# 118 - Honderdvijftig woorden feest

Wat zet je de lezer goed op het verkeerde been. In de eerste zinnen denk je nog aan liefde of verliefdheid, maar het blijkt een verhaal over rauwe liefdeloosheid te zijn, vol deerniswekkende leegheid. En dat in zo'n kort verhaal. Knap hoor.

Dag Mili, Verrassend hoe je een uit de hand gelopen feest ziet. Blijkbaar alleen voor de heer. Wel heel rauw dat hij ook nog het biljet van twintig meeneemt. suggestie: zakje cocaïne of heroïne > eventueel vervangen door zakje wit poeder. De tekst is al heel krachtig. Het spelen met woorden en een donkere rauwheid blijft mij iedere keer weer verrassen. Dank je wel, Schrijfcoach, Inanna

@Viv, leuk opgemerkt over het verkeerde been. Het is wel een van de 'leegste' teksten die ik schreef. Dank je. @Inanna, het hinderde mij ergens ook, te expliciet benoemd. Het kwam omdat je het ene spuit, het andere snuift en dat was al gezegd. Ik verander het. Ik kan een uit de hand gelopen feest ook anders zien. ;) Dank voor de feedback.

Mili, Het is een scene en op dat punt ook geslaagd. Toch komt het qua formulering en woordkeus op mij over als etaleren. Voorbeeld:

‘Ze lag half naakt in de eerste zonnestralen die door lamellen naar binnen gleden,’

Vorige week vulde je het zo in: ‘De gekruiste twijgen van de mand laten sterretjes kaarslicht door die over haar heen spelen’ Het is naar mijn smaak een formule, een vast ingrediënt. Geldt ook voor 'snotjong' het herhaalde 'mama?' en 'cocaine'

@janp, het is toeval denk ik, geen formule. De herhaling van 'mama' is omdat ze niet antwoordt. Snotjong 1 x, jong 1 x en nu 0 cocaïne omdat ik het veranderde. Dank voor je attent zijn.

Op zich beeldend geschreven.

@janp, het is toeval denk ik, geen formule. De herhaling van 'mama' is omdat ze niet antwoordt. Snotjong 1 x, jong 1 x en nu 0 cocaïne omdat ik het veranderde. Dank voor je attent zijn.

Het is misschien geen formule, maar ik ben wel met janp eens dat je als schrijver zichtbaar bent. Dat naar binnen glijden is naar mijn smaak evenzo te poëtisch, past niet echt bij de gemoedstoestand van de hp (al snap ik dat je naar binnen glijden ook plastisch kunt invullen, wat op zich weer bij die ranzigerd past). De zurige lucht van dat jong "rook" ik al impliciet door de volle luier (hoe weet de hp anders dat die vol is?). De vraag is of hij überhaupt iets in die zin opmerkt; het zal de hufter i.i.g. geenszins interesseren. De op een na laatste zin kan m.i. weg zonder informatieverlies.

@Leonardo, 'het naar binnen glijden' heeft voor mij te maken met de constructie van lamellen. Een volle luier kan je m.i. eerst zien, wat hier het geval is omdat het kind bij de deuropening staat, en dan ruiken omdat het kind zich verplaatst. De op een na laatste zin legt m.i. de desolate vinger op de honger van het kind. Dank voor je feedback waar ik zeker rekening mee zal houden.

Temerig is een prachtig woord. Ik heb je waarschijnlijk te vaak gelezen om nog op het verkeerde been gezet te worden; bij deze ben je er in geslaagd mij met dit heerlijke woord direct rillingen te bezorgen. De rest van het verhaal was zoals de eerste zin mij beloofde.

@Leonardo, 'het naar binnen glijden' heeft voor mij te maken met de constructie van lamellen.

Het licht valt naar binnen, is wat gewone mensen zullen denken, en ik heb geen reden om aan te nemen dat die gozer een fijnbesnaard mens is (i.t.t. de schrijfster :)). Ergo, hier is het register van de schrijver opengetrokken. (Daaruit komt de eerste zin overigens evenzeer voort, n.m.b.m.)

Een volle luier kan je m.i. eerst zien, wat hier het geval is omdat het kind bij de deuropening staat, en dan ruiken omdat het kind zich verplaatst.

Die kwibus die zonodig met die troel de koffer in moest duiken: zal hij dat waarnemen? Interesseert hem dat? Hij is een man; die nemen dat niet zo scherp waar als een vrouw vanuit haar ingebakken moederinstinct :) Bovendien zal het kind met het gezicht naar het bed staan en dan lijkt me een volle luier niet zo evident duidelijk.

De op een na laatste zin legt m.i. de desolate vinger op de honger van het kind.

De verwaarlozing is volstrekt helder. Deze zin is bevestigend, maar voegt verder daaraan niets toe.

ben met Leonardo eens dat de schrijver hier erg aanwezig is, maar niet dat dat storend is -- het contrast verscherpt het beeld voor mij

Uit de hand gelopen is het zeker, verslaafde moeder in de bar opgepikt, kind alleen thuis in poepluier, verwaarloosd. Een man die zijn pik achternaloopt en pakt wat hij kan pakken. Hartelijk laat staan gefeliciteerd, kan ik het niet noemen. Een harteloos triest tafereel. Het komt binnen als een speer Mili, zonder enig sentiment, zonder enige vreugde. Dat je de harde realiteit kan beschrijven als geen ander, is wederom een feit.

@Leonardo, grootmeester, ik kan niet tegen je op. ;) Je zet me altijd tot nadenken aan en ik kan niet anders dan erkennen dat ik zichtbaar was. Ik verzet me wel tegen de volle luier omdat de man niet blind is. Gelukkig heeft @schrijvenmaar mij getroost omdat ze van het contrast hield. Dank voor je tijd en waardevolle opmerkingen. @schrijvenmaar, heb jij dat ook? Dat er ineens woorden in je hoofd opduiken die je ooit ergens las? @Madd, dat merk jij weer goed op. Het is volkomen emotieloos. Het is zo hard dat ik er bijna van schrok maar wel gaaf om dit genre ook te beoefenen. Of deed ik dit al? ;) Dank jullie wel.

Geen formule, gewoon hoe het gaat. Bah. Je bent wel als schrijver aanwezig. Gelukkig. Anders zijn dit soort verhalen niet om uit te staan. Knap geschreven, Mili.

@Annemieke, ik denk na enig nadenken dat ik op de stoel van de verteller ben gaan zitten. Of is dat een excuus? Apart compliment krijg ik van je. Ben je nog to drunk to om te schrijven? Ik lees je zo weinig de laatste tijd.

soms komt een heel verhaal voort uit niet meer dan het willen opschrijven van zo'n woord

(maar nu zit ik met luscious in mijn hoofd en ik schrijf nooit in het Engels :angry: )

@schrijvenmaar, het zijn gewoon verrukkelijke lussen in je hoofd. :ninja:

Jeemig: temerig! Weer een nieuw woord geleerd, en nog een mooi woord ook! Ben het met bovenstaande commentaar eens dat de volle luier slechter herkenbaar is dan de zure lucht ervan. Leuk verhaal hoor, misschien kan 'het buiten bewustzijn stukje' nog later in het verhaal om de verrassing groter te maken.

Dag Mili, zoals altijd blijf ik ook dit keer weer achter met het gevoel van respect voor je schrijfkunst en het onbehagen omdat je bij mij op pijnlijke knopjes drukt. Dat de wereld hard is, heb ik tot mijn verbazing ook moeten vaststellen, maar zo hard? en dat tegenover een kind? Ja, je tekst komt wel altijd binnen, zoals ze dat hier zo noemen. Ik wens je een vredevol week-end. :o En fijn dat je mij het compliment hebt gegeven dat ik divers in mijn schrijven ben. :)

@Anton, jemig, ik vraag me toch echt af over welke nog 'grotere verrassing' je het hebt. Dank voor je aandacht. @Blavatski, ik begrijp het, de tekst is zeer onbehaaglijk te noemen. Dat ik u raak als lezer, hoewel pijnlijk, vind ik dan wel weer een pré. ;)

@Mili, je zet met die temerige tong (ik hoor hem bijna slepend en kwijlerig praten, die tong, terwijl hij over haar mond glijdt) de hele ransige sfeer al genadeloos neer. Het is zo'n sterk en dieptreurig verhaal. Inderdaad trek jij jouw onmiskenbare register hier rauw open, maar een schrijver kan een scene toch ook observeren en vanuit haar/zijn beleving vertellen? Ik snap nooit zo goed waarom dat niet kan. Ik begrijp Leonardo's punt wel wanneer het verhaal helemaal vanuit een personage beleefd wordt, maar hier lijkt het mij een observatie van de verteller die volgens mij dan zichtbaar mag zijn. Wel kan alleen de volgende zin m.i. uitsluitend van het personage en niet van de verteller uitgaan: 'Het interesseerde hem niet wat ze had gesnoven of gespoten, ze was lekker en geil gebleken in de bar die hij op doorreis had aangedaan.' Kan dat hier dan misschien het verwarrende zijn?

@Elyse, Het had hem niet geïnteresseerd ... zou, denk ik, inderdaad de pijn kunnen weghalen. Ik ben niet zo technisch, schrijf 99% op gevoel en kom er niet altijd goed uit. Hopelijk leest @Leonardo ons nog en kan hij helderheid brengen. Dank voor je interessante beschouwing.

@Annemieke, ik denk na enig nadenken dat ik op de stoel van de verteller ben gaan zitten. Of is dat een excuus? Apart compliment krijg ik van je. Ben je nog to drunk to om te schrijven? Ik lees je zo weinig de laatste tijd.

Graag gecomplimenteerd. In principe heb ik best zin om wat te schrijven. De tijd was niet aan mijn zijde de laatste tijd. Binnenkort wel weer.

@Mili, ik las pas nog dat je romantisch bent, en dat blijkt. Wie anders dan een echte romantica, kan een verhaal zo zorgvuldig ontdoen van elk minuscuulste spoortje dat zweemt naar romantiek. half naakt --> halfnaakt

@Gijs, de romantica, die halfnaakt niet aan elkaar weet te schrijven, is àf. Vond het fijn dat je langskwam.

Mili, met weinig woorden heb je het weer voor mekaar gekregen een heel filmisch, schrijnend verhaal te vertellen. Het kind gaat straks misschien lijken op de man die zijn moeder genomen heeft. Geschiedenis herhaalt zich.

@Dos, het filmische bevalt me. ;) De man was een passant. Zoals zovele mannen. Zij komen en zij gaan, de mannen. Hoewel jij mij honkvast lijkt. :) Dank je hartelijk voor je reactie.

Hoewel jij mij honkvast lijkt. :)

:nod: :nod: Het ligt er maar aan wat je onder honkvast verstaat. Ben gisteren nog bij de Jumbo geweest.

[...]Hopelijk leest @Leonardo ons nog en kan hij helderheid brengen.[...]

Ha! Alsof ik alles weet ... Als dat zou kunnen :) Je kunt een verteller hebben die niet echt in de scène een rol speelt. Zo eentje die door het raam naar binnen kijkt en verslag doet van wat hij waarneemt. Vaak is dit de schrijver zelf en dan is hij als een regisseur aanwezig, manipuleert vaak wat de lezer moet vinden en voelen. Deze alwetende verteller, hoewel een erkend stijlfiguur, is niet mijn ding, omdat het de lezer op afstand houdt. Het is als iemand die verslag doet van een vreselijk ongeluk dat hij heeft gezien. De toehoorder rationaliseert wat hij hoort en beleeft het niet. Dat maakt, voor mij persoonlijk althans, een verhaal minder engagerend. Schrijftechnisch gezien is deze manier van schrijven vaak een stuk simpeler dan vanuit de waarneming van een personage schrijven. Het vertelperspectief wordt naar believen gewijzigd. Dan krijg je (bijv) van die zinnen als: "Ze zag niet dat er een schaduw langs haar raam bewoog." Ja, die vind ik doodeng, die schaduw ...

@Leonardo Ik haak even in: De alwetende verteller is inderdaad in het verhaal aanwezig, echter niet als personage. Het is de in de 19e eeuw veel gebruikte vorm: ‘beste lezer op dit punt in het verhaal aangekomen, wil ik u graag meenemen naar, etc. Bij het alwetend perspectief, is er een onzichtbare verteller die of alles weet: neutrale alwetenheid, of selectief alwetend is of alleen weet wat waarneembaar is, de dramatische vertelvorm (dus nooit gedachten e.d). De scene van Mili is meest geschreven vanuit een neutraal alwetend perspectief – de verteller is geen personage maar weet wel alles. Lezers raken daar soms van in de war omdat men gewend is aan een selectief alwetend perspectief – alles geschreven vanuit 1 personage inclusief gedachten/herinneringen, zoals hier:

Het interesseerde hem niet wat ze had gesnoven of gespoten, ze was lekker en geil gebleken in de bar die hij op doorreis had aangedaan

-de rest vd scene is niet vanuit het personage maar neutraal alwetend. De keus v/h perspectief is uiteraard aan de schrijver. Bewust schrijven vanuit een vooraf bepaald perspectief gaat wel makkelijker, vind ik.