Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

#146 Maaltijd

7 juni 2017 - 22:27
Maaltijd Donker en plakkerig, de aarde verkleefd Krioelend glibberig, door regen geleefd (Vooraleer engerlingen als kevers verschijnen Zien ze maden in het donker verdwijnen) Onlangs gedolven, daar spreken ze af Ze houden van mensen, delen het graf Tijgerend door bloemen, onkruid en gras voorwaarts mars door een bruine plas Dan neerwaarts naar de volgende snack Morgenvroeg, dezelfde tijd nieuwe plek

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juni 2017 - 19:58
Hoi Nancy, de eerste keer las ik je gedicht tijdens de lunch op kantoor... Je wordt bedankt! :p Je humor die de ondertoon gelukkig overstijgt heeft me te pakken, en je laat weer zien dat Truus in geen velden of wegen meer is te bekennen. Good for you! Dit gedicht vind ik geweldig. Maar ik zeg er eerlijk bij, dat poëzie - net zoals bij jou - niet zo heel erg mijn ding is. Mijn oordeel geldt vooral het beeld en je humor, ik onthoud me van een gedicht-kundige opvatting. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 juni 2017 - 23:20
I like! :thumbsup: Ik houd namelijk wel van een nuchtere kijk op de dood. Men kan het niet mijden- het hoort nu eenmaal bij het leven. Voor jou persoonlijk vul ik hier een rouwproces in. Sterkte. :{}

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
9 juni 2017 - 23:39
@RJG goed om te weten welk beeld het oproept. Leuk dankjewel :thumbsup: @Gijs, dankjewel, onderhoudend doet me deugd en ik ben blij dat je het ook als vrolijk ziet. @Madd dankje, als het zo binnenkomt, luguber en ook 'lief' dan ben ik blij @Ton, natuurlijk heel graag gedaan. Dat moet een speciale lunch zijn geweest :p ik stel voor dat je een lekker B- biertje pakt om de gekke smaak weg te spoelen. Eerlijk is eerlijk ik begin plezier te krijgen in het dichten. Dank voor je fijne reactie en ik wacht in spanning op jouw proza ;) @Marietje, dankjewel voor je fijne reactie en je opmerkzaamheid, je hebt goed begrepen waar de oorsprong of beter gezegd oorzaak ligt van dit stukje rijmelarij. :)

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 juni 2017 - 12:11
Nancy, je hebt daar een bijzonder gedicht neergezet. Vanmorgen was ik nog even druk in de tuin - vooral met onkruid. Plotseling zag ik daar van heel vroeger 'pispotjes', dat is een winde die zich overal doorheen windt. Ik vond het zo grappig om ze weg te halen, het gaat ook zo slierderig, net spaghetti. Heb ik ze ooit nog in de tuin gehad? Ik dacht toen: verhip, als je er eenmaal geweest bent zul je er altijd zijn; ik heb wel eens eerder zo'n idee in een gedicht gekregen. Goed dat je toch mee hebt gedaan met de schrijfopdracht.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 10:33
@Nancy, heb je bijdrage al veel eerder gelezen, maar kon geen woorden vinden voor een reactie. Ik lees ook een rouwverwerking, maar niet alleen rondom de dood van je moeder. Ik zie ook een beetje 'de verpietering' die je in je eigen situatie hebt ervaren. Mijn eigen conclusie erbij is : zoals het gaat is het goed. De natuur trekt zijn/haar eigen plan. Fijne zondag Connie

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 16:47
Vanmorgen liep ik in Schinnen langs een vijver met sportvissers. Ik maakte een praatje met een van hen. Hij had een bakje met krioelende maden bij zich. Ik stelde me een open wond voor en dacht: daar zit een mooi gedicht in. Maar jij was me voor.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
11 juni 2017 - 16:54
@Connie dat is een conclusie waar ik me helemaal in kan vinden. Dankjewel voor je reactie :) @Dos, ik zou nu niet meteen van je idee afstappen. Maden in een open wond kan toch een heel fijn en ander type gedicht opleveren dan dit.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 17:11
@Dos, ik zou nu niet meteen van je idee afstappen. Maden in een open wond kan toch een heel fijn en ander type gedicht opleveren dan dit.
Ik kende een vrouw (ze is inmiddels overleden) met een open been; een lelijke wond die niet wou genezen. Een therapie met maden verrichte wonderen. De inspiratie begint te werken. :puke: Na het eten ga ik verder.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 20:57
Luguber maar het zit heel knap in elkaar. Alles sluit naadloos op elkaar aan, met de niets ontziende dood op de hielen. En ook nog een komische noot erin verwerkt. Top! Gr Manon

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 21:25
Nancy, ik lees je nu net, vind het wel mooi eigenlijk. Ja die krioelende beestjes he! Denk nog maar niet aan mijn eigen tijd, die ooit zal komen. Dat je me nog maar vaak mag verrassen met je bijzondere teksten!

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 juni 2017 - 22:40
Tim Burton inderdaad! Luguber met een vleugje humor. Voorwaarts mars naar de laatste snack. Ik vond het wel iets gezelligs hebben (ben dan ook wel groot fan van betreffende filmmaker). Ik zou er geen woord aan veranderen.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juni 2017 - 8:59
Nancy. Ik vind het echt prachtig, Zoals RJG, mooie observatie onder en boven de grond. Graag gelezen.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 juni 2017 - 9:51
Nancy, ... die krioelende beestjes geven dan toch ook weer een beetje geleefd leven door. Zie #34 Die natuur; het hoort er allemaal bij. Ik wilde dit nog even zeggen. Je gedicht is een blijvertje, hoor.