Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#89 Wachten

8 april 2016 - 17:33
Op het glas van de abri zit nog een sticker van het bouwbedrijf. De rode stoeptegels liggen strak tegen elkaar en zijn met brekerzand ingeveegd. Meneer Samuel verplaatst zijn gewicht naar zijn andere voet en kijkt nogmaals naar de vertrektijden. Nog even. Stoeptegels zijn dertig bij dertig centimeter. De speciale tegels voor de trottoirband ook. Hij schraapt met zijn leren zool over de ribbels van zo’n tegel en kijkt de straat uit. Alles is even nieuw en strak. Het is levenloos, besluit hij. Er is geen verschil tussen de jonge bomen en hun steunpalen. Een gele bulldozer staat scheef geparkeerd met een beschermhoes over de cabine. Hij draait zich om en twijfelt of hij zal gaan zitten op het metalen bankje. Het lijkt meer op een stuk traliewerk. Hij blijft staan, schudt zijn pols uit de mouw van zijn jas. Achter de abri ligt een sloot, het water glinstert in de avondzon. Twee eenden zwemmen voorbij, hun koppen schokken in een gelijkmatig ritme. Het water rimpelt uiteen in een steeds wijdere v. Een paar meter voorbij de abri stopt een auto. Hij hoort het portier opengaan. ‘Deze halte is nog niet in gebruik, meneer. Wilt u een lift?’ Meneer Samuel houdt een hand boven zijn ogen tegen het lage licht, maar het lukt hem niet de bestuurder te onderscheiden. Hij ziet alleen een zwarte schoen onder het portier en de scherpe kristallen van het brekerzand tussen de ribbels van de witte tegels. ‘Nee, dank u. Ik wacht wel.’

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2016 - 19:03
@japnp, fijn je weer te lezen. Je verrast met een kundigheid aan geschreven details. De angst van meneer Samuel naar de onbekende bestuurder is treffend en roerend.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2016 - 20:35
Mooi! Verstild! Daar gaat mijn schrijvers- en lezershart sneller van kloppen (paradoxaal, ik weet 't), janp . Maar...bij deze zinsnede kreeg ik geen beeld.
Hij ziet alleen een zwarte schoen onder het portier’
Bij de rest van het stuk wel. En dat was een mooi plaatje. Genoten!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 12:43
:thumbsup: Een dingetje: (wat Angus ook zegt) de auto stopt een tweetal meter voorbij de abri, hoe kan meneer Samuel de zwarte schoen onder het portier opmerken? Ofwel heb je er een zodanig eenvoudige uitleg voor, dat ik vrees (breker) zand te hebben onder mijn hersenpan.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 12:50
Mooi verhaal Jan. Je hebt een duidelijk beeld geschept van de "nieuwe" bushalte. Wel komt je verhaal zoals alle nieuwbouw erg steriel en levenloos op me over. Wellicht is dit je bedoeling geweest en dat heb je knap gedaan. Qua schrijffoutjes zie ik alleen dat Samuel de straat "uit" kijkt, volgens mij zou dit in of over moeten zijn. Net als Angus, begrijp ik het stukje over de schoen niet goed. Het raampje ging open, het portier zelf niet. Bedoel je dat er een voet aan de buitenkant van de dichtgeslagen portier bengelt? Dat is inderdaad wel heel macaber. En kan de wat wonderlijke reactie van Samuel verklaren, want na een vriendelijk aanbod ervoor kiezen om te blijven wachten bij een bushalte die nog niet in gebruik is klinkt absurd. Groetjes

gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 14:32
In mijn hoofd groeit dit uit tot een absurdistisch verhaal waarin meneer Samuel twee weken blijft wachten tot de bushalte eindelijk in gebruik genomen wordt. In de tussentijd veel mist afgewisseld met brandende zon, opstuivend zand, eenden, en zielloze bouwactiviteiten. Meneer Samuel blijft eindeloos de vertrektijden raadplegen en kijkt regelmatig op zijn horloge. Als er dan eindelijk een bus komt, kan hij het niet laten om verwijtend tegen de buschauffeur te zeggen dat hij wel wat laat is. Maar misschien was dit verhaal niet zo bedoeld?

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 15:38
Werkelijk, een prachtig verhaal. Je raakt een laag die moeilijk is te beschrijven. Ik houd ervan om geraakt te worden op dat gevoelsniveau. Hoe kan je bereiken dat ik als lezer na 300 woorden al van meneer Samuel houdt? En dat ik het verstandig vind, dat hij niet instapt? Door zodanig je woorden te kiezen, je details te beschrijven. Goed gedaan Janp. Ken je Paul Auster? Daar moest ik even aan denken.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 15:38
Annemieke, dank je wel. Angus, Marlie en Bileam: over die schoen. Te onduidelijk dus - aanpassing gemaakt. gs: ja, het is absurdistisch bedoeld zoals in: Wachten op Godot van Samuel Beckett :) Bedankt voor het lezen en jullie reactie.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2016 - 20:40
In één woord , prachtige tekst, het beeld is voor mij helder en je krijgt als lezer toch nog ruimte om je eigen voorstelling te maken. De voet is (na correctie) prima voor mij.

9 april 2016 - 21:04
Hallo Jan P., Hoe iets simpels als het wachten op een bus gaandeweg de tekst een onmogelijke opgave blijkt te zijn. Ik zie de nieuwbouw abri voor me, met het grove zand nog over de tegels. Het beschrijvende in je verhaal past bij je hoofdpersoon. Ik denk dat het hem houvast biedt om de wereld op deze manier te bekijken. Het dan ook niet meer dan logisch dat hij vasthoudt aan die inmiddels vertrouwde plek boven mee te gaan met het grote onbekende. Bijzonder verhaal, op een mooie manier gebracht. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2016 - 10:32
JanP, Ik heb je verhaal gelezen vóór je wijziging en erna. Je hebt op een prachtige manier een beeld opgebouwd, laag na laag, als een schilderij. Mijn complimenten! Het is wat mij betreft van een zeldzame schoonheid, zuiver. Ik kan hier ook net zo intens van genieten als van een goed schilderij. Ik vond wel je eerste versie beter. De reden hiervoor is, dat ik het persoonlijk logischer vind dat een vreemde het raam naar beneden draait en van daaruit een wachtende man aanspreekt dan dat hij meteen het hele portier opent. "Hij hoort" verstoort daarnaast mijn beeld. Wanneer de bestuurder de deur opent zal hij ook uitstappen - want waarom zou je de hele deur openen als je blijft zitten - en dan is het (net als bij het geopende raam) onlogisch om die zwarte schoen te zien onder het portier. Persoonlijk zou ik liever het openen van het autoraam erin laten en een oplossing zoeken voor die zwarte schoen. Je zou bijvoorbeeld een schaduw kunnen laten zien. Hij kan de bestuurder niet onderscheiden maar misschien wel diens (lange, vanwege de laagstaande zon) schaduw van het hoofd, of ... je hebt vast nog een beter idee dan dit ;) . Maar nogmaals, bijzonder goed geschreven!

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2016 - 10:56
Willemina, Dank je wel voor je compliment en uitgebreide toelichting. Het juiste beeld oproepen: portier open of alleen het raampje, wel/geen schoen, vraagt om precies woordgebruik. Ik zie het zo voor me: nu nog vangen met de juiste woorden. :)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2016 - 23:22
Een beeldend verhaal met de juiste @janp. details. Mooi! :) Grappig hoe mijn beeld tijdens jouw verhaal veranderd: ik beeld me in dat de HP op de digitale borden boven de bushalte de aankomsttijd afleest. De genoemde speciale tegels vul ik in als de geribbelde tegels voor slechtziende en blinden, gezien vanuit de HP voor de trottoirrand. Het openen van de portier om iemand aan te roepen vind ik onwaarschijnlijk. Zeker met het automatisch openen van de ramen kiest men eerder daarvoor: ik tenminste wel. ;) Bovendien: door het openen van het portier krijgt het verhaal voor mij iets spannends. Wordt de Hp gedwongen in te stappen nu hij na vriendelijk vragen weigert? Maar misschien zoek ik er meer achter dan er is. ;) En voor mij, intrigerend en mooi stilistisch stukje. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2016 - 12:05
Marietje, Die tegels - helemaal goed hoor. Het gedrag van de bestuurder vind ik lastig in te schatten omdat ik zelf geen auto rijd. :)
Wordt de Hp gedwongen in te stappen nu hij na vriendelijk vragen weigert? Maar misschien zoek ik er meer achter dan er is
Dat zou kunnen - hp weigert vooralsnog het onbekende tegemoet te treden. Dank voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2016 - 13:03
Hoi JanP, Niks toe te voegen aan al die complimenten: heel mooi beschreven! Ik durf mijn overblijvende vraag bijna niet te stellen daarna, maar doe het toch :). In de reacties en jouw reacties daarop komt herhaaldelijk naar voren dat hij het onbekende niet tegemoet durft te gaan. Tegelijk staat hij in een wijk, waar alles nieuw is, nog niet eens bewoond, als ik het zo lees. Dus... dit is niet vertrouwd voor hem, want deze bushalte heeft nog niet gewerkt (nog niet in gebruik, lees ik). Hij kent deze halte niet, lijkt me. Hij heeft al een stap in het onbekende gezet, dus in die zin is het ook niet het enige onbekende wat hem tegemoet komt. Hij kan ook moeilijk vast houden aan het oude vertrouwde, want deze halte is niet vertrouwd voor hem. Alleen misschien het reizen met de bus. Woont hij soms sinds kort in deze wijk? Dat waren zo nog wat gedachten bij je verhaal. Alleen al dat het zoveel gedachten en vragen naar de wereld achter deze persoon oproept, is al knap gedaan! :) Dankjewel! Groetjes Elza

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2016 - 13:49
Elza, Je mag alles vragen. De halte is idd nieuw voor HP. Nu kan ik schrijven: Ja, dat is bewust. Die nieuwe halte is een metafoor voor het leven dat steeds nieuw en onbekend is en waar een ieder zijn eigen weg in moet vinden. Maar dat had ik zo niet bedacht. :) Bij nader inzien kan een sjofele bushalte ook(met een gedeukte prullenbak). En een bestuurder die zegt: 'Deze halte is opgeheven, meneer. Wilt u een lift?' dank voor je reactie!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 april 2016 - 15:26
@janp, ik begrijp het gesteggel over de zwarte schoen onder het portier niet zo goed. Ik las het als een blijk van wellevendheid uit te willen stappen om meneer Samuel tegemoet te treden/het portie voor hem te openen.