Verlangen of Jaloezie.

Was ik maar een hond! Ik zie mijn hond heerlijk lui liggen in zijn mand, ogen dicht, diep snurkend te midden van de drukte van het familie feest hier! Nooit een probleem. Of althans, een keer blaffen en opstaan als het moet, bij een gebeurtenis die daar aanleiding toe geeft. Daarna lekker weer gaan liggen, nooit haast. Tenzij de baas haast heeft natuurlijk. Dan toch ook jezelf blijven en relaxt zijn. `s Morgens en `s avonds, dat is een ander verhaal. Eten, ja, dan ben je als hond natuurlijk heel alert! Zeker met pens of echt vlees, daar vul je een hondenmaag mee. Vol enthousiasme met staart in de lucht het bos in gerent, opzoek naar vogels of vlinders, die wegvliegen, dan vol verwondering staan te kijken. Houdt de snuit omhoog en je ziet hem de geur in zich opnemen. Al eens eerder geroken? Zoals Midas Dekkers schrijft: snuffelen is het echte hondenleven. Wat gaat er door de hond heen? Als hij zo zeer nadrukkelijk net boven een uitwerpsel zijn neus houdt. Net niet er tegen aan. Verder met de wandeling, hier een drup, daar een echte plas. Rennen met andere honden en daarna gezamenlijk in een regenplas gaan liggen, lekker afkoelen! Dat kan mij echt doen verlangen een hond te zijn. Deze vorm van vrijheid!