#110 Nog geen titel
Weer staar ik naar beelden waar gouden zinnen vloeien of
sprankelen over kronkelende lippen; ik ren.
Ik ren tot het verdwenen woorden hakkelt.
In mijn omgekeerde paraplu draag ik ze
door diepe dalen, over bergpassen en vanaf de hoogste top stort ik ze
minutieus
in een schrift met een groot absorberend vermogen.
Ik toets de kleur die juicht of jouwt en nog eens
staar ik naar die beelden, hoe
kom ik daar.
Elyse, je gedicht is van een
Lid sinds
10 jaarRol
Elyse, ik kan niet anders dan
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Hoe kom je bij je beelden die
Lid sinds
8 jaar 5 maandenRol
Ik las de eerste twee keer
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Elyse, het ontstaan van een
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
Zeer smakelijk gedicht! Het
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Ik stel het mij voor. Zie die
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol