#114: De voorbijganger

Daar komt een vrouw van een jaar of zeventig aan gelopen, gekleed in een lange veelkleurige jurk met wapperende linten aan de dubbele rok vastgezet, een bloem in haar slordig opgestoken haar, praat hardop en heeft een fles wijn in haar hand. Zet hem aan haar mond en drinkt een paar slokken. Dan vraagt ze aan een voorbijganger: “Heeft u een euro voor mij?” De voorbijganger, een man van een jaar of zestig probeert te doen of hij het niet merkt en loopt door. Zij vraagt het nu aan een jongen. Hij antwoord: “Ik ben een arme student, ik kan geen euro missen.” Zij knikt en loopt verder met haar fles. Dan begint ze weer te praten tegen niemand in het bijzonder. Ineens verandert haar temperament en ze gaat dansen op straat. Zet haar fles neer en legt haar hoed erbij. Ze maakt echt sierlijke bewegingen, het lijkt flamenco. Er komt een oudere grijze man aangelopen met een gitaar. Hij begeleidt haar en samen zingen ze. Hun melancholieke zang is intens en grijpt mensen aan. Ze hebben prachtige stemmen en nu vallen de geldstukken in de hoed. Zij kijkt alleen naar zijn gitaar en danst alsmaar door. Steeds meer mensen verzamelen zich om dit tweetal heen en werpen geld in de hoed. Dan ineens verandert er weer iets in de vrouw, ze begint te schelden op alles wat los en vast zit. De bijeen gestroomde mensen schrikken van haar en lopen gauw door. Ze begint te lachen, keihard. En rolt over de straat van het lachen. De oudere man met gitaar kijkt haar peinzend aan. Hij lijkt haar te kennen en staat met zijn gitaar in de hand. Dan rolt de vrouw kennelijk ergens in, springt op en slaat iets van haar af. Het vliegt rakelings langs het hoofd van de gitaarspeler. Hij blijft haar aankijken. Ze lacht weer opnieuw en zegt: “Ik lag in een hondendrol.”