opdracht # 162 - Eugénie en de stroopwafelverkoop

U kent me wel. Ik ben Eugénie, een etalagepop. Ik ben werkzaam in de etalage van een groot Nederlands modeketen op de Meir in Antwerpen. Ik heb hier op SOL al enkele gedachten over mijn bestaan met U gedeeld. Vandaag heeft de etaleur van mij een mooie blondine gemaakt. In de blonde pruik stak hij een groen strikje hetgeen me een schalks uitzicht geeft. Een elegant wit jurkje omhult mijn perfect gevormd lichaam. Een dun groen ceintuurtje onderlijnt mijn wespentaille en mijn voeten steken in sandaaltjes met dezelfde tint. Ik zit op een wankel tuinstoeltje aan een krakemikkig oud tafeltje en staar met mijn blauwe ronde poppenogen naar de winkelende massa. Ik zit liever wat comfortabeler. Maar ja, ik heb niets te zeggen. Ik kan het ook niet. Mijn poppenkop is hol, evenals mijn lichaam. Soms staan er enkele kooplustigen stil. Ze bewonderen mijn outfit. Totdat hun oog op het prijskaartje valt. Dan verschijnt er een frons tussen hun wenkbrauwen, wordt er zoiets gemompeld als: 'belachelijk, zo veel geld voor zo'n lapje stof'' en kuiert men verder. Dan heeft mijn missie gefaald. Toch heb ik al een jonge vrouw voorbij zien wandelen met “mijn” wit jurkje aan. Het stond haar goed, alhoewel ze natuurlijk niet mijn perfect figuur had met mijn onwaarschijnlijk lange goedgevormde benen. Er is vandaag iets uitzonderlijks aan de hand. Ik vermoed dat men in het pand hiernaast stroopwafels voor het goede doel verkoopt. Doorgaans zijn het suikerwafels die men daar aan de man brengt. De stroopwafels ruiken heel anders. Stroperig. En zoals mensen er uitzien met die monden vol stroopwafel. En hoe ze er met hun mond aan trekken om er een stukje van af te happen. Het is niet om aan te zien. Ik wil het niet meer aanzien, maar ik heb geen oogleden om mijn ogen te sluiten. Ik heb wel een geheim wapen. Dat ga ik gebruiken. Ik stuur een gedachte naar de etaleur: “Breng mij een donkere zonnebril. Zet mij een zonnebril op mijn neus.” En ja, het helpt. Heerlijk. Leuk dat die zonnebril een groen montuur heeft!

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Blavatski, ... wat ben je toch heerlijk fantasievol. Die etalagepoppenkoppen laten je maar niet met rust. Stroopwafels moet je met wat liefde en aandacht eten dan laten zij zich ook van hun beste kant zien. Prettige dag verder.
1 oktober 2017 - 8:36

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De mijmeringen van Eugenie, Leuk dat we daar weer deel van mogen zijn. Even een praktisch punt voor de vindbaarheid: #261 = #162.
1 oktober 2017 - 10:01

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Riny, Dank je wel voor je bezoekje aan Eugénie en je mooi compliment. Ik zal aan je wijze woorden denken wanneer ik me nog eens aan de stroopwafels waag. Nog een fijne zondagnamiddag-en avond toegewenst. :o
1 oktober 2017 - 15:32

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een heerlijk stroopwafelverhaal, ik zie het zo voor me! Van uw hand is dit zo mooi geschetst! Persoonlijke vraag, lukt het allemaal met zorg voor uw dochter met haar nare enkelprobleem? U bent wel een moeder uit duizenden!
1 oktober 2017 - 16:25

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dad mw.Marie, Dank je voor je bezoekje, het mooie compliment en het begrip van mijn situatie met de dochter. Het valt niet mee om alles in orde te krijgen hier, maar het vreemde is dat hoewel ik doodmoe ben, er toch altijd weer nieuwe energie boven komt om het vol te houden. Ze is momenteel niet gemakkelijk, mijn dochter, ze speelt zo'n beetje de 'koningin', maar ze is een dochter uit de duizenden. We hebben samen veel meegemaakt; ze is in feite een "nakomertje" en ze was een hele steun voor mij in moeilijke perioden. :o En zie, ik kan zelfs weer tijd maken om op SOL te komen. En ik ben in de laatste fase van mijn kinderboek-uitgave-avontuur. 13 oktober is de streefdatum. :nod:
1 oktober 2017 - 20:34

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Maddbrug, Je kent m'n outfit van deze week, wit kleedje (jurkje) en groene accessoires. Ik zal je een knipoogje geven wanneer we elkaar ontmoeten. Ik kijk er naar uit, getekend Eugénie. :o
2 oktober 2017 - 11:33

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor je inzending! Dit lijkt ons geen autobiografisch verhaal zoals in de opdracht stond. Als we daar even van afzien, dan valt op hoe beeldend het verhaal is geschreven. Het hoofdpersonage wordt voldoende uitgediept. Het plot en de spanningsboog hadden sterker gekund. Het feit dat Eugénie zelfs blogs schrijft op SOL vinden we niet geloofwaardig, zelfs niet in een fictief verhaal.
2 oktober 2017 - 17:02