Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#104 - Vroeger

 21 juli 2016 - 11:58
Vroeger Vroeger liet je de kinderen zeggen: kom met ons mee! En ik liep met hen over smalle paadjes tussen dichte struiken naar geheime plekken waar we belangrijk waren en beslissingen namen. Zonder ons stond de aarde stil. Waar zijn de kinderen? Vroeger liet je de moeders vragen: wil je wat drinken? En ze gaven me limonade en appels en deden pleisters op de wondjes op mijn been en op mijn ziel. Ik voelde nooit de pijn. Waar zijn de moeders? Vroeger liet je de vaders vragen: van wie ben jij er één? En ze glimlachten als ik antwoord gaf en lieten me helpen met het timmeren van het konijnenhok en gaven mij de eer als het af was. Ik kon alles. Waar zijn de vaders? Vroeger liet je de wind door mijn hoofd waaien. En alle aarzeling en alle zorgen nam ze met zich mee en in de schoongeblazen ruimte konden dromen groeien. Eindeloos! Vroeger lag je voor me open. Waar is de wind?

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 juli 2016 - 12:57
@gs, het lege, ontvankelijke open in de jeugd versus het dichtslibben naarmate je ouder wordt. Je speelt er weer op los in je gedicht. Mysterieus en aanlokkelijk. PS: Ik herinner me dat fietsen je helpt. Word gewoon de fietsende dichter! De wind krijg je erbij.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 juli 2016 - 13:09
Misschien is de uitspraak 'vroeger was alles beter' nu wel meer waar dan toen onze opa's en oma's hetzelfde zeiden. De wereld is op sommige vlakken 'erg anders' voor de kinderen van nu al beseffen ze dat zelf natuurlijk (nog) niet. Goede boodschap in een mooie verpakking.

Profile picture for user elysevdr
elysevdr

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 juli 2016 - 15:58
Het leven terug in de tijd ontmoeten, de vragen. Het is zo uitgesproken en wonderlijk gs. De kinderen, de moeders, de vaders, ze zijn met ons meegegroeid naar een andere generatie, hoe mooi als het allemaal nog voor je ligt, open... Maar ik weet zeker dat het kind in ons de wind nog kan voelen en plaats kan maken voor andere dromen. :{}

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juli 2016 - 11:19
gs Wat prachtig verwoord vind ik dit hele gedicht. Dit vind ik zelf erg mooi: Vroeger liet je de wind door mijn hoofd waaien. En alle aarzeling en alle zorgen nam ze met zich mee en in de schoongeblazen ruimte konden dromen groeien. Eindeloos! Vroeger lag je voor me open. Waar is de wind? Het is er allemaal wel, heb ik het gevoel, alleen in andere gedaantes en wijzelf zijn ook veranderd toch?

Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 juli 2016 - 23:41
@Mili, @nyceway, @elysevdr, @mw.Marie, dank jullie wel. In de drukte van studie, werk, huwelijk, kinderen verlies je makkelijk de wereld van je jeugd uit het oog. Als je dan later weer wat ruimte in je bestaan creëert, blijkt die wereld er heel anders uit te zien. Ik betwijfel trouwens wel of ik nog naar de wind verlang. De aarzelingen en zorgen van een vader hebben ook wel iets heel moois.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Wilma van den akker

Lid sinds

19 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juli 2016 - 14:25
Vroeger Vroeger liet je de kinderen zeggen: kom met ons mee! En ik liep met hen over smalle paadjes tussen dichte struiken naar geheime plekken waar we belangrijk waren en beslissingen namen. Zonder ons stond de aarde stil. Waar zijn de kinderen? Vroeger liet je de moeders vragen: wil je wat drinken? En ze gaven me limonade en appels en deden pleisters op de wondjes op mijn been en op mijn ziel. Ik voelde nooit de pijn. Waar zijn de moeders? Vroeger liet je de vaders vragen: van wie ben jij er één? En ze glimlachten als ik antwoord gaf en lieten me helpen met het timmeren van het konijnenhok en gaven mij de eer als het af was. Ik kon alles. Waar zijn de vaders? Vroeger liet je de wind door mijn hoofd waaien. En alle aarzeling en alle zorgen nam ze met zich mee en in de schoongeblazen ruimte konden dromen groeien. Eindeloos! Vroeger lag je voor me open. Waar is de wind?
Een vragend gedicht met gebruik van herhaling met variaties. Het verlangen naar vroeger spring eruit, naar de kinderen, moeders, vaders en de wind van vroeger. Mooi melancholiek. Ik weet niet of ik de constructie met 'liet je...' zo geslaagd vind. Het roept bij mij vragen op, wie 'je' is. Het leven, God, een algemeen 'je' zoals vaak gebruikt wordt in plaats van 'men'? Waarom niet eenvoudig 'Vroeger zeiden de kinderen...?' Dat vind ik kernachtiger en krachtiger. 'Vroeger vroegen de moeders ... ' is natuurlijk niet zo mooi. Maar je zou zelfs het woord 'vroeger' een paar keer weg kunnen laten: 'Moeders vroegen...' etc. Nu ja, denk er maar over na. Lees altijd je gedichten hardop om te ervaren hoe ze klinken en hoe ze lopen. Nog veel dichtplezier, Wilma van den Akker / Mevrouw SchrijfTaal