Wat is jouw guilty pleasure?

Een boek boeit als de personages leven. Als schrijver moet je jouw mensen door en door kennen. Guilty pleasures kunnen daarbij helpen.

The Bridge versus Modern Family

Tijdens een etentje ontdekte ik dat een vriendin net als ik fan is van The Bridge; de Deens-Zweedse misdaadserie met ingenieuze scripts en prachtige personages. We hebben de serie allebei meerdere keren gekeken en onlangs nog eens geNetflixt.

Netflix bracht ons op een gedeelde guilty pleasure: Modern Family. Als de kinderen niet thuis zijn, geniet ik (nooit zonder schuldgevoel) met mijn bord voor de tv van de uitvergrote stereotypes en draaideurcomedy in deze Amerikaanse serie.

Wat maakt het kijken van The Bridge een bezigheid waarover ik met opgeheven hoofd vertel, terwijl ik over mijn Modern Family-verslaving met afgewend gezicht hooguit iets mompel. Wat maakt een guilty pleasure een guilty pleasure?

Eigenlijk

In elk lesboek over schrijven staat het. Schrap het woord ‘eigenlijk’. Het voegt niets toe. In dit geval denk ik dat ‘eigenlijk’ het woord is dat een guilty pleasure definieert.

Eigenlijk is het niet goed voor je

Iets is een guilty pleasure als het eigenlijk niet goed voor je is. Neem de guilty pleasure van de hoofdpersoon uit mijn thriller, Renske Nijland. Haar guilty pleasure is Tony Chocolonely. Een volkomen verantwoord product: slaafvrij, fair trade, zonder kinderhandjes, palmolievrij, noem maar op. Maarrr Renske kan die calorieën goed missen. Haar neiging om een reep naar binnen te proppen op het moment dat er beren op haar pad komen, is verre van gezond. Eigenlijk niet goed voor haar en daarmee een guilty pleasure.

Eigenlijk is het gênant

Een ander personage uit diezelfde thriller werkt keihard mee op de boerderij. Voor schooltijd helpt hij zijn broer met werkzaamheden in de stal. Hij geniet van het fysieke werk tussen de warme koeienlijven. Een gezonde bezigheid waar zijn familie blij mee is. Maar denk maar niet dat hij hierover praat met zijn vrienden op school. De populaire, knappe puber wordt liever dood gevonden dan toe te geven dat hij iedere dag begint in de koeienstront. Te gênant. Guilty pleasure.

Eigenlijk mag het niet

Een hardloopmaatje bekende tijdens het rennen dat ze vaak thuiswerkt. Soms, als het mooi weer is en als de computersystemen het niet doen en als 100 andere dingen haar vrijwel dwingen, gaat ze hardlopen. Onder werktijd. Denk de schuldige blik erbij, want eigenlijk mag dat niet. En zie, daar verandert een gezonde hobby in een guilty pleasure.

Eigenlijk geeft het inzicht

Als je een boek schrijft, kun je je personages leren kennen, door een gesprek met hen aan te gaan. Door vragen te stellen. Mijn favoriete vraag is: Wat is jouw guilty pleasure? Het geeft inzicht in wat goed is voor mijn personages en wat niet. Wat hun normen en waarden zijn. Wat het imago is dat ze hoog willen houden. Kortom, het vertelt me wie ze zijn.

Real life

Maar guilty pleasures geven in het echte leven ook veel informatie. De vraag ‘Wat is jouw guilty pleasure?’ kun je in real life prima stellen. Hoewel, misschien is het niet geschikt voor een werkborrel. Na drie wijn en iets te zacht uitgesproken, schept de vraag heel verkeerde verwachtingen bij de collega die altijd zo graag koffie voor je haalt. Maar onder vrienden geeft het stof tot goede gesprekken. Je leert elkaar weer een beetje beter kennen.

Be prepared. Volgende keer als ik je zie, kun je de vraag verwachten. Wat is jouw guilty pleasure?

Tamara Onos is adviseur arbeidsomstandigheden. Zij blogt over haar vak, over het schrijven van een thriller en over andere onderwerpen waar haar hart sneller van gaat kloppen. Kijk op haar website.