#142 De uitverkorene
Met een vreemde glimlach lees ik het artikel. Man (58) wordt kluizenaar in Oostenrijk. Hij is geselecteerd en heeft de uitdaging aangegaan.
De cirkel is rond. Maar dat is niet zonder problemen verlopen.
Het nadeel van media en sociale media. Ludieke artikelen worden sneller opgepikt. De serieuze berichten slaan ze over.
Akkoord, het overgrote deel van de mensheid wil niet altijd de saaie slecht-nieuws-show van de laatste jaren. Ze willen plezier, uitdaging, lachen en soms alleen zijn.
Het begon najaar vorig jaar. De vorige geselecteerde gaf het al na een jaar op. Hij had zich wat miskeken op de gevolgen van het jarenlang leven in de maatschappij.
Automatisch had hij zich zo goed aangepast aan de huidige manier van leven dat het gebrek aan sociale contacten hem als snel te veel werd - of eerder veel te weinig - in zijn geval.
Hij kon zich niet meer bekeren tot dat, wat ooit zijn roeping was. Het leven als kluizenaar, als conciërge, als contact tussen hemel en aarde, als een teruggetrokken heremiet.
Het leven in een kapel op een berg in centraal Europa.
Hij gaf zijn ontslag en dat zorgde onverwacht snel voor een nieuwe vacature.
Zoals gebruikelijk werden de vacatures cryptisch omschreven in de kranten. Tussen de zoekertjes stond er: @ll hrmtn – DRINGEND – lvn als klznr in kpl @A - cntct.
Niet echt veelzeggend maar verstaanbaar voor mij. Het was de aankondiging van een nieuwe kans. Dat moment waar we als kind naar toe leefden. Wij zijn de uitverkorenen. Net dat tikkeltje anders. Ik had verwacht pas binnen een aantal decennia - als ik dan nog leefde - mijn taak te mogen vervullen.
Wij worden niet zomaar geselecteerd. De proeven zijn niet min. Kunnen we leven zonder elektriciteit? Zonder stromend water? Zijn we open genoeg om te communiceren met mensen, planten en dieren en met het leven buiten de aarde? Verstaan we de taal van het universum nog?
Het zoekertje werd echter ook opgepikt door een blogger, overgenomen door allerlei sociale media en begon zijn eigen leven te leiden. Ook mensen die geen uitverkorene zijn, gaven zich op. Als uiting van een depressie, als toevluchtsoord na een misdrijf of nog erger, na een weddenschap voor een paar bakken bier of een fles schnaps.
Ik was dus niet de enige die zich had aangemeld, maar wel één van de vijf uitverkorenen binnen de groep van een veertigtal kandidaten. De testen dit jaar waren zwaarder dan vorig jaar. Vooral op sociaal gebied. Het leven zonder sociaal leven. Het achterlaten van vrienden en kennissen. Geduldig zijn. Geduld is niet zomaar een deugd.
We weten immers niet wanneer we contact krijgen. We moeten constant klaar staan om te communiceren met de buiten-wereld. We moeten klaarstaan om opgenomen te worden in het niet-aardse leven.
Misschien lijk ik wel rustig en kalm? maar ik juich binnenin. Ik ben geselecteerd.
Ik ben met glans geslaagd. Jarenlang heb ik me voorbereid op mijn taak, mijn roeping. Het leven als echte Heremiet. Geduldig wachten op contact. Het contact met onze voorvaderen. Het teken dat ze ons terug komen halen. Alleen op dat ene plekje is er contact mogelijk met onze familie – de aliens, zoals jullie ze wel eens noemen.
Bijzondere invulling Izabel.
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
mw.Marie schreef: Bijzondere
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Dag Izabel, Fijn dat je met
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
Moedig Izabel herschreven.
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
@mw.Marie, geen excuses
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol