# 113 - Het klokkenspel

Ik kan er weer eens mijn eigen invulling aan geven, Mili. Da's geen bezwaar. Ik opteer voor een (voorheen) welgestelde vluchtelinge. In onderstaande zinsnede lijkt me iets te zijn misgegaan.

In het restaurant waar voorheen de rekening mij nu deed duizelen[...]

Graag gelezen. Het fragment roept beelden, geuren en geluiden op, en leeft dus.

Dag Mili, fijn weer een interessante tekst van je te mogen lezen. Ik probeer je niet meer te begrijpen, ik dompel me gewoon onder in je mooie woordkeuze en sfeer. Daar geniet ik van. :o

Ik heb nu een beeld voor me van een prachtige vrouw. Zo'n scène uit een filmhuis film, snap je wat ik bedoel? Ik bewonder nog steeds jou schrijfstijl. :thumbsup:

(...) en mijn lippenstift was niet op

Is mijn favoriete zin

@Angus, de tekst is multiinterpretabel en jouw optie een juiste. De zinsnede die je aanhaalt is een bewuste, zie het als spelen. Als de tekst voor jou leeft, ben ik geslaagd. @Blavatski, ik zie u al zitten, daar onder die boom, genietend. :) @Anne, hoe leuk je weer te zien en je bent weer anders. Ik ken de vrouw en ze is inderdaad prachtig. Het is ook mijn favoriete zin! Dank jullie hartelijk voor de reacties.

Het geluid van klokken onder mijn rokken. Hoe mooi kan een zin klinken in een korte wandeling die ik meeloop met een trieste vrouw die haar geluk vindt in vrijheid. Ik ervaar de kaars als een symbool voor licht, duisternis en schaduw. Jouw woorden hebben mijn ogen weer gestreeld.

@Madd, je voegt extra dimensies toe aan de kaars. Vond het fijn dat je mijn tekst waardeerde.

Mili, jouw woorden voelen altijd correct, mooi en passend. Veel interpretatie mogelijk, maar ik denk dat het voor jou niet uitmaakt. Ik zie het geluk in deze tekst ook al in het schrijven zelf, jouw geluk. Prachtig geschreven, ik lees het zeker nog meerdere keren!

Mili genoten van je mooie woorden. Deze is weer prachtig: Om het uur hoorde ik de slagen van de kerkklok die mij door de nacht brachten. Je geeft de kerkklok een helpende functie, sommige vinden het irritant, houdt hen juist uit de slaap. Prachtig gevonden!

Leest voor mij als iemand die zich bedreigd voelt. De kaars brengt de redding, de klokken helpen de hp door de slapeloze angst. Mooi beeldend verhaal.

@Joke VG, het geluk dat ik in schrijven vind, heb je scherpzinnig aangevoeld en opgemerkt. De interpretatie kan er zelfs een van een 'vrouw van lichte zeden zijn' maar dat is het niet. Spelen met woorden is een feest. @mw.Marie, de zin die je aanhaalt, is ook weer stoeien met woorden. De klok heeft hier inderdaad een geruststellende functie. @Anton, goed dat jij de bedreiging voelt. Want ook die is er. Dank jullie hartelijk voor de reacties.

Mili, hoewel hermetisch, lees ik het zo met veel meer plezier. Perfect. Het klokkenspel Beierende klokken begeleidden mijn stappen, straat in, straat uit. Ik had geen kleren, bijna geen geld, geen bankpassen en een lippenstift. Een kaars wilde ik branden in de kamer die ik kreeg. In het restaurant waar voorheen de rekening mij nu deed duizelen, vroeg ik om een kaars. Een muntstuk of wat geklemd in mijn hand. Met een schittering in zijn ogen kreeg ik de kaars aangeboden van een man. Toen liep ik over straat, nu met een kaars en mijn lippenstift was niet op. Het geluid van de klokken kroop onder mijn rokken en in de kamer stak ik de kaars aan. Op de vloer stond een mand met eten. Schaduwen speelden over de muren terwijl ik wist dat die nacht de kamerdeur niet zou worden ingetrapt. Om het uur hoorde ik de slagen van de kerkklok die mij door de nacht brachten. ’s Morgens ging ik op de vensterbank staan en haalde adem bij het bovenraam. Zacht streelde de binnenkomende lucht mijn haar; mijn vrijheid lag op straat.

@Mili, je schrijft bijzondere verhalen. Ze zijn af, en toch rijpen ze nog verder in je hoofd.

@Dos, het is aandoenlijk te zien hoe jij met je apentengeltjes de tekst hebt herschikt. Het geeft (me) een andere sensatie. Dankjewel. @gs, hoe blij kan ik zijn met een dusdanige opmerking van jouw opmerkelijke schrijvershand.

Mili, Door je voortdurend spelen met woorden om beelden op te wekken, moet ik bij jou mijn neiging onderdrukken om in te gaan op grammatica of taal. Enkel in je verhaal duiken, de belevingswereld vd HP in verleden en heden in enkele treffende woorden neergezet zien met lippenstift, kaars en klok. De vrijheid lag op straat, wat of wie heeft haar mentaal geketend...

@marlie, qua eerste opmerking, bespaar je de neiging, ik hanteer mijn eigen pen. ;) Ik speel trouwens niet bewust met woorden om beelden op te wekken, die komen er uit voort. Het open einde, het geketend of getekend zijn, het is aan de lezer. Hartelijk dank voor je interessante reactie.

@Schrijfcoach Corrie, het is nu pas dat ik me realiseer volledig over je 'dagboekfragment' in de opdracht heen te hebben gelezen. Het ligt dus aan mij. :o Excuses. Het werd een (korte) beschrijving van een geluksmoment. Dank voor je feedback waarin voor mij telt dat ik je even heb kunnen boeien. :)

Het respect voor je HP met gevoel overgebracht op mij als lezer. :thumbsup:

@Marietje, een nog niet belicht aspect. Inderdaad, er is respect. Dankjewel.