsup:

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor je reactie Elyse! Ik pas het gelijk aan!
:thumbsup: Ik heb mijn werkelijkheid ook even aangepast. Ik zat op mijn mobieltje te prutsen en dat was niet helemaal goed gegaan zag ik. :lol:

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
edwinchantalenq, tweemaal las ik je tekst en vroeg me af, serieus, is het nou bedoeld als persiflage of niet?
Geen persiflage, simpelweg geschreven vanuit een ouderwets romantisch hart. Meer is het niet.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het leuk dat je het thema niet letterlijk genomen hebt. Toch is het thema duidelijk aanwezig in haar buitenaardse schoonheid, maar ook in het feit dat ze onbereikbaar is (eerst figuurlijk, dan letterlijk). Fijn dat je daarvoor veel termen uit het heelal gebruikt: 'buitenaards mooi', 'een hemelse nacht', 'haar verhaal daarentegen één groot mysterie, een groot zwart gat', 'we zweefden gelukzalig in ons eigen universum en ik had er totaal geen behoefte aan andere sterrenstelsels te verkennen'. Goed uitgewerkt!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik vind het leuk dat je het thema niet letterlijk genomen hebt. Toch is het thema duidelijk aanwezig in haar buitenaardse schoonheid, maar ook in het feit dat ze onbereikbaar is (eerst figuurlijk, dan letterlijk). Fijn dat je daarvoor veel termen uit het heelal gebruikt: 'buitenaards mooi', 'een hemelse nacht', 'haar verhaal daarentegen één groot mysterie, een groot zwart gat', 'we zweefden gelukzalig in ons eigen universum en ik had er totaal geen behoefte aan andere sterrenstelsels te verkennen'. Goed uitgewerkt!
Dankjewel Lize! SF is niet echt mijn genre, dus heb er inderdaad op deze manier een draai aan proberen te geven.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Edwin, Als schrijfcoach is het min of meer mijn taak om goedbedoelde feedback te geven. Helaas, driewerf helaas (voor mij) ik heb geen woord te zeggen. :o Sprakeloos laat je mij achter met dit romantisch buitenaards mooi geschreven verhaal. Hopelijk mogen we in de toekomst nog van je fijngevoelige pen genieten? Ik wens je een mooi romantisch getint weekend toe.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hartelijk dank voor je commentaar Marijke. Doet me goed en inspireert zeker tot meer schrijfsels! Jij ook een heel mooi weekend toegewenst!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
ik lees toch dat zij buitenaards is ... glimlach om je verhaal, dat net over de top gaat, maar voor mij goed gemaakt wordt met de suggestie dat zij daadwerkelijk buitenaards is en de hp, zo vol van haar, dat niet doorheeft - of juist, dat denkt omdat hij zo vol vanh aar is dat hij niet kan geloven dat ze er gewoon vandoor is

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
ik lees toch dat zij buitenaards is ... glimlach om je verhaal, dat net over de top gaat, maar voor mij goed gemaakt wordt met de suggestie dat zij daadwerkelijk buitenaards is en de hp, zo vol van haar, dat niet doorheeft - of juist, dat denkt omdat hij zo vol vanh aar is dat hij niet kan geloven dat ze er gewoon vandoor is
Dankjewel voor je commentaar! Fijn dat het verhaal je laat glimlachen!