#117 Kerstlied
Daarboven drijven wolken
op het randje van de nacht en
stille witte vlokken
maken de wereld zacht
Ik zie de koude velden
over ‘t randje van mijn wieg
mijn wieg, een kleine kribbe
plots lijkt het of ik vlieg
Ik vlieg langs jaren, eeuwen
door poorten van de tijd
en altijd blijft het sneeuwen
ijle geborgenheid
Daar achter zilv’ren ramen
schildert een gouden gloed
het kaarslicht op mijn kribbe
als kerstnacht mij behoedt
Behoedt voor donk’re huizen
waar niemand denken zou
aan hen die mij verwarmden
in koning winters kou
Zo helder zijn de klanken
van ‘t kerstlied bij mijn stal
dat ik, waar ook op aarde,
mijn wiegje vinden zal
Dan daar, opnieuw geboren,
iedere kerstnacht weer
leggen tere geschriften
mij in mijn kribbe neer
Zie voorts de wolken drijven
op het randje van de nacht
de stille witte vlokken
maken de wereld zacht
Mooi Elysevdr, zonder meer
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
@Elyse, ik zou willen
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Jij weet van elke
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
Ongelooflijk hoe jouw stille,
Lid sinds
9 jaarRol
Je zou het op muziek moeten
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Elyse, ik las jouw tekst op
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Inderdaad blijft het mooi in
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Elyse, je gedicht is van een
Lid sinds
10 jaarRol
Hallo Elysevdr, De tere
@Blavatski, dank u wel!
Lid sinds
13 jaar 1 maandRol
@Ostinato, weet jij een leuk
Lid sinds
13 jaar 1 maandRol