Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#105 - Een glimp van de eeuwigheid

28 juli 2016 - 12:08
Zomer 2000 Een zomer die ik niet gauw vergeet. We boekten een plek op een camping in Assisi. Ik had me goed voorbereid door "Een man uit het dal van Spoleto" te lezen, een boek over het leven van Franciscus. Door mijn hoofd speelden de klanken van zijn 'Zonnelied': "broeder zon, zuster maan, zuster aarde, zuster water." Het zou een tijd van contemplatie worden na een hectisch jaar. De camping was prachtig, een oase van rust. In de vroege avond de klanken van gitaarmuziek en gezang van pelgrims. Vogelgezang alom. Totdat 's avonds bleek dat er naast de camping een discotheek was gelegen. De bassen dreunden; de stilte werd wreed verstoord. En zo ging het ook de volgende avond. Er restte niets anders dan een lange wandeling te maken en de stilte op te zoeken. Het begon te schemeren. Naast het voetpad liep een greppel, weet ik nu. Een misstap, de pijn, de ziekenauto, de lange nacht in het ziekenhuis van Perugia, de knappe Italiaanse man die luidkeels schreeuwde om zijn moeder ... Het was bloedheet, maar zwemmen was er met een arm in het gips niet bij. Langs de tent trokken de overige gasten in zwemkleding voorbij op zoek naar verkoeling in het zwembad. Ik werd het publieke aanspreekpunt en het voorwerp van medelijden. Als de stoet voorbijgetrokken was, had ik de camping voor mij alleen. Opeens hipte een vogel voor mijn voeten. Ze sperde haar bekje open en zong. Op dat moment kwamen ze aanvliegen van alle kanten: een bonte stoet van vogels. Ze braken uit in jubelzangen. Een van hen streek neer op mijn gipsarm. "Dierbare zustertjes," kon ik alleen maar fluisteren, in navolging van Franciscus. Ze verdwenen even plotseling als ze waren gekomen. Een glimp van de eeuwigheid was even neergestreken in de tijd.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2016 - 17:11
Weer mooi beeldend geschreven Nel. Wat een prachtige ervaring zet je neer! Kleinigheidje Ik had me goed voorbereid en : en hier weglaten, wist je wel natuurlijk!

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juli 2016 - 19:04
Die Assisi toch, je wilde rust en kreeg het op een andere manier dan je voor ogen had aangereikt ;) Bijzonder, die ervaring met de vogeltjes! Heb je het pelgrimspad zelf ook al een keer gelopen?

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2016 - 10:29
Je laatste zin is prachtig, het verhaal trouwens ook. Een herinnering aan een zomer waar veel gebeurde. Vertederend die vogeltjes, een geschenkje voor jou, lijkt mij. Een mooi Nel- verhaal!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2016 - 15:59
@Nel, een reisverhaal, waargebeurd, dat proef je, en dan vanaf het magische moment dat de vogels kwamen aanvliegen, maak je me behoorlijk jaloers.

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 juli 2016 - 22:43
Nel, Een bijzonder aangenaam verhaal heb je geschreven. Een vogel op je gipsarm moet wel een heel bijzondere ervaring geweest zijn (als het echt gebeurd is). Mooie beelden, en toch een tijd van contemplatie :) .

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2016 - 5:59
Vanaf: 'Opeens stond ze voor me: een kleine vogel,' herken ik je pas echt Nel... (Ik had me goed voorbereid, ondermeer door... i.pl.v. en door...? Ik weet het niet, op de een of anderen manier blijf ik steken bij die zin als je 'en' gebruikt. Dan verwacht ik nog iets na 'lezen'. Of ligt dat aan mij?) Gelukkig was die luidkeels schreeuwende man een knappe Italiaan. :lol:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2016 - 10:18
Mw. Marie, Dank voor je waarderende woorden en je hebt helemaal gelijk met je opmerking. Ik pas het aan. Meta, Hartelijk dank. Nee, ik heb het pelgrimspad zelf niet gelopen. Madd, Dank voor je fijne reactie. En een mooi "Nel-verhaal" beschouw ik aks een bijzonder compliment.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2016 - 10:32
@Nel, een reisverhaal, waargebeurd, dat proef je, en dan vanaf het magische moment dat de vogels kwamen aanvliegen, maak je me behoorlijk jaloers.
Mili, het verhasl is inderdaad (grotendeels) echt gebeurd. Je laatste opmerking fascineert me en maakt me ook verlegen. Tja, Dat heb je goed aangevoeld. Dank voor je reactie. Wilhelmina, Dank voor je mooie reactie. De magische ontmoeting met de vogels was deels werkelijkheid en deels fictie. De beleving was echt.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2016 - 10:38
Vanaf: 'Opeens stond ze voor me: een kleine vogel,' herken ik je pas echt Nel... (Ik had me goed voorbereid, ondermeer door... i.pl.v. en door...? Ik weet het niet, op de een of anderen manier blijf ik steken bij die zin als je 'en' gebruikt. Dan verwacht ik nog iets na 'lezen'. Of ligt dat aan mij?) Gelukkig was die luidkeels schreeuwende man een knappe Italiaan. :lol:
Elyse, Fijn dat je weer langskwam. Dat "herken ik je pas echt" beschouw ik als bijzonder waardevol. Je opmerking is terecht, zie antwoord aan Mw. Marie. Ik haal het overbodige "en" weg. En ja, het was een hele knappe Italiaan, daar in het ziekenhuis van Perugia. Ik heb zelden een volwassen man zo hard om zijn moeder horen schreeuwen. :-)

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 juli 2016 - 13:41
Nel Goudriaan, Ik dacht even dat het zweverig zou worden als de kerkvader zelf. Maar je blijft binnen de aardse lijnen van de camping :) Mooi verhaal. Even zeuren over deze zin:
Totdat 's avonds bleek dat er naast de camping een discotheek was gelegen. De bassen dreunden; de stilte werd wreed verstoord.
Die discotheek was er niet pas in de avond, ik zou het zo formuleren: Totdat 's avonds bassen dreunden vanuit een naast de camping gelegen discotheek. (De stilte werd wreed verstoord)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
31 juli 2016 - 12:43
janpmeijers, Dank voor je waarderende woorden. Wat betreft je opmerking: je hebt gelijk dat de discotheek er al was. Ik ontdekte dat destijds 's avonds pas. Jouw voorstel ( waarvoor dank) is te overwegen. De verandering kan m.i. ook zo: "Totdat ik ' s avonds ontdekte dat ..,," Ik laat het even bezinken.

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 juli 2016 - 21:03
Dag Nel, wat een mooi spiritueel verhaal. Spirituele ervaringen zijn inderdaad het mooiste wat ons kan overkomen (denk ik toch!). :o Verder vind ik het jammer voor je dat je zo'n ongeluksVOGEL was daar op die camping. Graag gelezen.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 11:46
Je vakantie heeft wel een heel vreemde wending gekregen, maar is daardoor onvergetelijk geworden. Mooi contrast tussen het gebons vd discotheek en de natuurlijke geluiden. Heel normaal en aandoenlijk dat je je dan tot de vogels geroepen voelt. Dat er dan zomaar eentje op je gipsarm komt zitten, is zo onverwacht dat je niet anders kan dan het met fluisterende eerbied toespreken. Een moment van eeuwigheid op en rond jou. Mooi verteld Nel! Volgende: 'Ik had me goed voorbereid door "Een man uit het dal van Spoleto" over Franciscus te lezen. ' Dit kan persoonlijk zijn, dat ik er door een komma een vlotter te lezen zin van maak. ... door 'Een man uit het dal van Spoleto' te lezen, over het leven van Franciscus. 'Opeens stond ze voor me: een kleine vogel.' Ik heb een bedenking bij het gebruik van je dubbelpunt en 'stond'. Een vogel die er staat, hm... niet zoals er iemand voor je staat. Een mogelijkheid zou bvb zijn Opeens hupte een kleine vogel recht naar mij toe.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 11:56
Als je het niet erg vindt, denk ik gewoon even mee met de zin in #11. Een andere zinsvolgorde? Totdat 's avonds de stilte wreed werd verstoord door dreunende bassen. Het was me niet eerder opgevallen dat er vlak naast de camping een discotheek lag.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 18:40
Dag Nel, wat een mooi spiritueel verhaal. Spirituele ervaringen zijn inderdaad het mooiste wat ons kan overkomen (denk ik toch!). :o Verder vind ik het jammer voor je dat je zo'n ongeluksVOGEL was daar op die camping. Graag gelezen.
Dank je wel, Blavatski! En om dat "ongeluksVOGEL" heb ik smakelijk gelachen. (Overigens ben ik er lange tijd zoet nee geweest; veel pijn en bijverschijnselen en lange rijd uit arbeidsproces)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 18:46
Je vakantie heeft wel een heel vreemde wending gekregen, maar is daardoor onvergetelijk geworden. Mooi contrast tussen het gebons vd discotheek en de natuurlijke geluiden. Heel normaal en aandoenlijk dat je je dan tot de vogels geroepen voelt. Dat er dan zomaar eentje op je gipsarm komt zitten, is zo onverwacht dat je niet anders kan dan het met fluisterende eerbied toespreken. Een moment van eeuwigheid op en rond jou. Mooi verteld Nel! Volgende: 'Ik had me goed voorbereid door "Een man uit het dal van Spoleto" over Franciscus te lezen. ' Dit kan persoonlijk zijn, dat ik er door een komma een vlotter te lezen zin van maak. ... door 'Een man uit het dal van Spoleto' te lezen, over het leven van Franciscus. 'Opeens stond ze voor me: een kleine vogel.' Ik heb een bedenking bij het gebruik van je dubbelpunt en 'stond'. Een vogel die er staat, hm... niet zoals er iemand voor je staat. Een mogelijkheid zou bvb zijn Opeens hupte een kleine vogel recht naar mij toe.
Dank voor je lovende woorden, Marlie! Ook vind ik het fijn dat je kritisch leest en met tips komt. Tip 1 neem ik over. Over tip 2 denk ik nog even na. Je hebt wel gelijk met het gebruik van het werkwoord "staan"

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 18:53
Als je het niet erg vindt, denk ik gewoon even mee met de zin in #11. Een andere zinsvolgorde? Totdat 's avonds de stilte wreed werd verstoord door dreunende bassen. Het was me niet eerder opgevallen dat er vlak naast de camping een discotheek lag.
Dit vind ik een hele mooie oplossing, Marlie. Hartelijk dank daarvoor!

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 augustus 2016 - 20:04
Een bijzonder verhaal. Met plezier gelezen. Of het (al dan niet deels) echt gebeurd is, vind ik niet zo van belang. Dat ik me dat afvroeg bij het lezen, vind ik belangrijker. In tegenstelling tot bijvoorbeeld janp heb ik geen probleem met jouw ontdekking dat jou 's avonds bleek dat er een discotheek naast de camping lag. Zo gaat dat. Je denkt een rustig stekkie gevonden te hebben, maar dat blijkt opeens anders te zijn. Wel sluit ik me bij de reactie van marlie aan; dat vogeltje dat opeens voor je stond, haalde me volledig uit het verhaal. 'Opeens kwam een vogeltje voor me zitten.', of iets in die trant lijkt me beter.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 augustus 2016 - 12:16
Een bijzonder verhaal. Met plezier gelezen. Of het (al dan niet deels) echt gebeurd is, vind ik niet zo van belang. Dat ik me dat afvroeg bij het lezen, vind ik belangrijker. In tegenstelling tot bijvoorbeeld janp heb ik geen probleem met jouw ontdekking dat jou 's avonds bleek dat er een discotheek naast de camping lag. Zo gaat dat. Je denkt een rustig stekkie gevonden te hebben, maar dat blijkt opeens anders te zijn. Wel sluit ik me bij de reactie van marlie aan; dat vogeltje dat opeens voor je stond, haalde me volledig uit het verhaal. 'Opeens kwam een vogeltje voor me zitten.', of iets in die trant lijkt me beter.
Angus, Dank voor de reactie. Je eerste opmerking vind ik waardevol! Het gaat er inderdaad in de eerste plaats niet om of een verhaal echt gebeurd is of niet. Ik ga de vogelpassage aanpassen. Je/ jullie hebben me overtuigd.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 augustus 2016 - 23:34
Mooi verhaal, Nel. Zeker als het grotendeels waar gebeurd is. Ik dacht eerst, die Nel heeft een fikse zonnesteek opgelopen. Daar kun je hallucinaties van krijgen die iets dergelijks kunnen bewerkstelligen. Die Fransiscus heeft het ook beleefd. Het kan ook een eigenschap van de streek zijn. En wij maar denken, hoe wonderlijk. :)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 augustus 2016 - 11:36
Mooi verhaal, Nel. Zeker als het grotendeels waar gebeurd is. Ik dacht eerst, die Nel heeft een fikse zonnesteek opgelopen. Daar kun je hallucinaties van krijgen die iets dergelijks kunnen bewerkstelligen. Die Fransiscus heeft het ook beleefd. Het kan ook een eigenschap van de streek zijn. En wij maar denken, hoe wonderlijk. :)
Ik heb hard gelachen om je heerlijk nuchtere reactie, Dos. Dank daarvoor.