Wekelijkse schrijfopdracht # 151 - Black story

Wekelijkse schrijfopdracht # 151 – Black story Het is tijd om naar de bieb te gaan. Zeker geen straf voor Inge – sinds de verbouwing viel er nu zoveel te ontdekken. Ze heeft zelfs gehoord over een schrijfclubje. Zou dat iets voor haar zijn? Nadat ze haar boeken heeft ingeleverd steekt ze haar voelhorens eens uit. Mispoes, op maandagmorgen is daar niemand aanwezig. De assistente aan de balie geeft haar als troost een schrijfopdracht mee met als onderwerp: Black Story; kon ze alvast wat oefenen. Ze leest het snel door, haar hart stokt bij het lezen over graancirkels; wat moet ze daar nu toch mee. De zon schijnt volop. Inge besluit door de landerijen te fietsen om tevens wat verse eieren te kopen bij de boerin; zij kennen elkaar zo langzamerhand wel. Al snel bevindt ze zich tussen de rijpe korenvelden. Haar gedachten draaien in het rond: ze had prachtige afbeeldingen van graancirkels op tv gezien, maar hoe zij tot stand kwamen? Nobody knows; en daar zou zij over moeten schrijven? Een passerende auto blaast wolken zand en stof op, plotseling hoort ze Kansas zingen: '… dust in the wind, all they are is dust in the wind.’ Een bijna vergeten lievelingslied, haar ogen prikken; maar niet alleen van het stof. Alles wat we zijn is stof in de wind. Zo is dat, wat maakt zij zich druk om graancirkels. Inge wrijft nog eens in haar ogen en ziet dan … Wat vliegt daar, is dat geen drone? Verhip, dat is vast de drone uit de opdracht. Ze hoort Jacob, de zoon van de boerin roepen: ‘Hey Mam, kom eens kijken …’ De boerin laat haar werk voor wat het is en snelt naar Jacob. ‘Godallemachtig dat is een mirakel, daar ligt boer Reindert van Gunderen, verkleed als een dwaas in het zomercarnaval. Hij heeft het loodje gelegd; bel 1-1-2.’ De boerin wankelt en zijgt ineen. Zo eindigt Black story.