Wekelijkse Schrijfopdracht #137 - Moestuintje

Dank je wel, Dos. Door jouw reactie -vraag niet waarom- moet ik opeens denken aan het gedicht ‘Jonge sla' van Rutger Kopland: Alles kan ik verdragen het verdorren van de bonen, stervende bloemen, het hoekje aardappelen kan ik met droge ogen zien rooien, daar ben ik werkelijk hard in. Maar jonge sla in september net geplant, slap nog In vochtige bedjes, nee. (Uit: Alles op de fiets, 1969.)

Wat leuk dat je Kopland aan de moestuintjes koppelt Nel. Ik vind je stukje een leuke en herkenbare bespiegeling. Al is het voor freewriten misschien wat erg strak. Heb je het later nog bewerkt of kwam dit er zo in een ruk uit?

Ik vind het een prachtig stukje Nel. Ik lees je gedachten, wat even allemaal door je hoofd schiet. Mooi je toegevoegde Kopland. Fijn om te lezen, en die merel zet de toon mooi neer.

Zelfvoorzienend is relatief veel werk. Door de supermarkt worden voorzien is veel makkelijker :). Ik vind dat je een mooi helder stuk hebt geschreven. Het leest aangenaam en een vleugje sarcastisch (waar ik dan wel weer van hou), dus in die zin voegt het zeker iets toe.

Hierbij het resultaat van mijn freewriting. Niet helemaal mijn gewoonlijke schrijfstijl, maar voegt het iets toe, vraag ik me af?

Nel, mooi weer. Heel mooi Kopland, toevallig laatst nog gelezen. Zo mooi op de website ook de uitleg, daar heb ik persoonlijk veel aan. Vroeger zat ik teveel te lachen op school, heb ik dit allemaal gemist...

Dag Nel, mooi gevonden die "moettuintjes". Onze grootgrutter zet al die (groot)ouders en kinderen wel weer in een dwangmatig patroon. "Moestuintje?" Elke bijdrage laat iets zien van hoe iemand het freewriting in 5 minuten interpreteert. Voor mij voegt het zeker wat toe. groet, Connie

Nel, dit trof mij als een mooi staaltje freewriting. Je kreeg een idee en hup daar kwamen de zinnen, zonder nadenken – alleen maar gericht op wat je wilde vertellen; klaar- is- kees en het is nog leuk ook. Prachtig en dan ook nog eens je antwoord aan Dos met ‘Jonge sla’ van Rutger Kopland; het moestuintje zat nog helemaal in je hoofd, heerlijk om te lezen.

Hierbij het resultaat van mijn freewriting. Niet helemaal mijn gewoonlijke schrijfstijl, maar voegt het iets toe, vraag ik me af?

Die vraag kun jij alleen beantwoorden, denk ik. Ik vind dat freewriting wel wat toevoegen omdat ik denk dat het de kern van schrijver blootlegt. Je legt vast wat er uit komt in vijf minuten zonder aan de lezer te denken. In wezen is dat dus je boodschap, waar je dicht bij moet blijven om geloofwaardig over te komen, denk ik dan ook. Ik zie het als een spiegel. Als je jezelf herkent in wat je geschreven hebt, voegt het volgens mij iets toe. Als je je niet herkent, kan het ook iets toevoegen.

Nel, Een enig verhaal, en dat in vijf minuten. 'Moettuintjes' vind ik briljant. Ik begrijp daardoor nu ook waarom ik ze zelf niet wil hebben en altijd weggeef.

Nel, Lekker zoals je,van het een in het ander rolt. Ik heb je uitwerking van de opdracht met een glimlach gelezen, vanwege de herkenning. Na 2 pogingen heb ik het opgegeven en onder ogen gezien dat ik geen groene vingers heb. Dat mijn tuin er toch mooi uitziet is te danken aan de kracht van de overgebleven planten.

Nel, Lekker zoals je,van het een in het ander rolt. Ik heb je uitwerking van de opdracht met een glimlach gelezen, vanwege de herkenning. Na 2 pogingen heb ik het opgegeven en onder ogen gezien dat ik geen groene vingers heb. Dat mijn tuin er toch mooi uitziet is te danken aan de kracht van de overgebleven planten.

Lekker voor de vuist weg schrijven. :thumbsup: Ik ben het met @Angus eens: zonder aan de lezer te denken legt de kern van het verhaal en/ of de schrijver bloot. Dat maakt me weer nieuwsgierig: waarom juist de komkommer? ;)