#102: Tegengestelde verlangens

Als student verloskundige is ze naar Tanzania geweest en heeft daar zo`n fijne tijd gehad. Haar hart blijft trekken naar die mensen, die eigenlijk niets hebben, maar zo vrolijk en vrijgevig zijn. Dat mist ze zo erg hier in ons land. Het is net of ze hier nog niet is, terwijl ze gewoon haar werk doet in het ziekenhuis. De Afrikanen zeiden bij haar aankomst in Tanzania: "Jij bent wel hier, maar je hart is nog in Holland." Het omgekeerde maakt ze nu mee. Iedereen is blij haar te zien, maar haar gevoel begrijpt de cultuur hier niet. Zoveel heeft iedereen en nog is het niet genoeg! Ze heeft opruiming gehouden in haar huis bij terug komst. Negen zakken met kleren voor Afrika weggegeven. Ze gaat volgend jaar weer kijken of de mensen haar kleren dragen. Haar moeder is zo blij, dat ze weer hier is. Kan haar geluk niet op. Heeft verdriet gehad, toen ze weg ging. Realiseerde zich zo goed, dat ze haar dochter vrij moet laten gaan. Haar hart zegt echter iets heel anders. Nu dochter zegt dat ze weer zo snel mogelijk terug wil, om weer te gaan werken in Tanzania, krijgt moeder stiekem buikpijn. Straks zal ze weer gaan. Moeder ziet dat haar dochter dit werk zo graag doet en ze gunt het haar ook zo. Hoe legt moeder haar hart het zwijgen op? Moeder is bang voor allerlei enge ziektes uit de tropen. Dochter zegt dat het allemaal wel mee valt, echter ze is nu erg moe en flink afgevallen. Moeder ziet het somber in. Juist die bevallingen zijn hoog risico en bloed spettert om je oren in Afrika, ondanks de veiligheidsbril en handschoenen. Als de nood hoog is, ziet ze haar dochter toch helpen, ondanks dat de veiligheidsregels niet in acht worden genomen. Ja, was ze vroeger niet net zo?