#109 - Zonderland
Zoals een astronaut,
ontsnapt aan de zwaartekracht
niet zelf bewegend,
de wereld draaiend om hem heen,
eindeloos en stil, zweefde ik, de
rekstok als mijn ruimteschip.
Langzaam kwam het geluid terug
alsof de wereld weer geboren werd,
nieuw, bijna identiek aan de oude;
die ene centimeter het verschil.
Hallo gs, Mooi hoe je hier
Lid sinds
19 jaar 4 maandenRol
Hallo Wilma, bedankt voor het
Lid sinds
9 jaar 1 maandRol
Hallo gs, Dat is dus de
Lid sinds
19 jaar 4 maandenRol
Dag gs, mooi gedicht en
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol