Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#100 korte dialoog

24 juni 2016 - 17:30
Mijn vrouw ligt op het strand met een opengeslagen tijdschrift over haar gezicht. Ze heeft haar voeten ingegraven en wiebelt met haar opgetrokken benen, de knieën raken elkaar steeds. Haar armen zijn gespreid, ze laat zand door haar vingers lopen. Ons meisje ligt opgekruld in een handdoek tegen haar aan, ze neuriet en sorteert Nibbit chips op de buik van haar moeder. De jongste zit naast mij, hij wijst naar de horizon met zijn wijsvinger. Zijn andere hand houdt hij boven zijn ogen. ‘Kijk, papa.’ ‘Ja, jongen. Ik kijk.’ Hij schudt zijn hoofd. Het zonlicht blikkert op het water. Zijn wijsvinger strekt zich nog krachtiger. ‘Kijk dan, papa. De golven van de zee.’

Lid sinds

12 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2016 - 18:40
Dat wordt dus rennen, volgens mij. Maar tot die conclusie kom ik pas na relatief lang wikken en wegen. Een witregel tussen [...van haar moeder] en [De jongste zit...] zou, denk ik, de dreiging in beeld kunnen brengen. (Vooropgesteld dat mijn lezing klopt, uiteraard).

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2016 - 19:36
Het is een beeldend beschreven tafereel dat ik toch niet helemaal begrijp. Wat heeft Nibbit nu te maken met de golven van de zee???

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2016 - 20:27
Annetteke, Dank voor je compliment. je vraagt: 'Wat heeft Nibbit nu te maken met de golven van de zee???' Zee, strand en chips gaan vaak samen.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2016 - 22:47
Beste Janp. Je hebt de strandsituatie bijzonder beeldend in detail beschreven. Heel mooi bedacht. Alleen, de discussie tussen vader en zoon is wel wat kort gehouden, vind ik. Het was best leuk geweest als je hem nog wat meer over de grote zee, het strand of de vele golven had laten zeggen.

Lid sinds

16 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 juni 2016 - 23:59
Mooi beeld, JanP. De dwingende wijsvinger zette mij op het verkeerde been. Ik dacht (ook) aan een tsunami. Dat komt mede doordat het gezin al een tijdje aan het strand zit (ingegraven voeten) en ik niet verwacht dat het kind pas na geruime tijd de golven ziet. Tenzij het intussen vloed wordt, misschien(?) Zonder tsunamidreiging vind ik het een mooi vredig tafereel.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juni 2016 - 1:02
Jules du lac, Ja, het gesprek met het kind kan idd gewoon doorgaan. Ik heb gekozen voor een korte dialoog. Dank voor je reactie.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 juni 2016 - 1:17
Willemina, Het is bedoeld als vredig tafereel, met de verwondering van het jongste kind als onderwerp. Ja, ze zitten/liggen er al een tijdje en dit is zo'n kind dat langdurig de nabije omgeving observeert voordat het om zich heen kijkt. :) Dank voor je feedback.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 juni 2016 - 21:51
@janp, hoewel ik wiebelen eerder associeer met voeten dan met benen, zie ik de Nibbit liggen. ;)

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2016 - 21:03
Mili, als je een ander woord weet voor wiebelen in de context vh fragment, hoor ik het graag; RichardOtten, oké buggles had ook gekund, maar op de foto zijn het nibbit - ik verzin nooit iets :) ; Meta boonstra en Nel Goudriaan, allen dank voor de reactie.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
27 juni 2016 - 21:12
Dit is een verstild tafereeltje van een gezin. Verder niets. En daarom vind ik het heel mooi. Alsof ik een foto lees.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 juni 2016 - 19:34
@janp, #17; je vraag darde door mijn hoofd, ik had een mooi alternatief en ben het kwijt. Het klinkt flauw en het staat flauw maar het is wel zo. Andere surrogaten: balanceert (nee)/beweegt haar benen heen en weer/kruist haar benen?