Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht # 153 - wens

27 juli 2017 - 15:37
De duif fluisterde in haar oor dat ze een wens mocht doen. Eén enkele wens. De jonge vrouw bewonderde de schoonheid van zijn parelwit verenpak. Ze zag ook de vinnige oogjes, de scherpe snavel, en de met klauwtjes getooide krachtige poten. De vogel combineerde schoonheid met kracht. Zo zou ze zelf graag willen zijn. Dat was zeker een wens. Op dit moment verlangde ze alleen maar om het dier te kunnen vasthouden, zijn zachtheid te voelen en zijn hardheid. Uitnodigend maakte ze een kom van haar handen. De duif roekoede zachtjes en voldeed aan haar wens. Na enkele minuten van innig samenzijn, vloog de duif terug op haar schouder en fluisterde: “Mijn naam is Vrede. Ik zal altijd bij je zijn”.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 16:31
Blavatski, Ik vind het een prachtig verhaal. Zacht, lief en gevoelig zoals ik van u gewend ben. Een dingetje viel mij op. U schrijft: [...combineerde schoonheid AAN kracht] Ik vraag mij af of het niet moet zijn: combineerde schoonheid MET kracht[ Maar dat is een zeurje, hoor.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 18:22
Teder, gevoelig. Gecombineerd aan viel mij ook oo, is het Vlaams? Ik dacht eigenlijk dat ze in een duif zou veranderen maar dan eindigt het met vrede, ook mooi!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 19:35
@Blavatski, in uw zo herkenbare stijl en aspiratie. Eerst dacht ik, had ik maar parelwitte duiven in plaats van grijze die hier rondklieren en flatsen uitwerpselen tegen de ramen spuien. Persoonlijk zou ik alleen maar voor de zachtheid gaan, ik kan de hardheid na de zachtheid niet zo goed plaatsen. Hield van het werkwoord: roekoede. Uw intentie is duidelijk.

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 21:27
Dag Marceline, dank voor de fijne reactie. Wat betreft het zeurtje; ik denk dat je gelijk hebt. Het is gepaard aan en dat zat in mijn hoofd. Ik ga het verbeteren. Nog een fijne avond en leuk om je twee keer op een dag te mogen bedanken! (120w) :o

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 21:29
Blavatski, wat ga ik lekker straks slapen van uw mooie vredeswens. Ik ken helaas ook veel van die flatsende duiven, maar zo'n parelwitte heeft mijn hart door uw tekst!

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juli 2017 - 21:35
Dag Mili, bedankt dat je langs bent gekomen. Ik wilde eerst het parelmoergrijs van jouw duiven beschrijven, maar dacht, nee, een vredesduif moet wit zijn. Ik heb af en toe wel eens zo'n verloren geraakt beestje in mijn huis genomen, maar het zijn wel behoorlijk vuilmakende beestjes, hè. Roekoek en nog een fijne avond. :{}

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 10:51
Prachtig en teder verhaal met een mooie boodschap, Blavatski. Geweldig hoe hier iedereen het thema naar zijn/haar hand zet. Ik genoot.

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2017 - 12:38
Dag Nel, Dank je wel voor de positieve reactie. Ik vind het ook zo fijn om al die verschillende invalshoeken te bekijken. Ik val soms van de ene verbazing in de andere. Fijn week-end toegewenst.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2017 - 10:14
Wat een mooi verhaal. Ik vind het super dat ze kiest om voor het innige moment gaat, en niet zichzelf volledig verandert. Heel graag gelezen. :o :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2017 - 11:43
@Blavatski, zo'n stralend witte duif met die boodschap in je handen mogen houden, dat kan nooit meer iemand je afnemen. ' Ik blijf altijd bij je' woorden waar een mens veel steun aan kan ontlenen. Dank je wel voor dit verhaal, fijne dag, Connie

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2017 - 14:38
Dag Connie, Fijn dat je mijn stukje bent komen lezen en dat je het mooi vindt. De vrede is soms zo moeilijk te behouden, hè? Dan moeten we maar veel naar de witte duifjes kijken. Hier in Antwerpen laten ze die los bij een trouw, zo"n mooie traditie. :o

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2017 - 14:53
Wat een prachtig en lief verhaaltje! Dit verhaaltje is ZEN voor mij en de slotwoorden vind ik ontroerend. Dank u wel.