Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#119 - Stemmen

Vreemde muren staren me aan. Voor de ramen hangen grauwe gordijnen. Mijn lakens ademen een vreemd soort frisheid. Alsof het bed onbeslapen is. Als ik eruit stap, trekt de kou van de vloer door mijn hele lijf. Tegen de wand staat een kleine tafel met een houten stoel en een kast. Er hangen een paar kledingstukken in die ik niet ken. Aan de muur is een zwart bord bevestigd; in het bakje daaronder liggen een paar witte krijtjes. Ik pak er een en schrijf: ‘Waar ben jij?' Ik loop weer terug en ga liggen. Ergens in de verte hoor ik iemand roepen. Er rammelt een deur. Voetstappen lijken dichterbij te komen. Ik trek het laken strak over me heen en hoor mezelf ademen. Ik leef, maar ik wil niet meer bewegen. Niet hier in deze ruimte. Ik zal zo lang blijven liggen tot de lakens mijn geur overnemen. Ik voel een warme weldadige straal langs mijn benen lopen. Langzaam glijd ik weg ... Ik schrik op van een doordringend geklop. Direct daarna wordt de deur opengemaakt. Iemand staat voor mijn bed. Een onbekende stem zegt: ‘Goedemorgen, mevrouw Lindmans. Tijd om op te staan. Over een half uur is het ontbijt.' Hoe kent die vrouw mijn naam? Wat doet zij hier? Wat doe ik hier? ‘Ik geef u vast uw medicijnen; neemt u die maar in.' Ik duik nog dieper weg. ’Als u niet meewerkt, komt u hier niet weg. U wilt toch ooit weer naar huis?' Hoe weet zij wat ik wil? Heb ik een huis? ‘Ik zal toch echt mijn collega moeten halen, als u nu niet opstaat.' ... Gelukkig, het is stil. Ik ben weer alleen. Ik wil die stemmen meer om me heen niet meer horen. Ik luister scherp, want ze zullen zeker terugkomen en dan kloppen ze niet meer. Ze zullen me omsingelen en afvoeren. Mijn vijanden zijn overal. Hier in mijn cocon met mijn vertrouwde geur is het veilig. Wat ze ook zeggen, dit is mijn huis. Weer hoor ik de deur opengaan. Ze zijn met velen. 'je kunt niet meer weg 's morgens vroeg te bedenken dat je niet meer weg kan gaan' Van Armando uit: Verzamelde gedichten (1999)

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, Knap geschreven! Je maakt het me heel makkelijk om me in jouw verhaal in te leven. "Ik kan geen stemmen meer om me heen verdragen" komt misschien een tikkeltje beredeneerd over. Je zou ook "Ik wil geen stemmen meer horen" kunnen schrijven.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel: het verhaal boeit direct en lijkt meerdere kanten op te kunnen gaan. De eenzaamheid is voelbaar. indrukwekkend geschreven, Connie NB las net 3 tips voor een betere settingbeschrijving. Ik herken het nu in dit verhaal.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Sfeervol geschreven, Nel, met mooi gedoseerde sterk voelbare emotie. Als we uit ons oude hokje gegroeid zijn, maar nog niet in een nieuw hokje thuishoren. Heel moeilijk om de regie over je eigen leven kwijt te zijn.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, je zou de buurvrouw uit mijn verhaal kunnen zijn, je hebt het geraakt dat eenzame gevoel. De warme straal vind ik erg subtiel neergezet en zo ontluisterend. Mooi gedaan, Nel.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, Knap geschreven! Je maakt het me heel makkelijk om me in jouw verhaal in te leven. "Ik kan geen stemmen meer om me heen verdragen" komt misschien een tikkeltje beredeneerd over. Je zou ook "Ik wil geen stemmen meer horen" kunnen schrijven.
gs, Dank voor het compliment en voor je suggestie. Ik laat deze even bezinken.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel: het verhaal boeit direct en lijkt meerdere kanten op te kunnen gaan. De eenzaamheid is voelbaar. indrukwekkend geschreven, Connie NB las net 3 tips voor een betere settingbeschrijving. Ik herken het nu in dit verhaal.
Dank je wel, Conny. Ik probeerde in het hoofd van de hp te kruipen. Fijn dat verhaal boeide en invoelbaar was.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Sfeervol geschreven, Nel, met mooi gedoseerde sterk voelbare emotie. Als we uit ons oude hokje gegroeid zijn, maar nog niet in een nieuw hokje thuishoren. Heel moeilijk om de regie over je eigen leven kwijt te zijn.
Dank je wel, Niceway. Dank ook weer voor je bijzondere interpretatie.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, je zou de buurvrouw uit mijn verhaal kunnen zijn, je hebt het geraakt dat eenzame gevoel. De warme straal vind ik erg subtiel neergezet en zo ontluisterend. Mooi gedaan, Nel.
Dank je wel, Madd. Ja, onze verhalen deze week hebben veel raakvlakken.

Lid sinds

16 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Nel, Ik kan me een voorstelling maken van de ruimte waarin je verhaal zich afspeelt en ook van de zielenroerselen van je hp. Vreselijk, dat gevoel dat iedereen tegen je is. Mooi sober beschreven. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nel, het was maar een klein, gevoelsmatig, en wellicht discutabel puntje. Dankjewel dat je er serieus over nagedacht hebt.