# 88 - Urbi et orbi
Een knisperend geluid draalt door de ruimte Het is quasi constant. Een jonge man wrijft in zijn handen. Eten ligt op zijn vooruitgeschoven onderlip. Op de tafel waaraan hij zit staan veel gerechten; het is Pasen. Waarschijnlijk is het zijn zus die naast hem zit. Zij delen dezelfde kleur. Haar haar valt zigzaggend naar beneden; het zijne is kortgeknipt. Zijn ogen dwalen boven zijn afgegleden bril.
Hij lijkt een buffer te zijn tussen de vrouw en haar vriend. Hun lichaamstaal spreekt wrange hoofdstukken. Beiden buigen zich regelmatig naar hem over waarna hij lekker op hun aandacht zegt. Hij wordt onrustig, wil opstaan. Ze laten hem gaan terwijl hij over zijn buik wrijft.
De jonge man loopt door de ruimte. Hij komt kasten tegen waarvan hij de laden opent; hij doet dit stiekem. Het geluid dat hij voortbrengt doet denken aan duizenden zich tegen elkaar wrijvende insectenvleugels. Hij blijft over zijn bril heen kijken.
Of hij terug aan tafel wil komen? Het dessert staat klaar. 'Bloemen, bloemen,' zegt hij, 'ik ben de bloemen vergeten.'
Ik weet niet of ik dit verder
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
'Zij delen dezelfde kleur' en
Lid sinds
13 jaar 1 maandRol
Mili, je blijft mij verbazen
Lid sinds
9 jaar 7 maandenRol
Mili, Ik kan het niet
Lid sinds
11 jaar 8 maandenRol
@Richard, groot gelijk. Houd
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Ik vond het ook wat
Lid sinds
15 jaar 6 maandenRol
Mili, Ik lees in je verhaal
Lid sinds
16 jaar 8 maandenRol
Ik ruik tijdens het lezen
Lid sinds
12 jaar 11 maandenRol
@Tja, ach, waarom zou je je
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Dag Mili, zoals altijd blijf
Lid sinds
16 jaar 5 maandenRol
@Blavatski, wat een lieve en
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Ik vul het zelf in. Dat doe
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
Ik vind het prettig leesbaar
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Weer graag gelezen, door de
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
@Angus, je zegt in wezen
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Ook fijn om hier weer te
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol