#158 Langs een Engels kanaal
Langzaam breekt de zon door het grijs en doet het bruine kanaalwater glanzen als amber. Het ratelen van de sluisdeuren doorbreekt de stilte. De lock keeper's cottage met de afbladderende rode deur en het bemoste dak staat hier al eeuwen. Bijna ruik ik de trekpaarden die vroeger de narrowboaten voorttrokken. De sluis loopt gorgelend leeg. We wachten en zien een ouderwetse, met riemen dichtgebonden, koffer naast de cottage liggen.
We kunnen het niet laten en als onze boot de sluis verlaat, ligt de koffer aan boord.
's Avonds openen we hem. Het vergeelde kant voelt alsof het ieder moment kan vergaan als ik er een stapel brieven vanaf pak. Liefdesbrieven. Van Steve aan Rose. Even aarzelen we maar de nieuwsgierigheid wint en we openen poëtische brieven. Geschreven in 1943 en 1944 door een soldaat aan het meisje van wie hij houdt. We lezen hoe het blauw van de lucht hem doet denken aan haar ogen, hoe als hij zijn ogen sluit het zoet van de voorjaarsbloemen hem doen denken aan haar geur en hoe het zilt van de zeewind smaakt naar haar lippen toen ze afscheid namen. Soms schrijft hij over de kameraadschap tussen de mannen, de verbondenheid. Maar vooral schrijft hij over zijn verlangen naar haar. In zijn laatste brief lezen we dat hij verwacht dat de oorlog niet lang meer duurt en dat hij snel terug is om haar laatste tranen met zijn mond te drogen. Nog even en dan trouwt hij haar. We kijken naar de datum, 31 mei 1944. Voorzichtig leggen we de brieven terug op het broze kant.
In de dagen erna bedenken we dat Rose inmiddels de 90 gepasseerd moet zijn. Zou ze overleden zijn? Of is ze naar een verzorgingshuis? Zou ze met een ander getrouwd zijn en wilden haar kinderen en kleinkinderen niets weten van een eerdere liefde van hun moeder en oma? Of ...?
Op de terugweg stoppen we in de sluis bij de verwaarloosde lock keeper's cottage. Zachtjes leggen we de koffer terug naast een struik verwilderde rozen.
Het ratelen van de paddles als we de sluis leeg laten lopen doorbreekt de stilte. Wolkjes weerkaatsen op het dak van onze narrowboat als we de sluis verlaten.
@Marceline, mooi ... echt
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Marceline wat een mooi
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Dag Marceline, Wat een mooie
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Dank Mili, mw. Marie en
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Marceline, ook bij jou een
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Connie, dankjewel. Fijn dat
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
lockkeeperscottage....daar
Lid sinds
7 jaar 6 maandenRol
Tragisch en trage beelden,
Lid sinds
9 jaarRol
i-Kat en Marlie, dank jullie
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Marceline, ... wat mooi! En
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
@Marceline, een prachtig
Lid sinds
9 jaar 11 maandenRol
Mooi sfeervol geschreven
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
leuk verhaal, prettig van
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Och Marceline, wat een mooi
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Riny, Nel, Annette,
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Mag ik toch wat verbeteringen
Lid sinds
10 jaar 9 maandenRol
het zou trouwens ook een
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Marceline, zucht, heerlijk.
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Dank je wel, Marietje!
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Schrijvenmaar: ja,
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Dankjewel, Nancy. Heerlijk
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
marceline schreef: Maar ik
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Marlie zegt het al hierboven,
Lid sinds
7 jaar 3 maandenRol
Natuurlijk mag je vraag
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Wat fijn dat je zo meegenomen
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Verrukkelijke verhaal,
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
marceline schreef: Natuurlijk
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
@Cora, Dankjewel! Fijn dat ik
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
ik vroeg het me ineens af;
Lid sinds
10 jaar 7 maandenRol
Wat woon jij op een heerlijke
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol