#158- Inpakken
Inpakken
Tablet, tickets, paspoort – check.
Ze propt haar telefoonsnoer in haar tas. Het tafeltje naast zijn bed is nu leeg. Haar aanwezigheid afgevoerd. Wat als ze hem thuis mist? Kon ze herinneringen ook maar zo makkelijk uitwissen.
Haar handen vouwt ze achter haar hoofd, ze kijkt naar buiten en ademt diep in en uit. Het zwembadwater blinkt in de zon. De palmen op het terras wiegen op de wind. Op het zonnebed slingert een T-shirt van hem. Hoe snel zal hij haar vergeten zijn?
Onder de porch staat de door haar afgeruimde tuintafel. Ruim drie uur geleden hadden ze samen met zijn vriend Patrik daar geluncht. Patrik had erna afscheid van haar genomen en Timo had zich teruggetrokken in de patio om zijn sets voor te bereiden totdat hij haar naar het vliegveld brengt.
‘Heb je alles gepakt?’
Ze laat haar armen zakken, draait zich naar hem om en vouwt haar handen achter haar rug samen.
Timo staat in de deurpost met zijn handen verstopt in zijn broekzakken en kijkt langs haar heen naar buiten.
Ze bevochtigt haar lippen, slikt en knikt langzaam. ‘Ik denk het.’ Het komt er bedeesd uit. Ze schraapt haar keel.
‘Geef je adres door aan Patrik voor het geval je iets vergeten bent.’
Ze fronst haar wenkbrauwen. ‘Aan Patrik?’
‘Ja, hij brengt je weg.’ Hij kijkt hoe zijn voet over de vloerbedekking wrijft. ‘Ik moet de sets voorbereiden voor mijn tour.’
‘Oh.’ De teleurstelling in haar stem is duidelijker te horen dan ze wilde. Ze bijt op haar lip.
Hij vindt het nodig een andere plek met zijn sneaker te schrobben.
Dus dit was het dan? Ze recht haar rug. ‘Okay.’
Ze draait zich om en pakt haar koffer van het bed. Deze is zwaarder dan ze dacht en ze vertilt zich.
Met twee stappen is hij bij haar, vangt haar op en pakt haar koffer over.
Met gesloten ogen leunt ze tegen hem aan.
Hij zet de koffer neer, slaat zijn armen om haar heen en begraaft zijn gezicht in haar haren. ‘Sorry, Ik…”
Verward blijft ze staan.
Met haar gezicht in beide handen drukt hij een lange kus op haar lippen.
Hij fluistert: ‘Ik wil helemaal geen afscheid nemen. Kan je niet met me mee?’
Ze opent haar ogen, slaat haar armen om zijn middel en schudt zacht nee.
‘Mijn vakantie is voorbij. Thuis wacht mijn werk, familie, vrienden…’
Hij knikt en wrijft met zijn duimen over haar wangen. ‘Probeer me niet te snel te vergeten. ‘
‘Hoe zou ik kunnen.’ Ze glimlacht voorzichtig.
Zijn ogen verzachten en hij glimlacht terug. ‘Houden we contact?’
Langzaam knikt ze en dan steeds sneller.
Hij kermt. ‘Ik kan maar niet verklaren wat je met me doet.’ Zijn kus overweldigend en is teder tegelijk.
Ik hoop dat het verhaal
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Marietje, in de eerste alinea
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
ccscharl schreef: Marietje,
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Marietje: beter, hoewel er
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Marietje, ... wat een fijn en
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
ccscharl schreef: Marietje:
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Riny schreef: Marietje, ...
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Lekker verhaal het leest als
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Marietje...goede vraag.
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
marceline schreef: Lekker
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
ccscharl
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Een fijne scene weer uit je
Lid sinds
9 jaarRol
@Marietje, het duizelt mij
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Marietje, ik mis wat je MS
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Afscheid moeten nemen en het
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
het eerste afscheid blijkt
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Het verhaal is mooi, leuk en
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Marietje echt de middelbare
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
marlie schreef: Een fijne
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Mili schreef: @Marietje, het
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
Nancy Bastiaans
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
i-Kat schreef: Afscheid
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
schrijvenmaar schreef: het
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
maddbrug schreef: Het verhaal
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
mw.Marie schreef: Marietje
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
@Marietje, (ook) ik had het
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol