# 117 Echo

Je weet veel mysterie te creëren in dit korte bestek. Wat zit er in die envelop? Wat gebeurde er met die zangleraar? Wat gaat hp uitspoken met Stephen? Het eind voelt voor mij onheilspellend aan, vooral door het onzevader dat door de tekst heen is geweven. Is dat ook wat je wilde bereiken? De titel gaat ook over een 'echo uit het verleden'? Het dialoogje in de tweede alinea voelt een beetje stijfjes. Een elliptisch zinnetje hier en daar doet wonderen voor de geloofwaardigheid van een dialoog. Mensen praten meestal niet in volledige, grammaticale zinnen. Graag gelezen!

Dag kruidnagel, welkom hier. :o Er moet daar vroeger iets gebeurd zijn tussen de zangleraar en de HP (hoofdpersoon), enfin naar mijn gevoel. Er wordt verwezen naar een echo uit het verleden en uit het heden. Knap. :p

Dag Kruidnagel, welkom Heel even vond ik de overgang van eerste naar tweede alinea abrupt - niets met elkaar te maken. Naar het einde toe, tja, je hebt echo's voor wat komt en de in dit geval schrijnende echo uit het verleden. De geprevelde (of in gedachten uitgesproken) gedeeltes vh Onze Vader heb je er kunstig door verwerkt. Een boeiende opbouw van je fragment. Wat me intrigeert is de inhoud vd envelop die hp Francis met zich meedraagt. Compromitterende brieven? Foto's? Een mooi lopend verhaal dat je nog fijner kan uitwerken tot een langer geheel. Graag gelezen!

Hai allemaal, Veel dank voor jullie enthousiaste feedback! Dialogen schrijven is inderdaad een vakje op zich, ik ben meer een denker, maar wil dat nog leren als 'schrijver'. Het fragment is als volgt tot stand gekomen: Uitgangspunt is een fictief gezin in Londen met een vader (zanger in het kerkkoor en zangleraar), een zwangere vrouw (het wordt een meisje) en een dochtertje. Plaats van handeling is de omgeving van St. Paul's Cathedral (de Paternoster Row is een straatje dat erlangs loopt). De straatnaam leidde me tot het Onze Vader, en dan met name de passages over schuld en vergeving – en bovendien is dat kerngebed ettelijke malen op muziek gezet, waarbij Arvo Pärt bijvoorbeeld een soloversie heeft gemaakt voor een jongenssopraan. De locatiekeuze is gebaseerd op mijn werkvakantie als rondleider in St. Paul's (tijden geleden), waarbij we overnachtten in de koorschool. Op Wikipedia las ik vervolgens dat er korter geleden een verhaal opdook over jongensmisbruik in die school. Dat bracht voor mij goede spanning in de situatie. Samenhang en gelaagdheid probeerde ik aan te brengen door de echo bij de verloskundige te koppelen aan de echo vanuit het verleden: de man is als jongen misbruikt door een zangleraar, en wil dat nu bekendmaken aan de zoon van die leraar. Tevens hebben beide situaties te maken met seksuele relaties versus kinderbeleving van de werkelijkheid. Het dialoogje is bedoeld om de personages dichterbij te brengen. En na het commentaar van Schrijfcoach Corrie zie ik dat de hp inderdaad ook zomaar een vrouw kan zijn :-). Die envelop is een beetje een hommage aan een suspense-cliché. Er zullen wel bewijsstukken inzitten ter onderbouwing van het verhaal van de hp aan zijn nieuwe leerling.