# 101 - Muizenvallen

Bon Dieu, heb ik jouw voorouders ook gekwetst? Ik weet nog wel dat ik ze ongebreideld haatte. Ze waren nooit alleen, altijd in een groep. Pure incest, naar mijn idee. Was je vader niet je oudere broer en je zusje je oudtante? En dat trok naar binnen, met hun gekwetste staarten om onder mijn bank te liggen zeiken. En geweld te gebruiken. Ik weet nog dat ze sisten en niet spraken. Er waren er die uit zichzelf ontvlamden waardoor hun velletje verbrandde. En dat was de schuld van anderen. Aan zelfreflectie deden ze niet, je voorouders. Vereer jij nog de martelaren die zichzelf opbliezen voor de goede zaak? Weet je, ze hadden te veel kaas gegeten of de negerzoenen waren in de ban gedaan, of de jodenkoeken stonden nog in de schappen, weet ik veel, ze waren permanent gekwetst. Ja, ik ben oud, ik weet het, jij bent niet debet aan je voorouders. Je velletje heeft het gewonnen van zwart en blank. Wat ben je, crèmekleurig tegen het poepbruine? Ik zie je nauwelijks op mijn planken vloer. Maar je eist nog steeds een stukje kaas? Flikker op met je luie donder en dat gebroken toontje van je. O, jouw voorouders waren mijn slaven omdat ze het brood opvraten dat op mijn vloer lag? Hoe denk je dat dat brood daar terechtkwam? Maar jij kon, gebukt onder overerfbare gekwetstheid, je school niet afmaken? Wat zeg je, zeg je nu dat je weleens het Suikerfeest hebt moeten missen omdat je geen vrij kreeg en dat je daardoor voor het leven gemankeerd bent? Sorry, zei ik al sorry, ik vergat het even. Ouderdom, weet je. Het komt weer terug. Je bent zielig en gekwetst en daarom moet ik voor jou zorgen. Kom maar. Stop met bijten, zie je niet dat ik bloed?