#80- Note from heaven

‘Life sucks.’ De s-klank galmt door haar kantoor. Ze tilt haar hoofd op van het bureau en ziet onscherp haar zwager staan, geleund tegen de deurpost met zijn armen over elkaar. Flauw glimlacht ze. ‘Oh, daarom voel ik me zo.’ Ze opent een nieuwe tissuedoos en dept haar ogen. ‘De papierprijs stijgt in ieder geval deze maand.’ Met een andere tissue snuit ze haar neus. ‘En de rest van het jaar.’ Ron sluit de deur, loopt naar haar stoel en draait deze om. Ze schudt huilend haar hoofd en kijkt naar hem op. ‘Hoe doe jij dat toch? Jij bent wel aan het werk, niet alleen aanwezig en jij loopt niet de hele dag te janken. Ik herken mezelf niet meer!’ Ze slaat haar handen voor haar gezicht. Hij trekt haar omhoog, omhelst haar en fluistert in haar oor. ‘Iedere vezel in mijn lijf mist Jara. Na haar begrafenis voelde ik me net zoals jij.’ Hij vangt haar blik en ze ziet tranen in zijn blauwe ogen. Ron slikt. ‘Het is zo onwerkelijk en het leven zonder haar is zwaar kut. It really sucks.’ Hij haalt een hand door zijn haren en zucht. ‘Hoe moeilijk het ook is voor ons, Jara heeft haar dood geaccepteerd. Dat geeft mij de kracht om door te gaan. Jij moet gevoeld hebben hoeveel pijn ze had.’ Ze wrijft over zijn rug. ‘Het spijt me echt dat ik niet in staat ben om je te ondersteunen. Het lukt me niet om jouw verdriet…’ Ron legt een vinger op haar lippen. ’Lieverd, jij hebt nu genoeg aan jezelf. Bovendien heb jij al genoeg voor ons gezorgd.’ Hij kijkt naar haar slordige haren. ‘Ik maak me zorgen om jou,’ en plukt aan haar vormloze, zwarte trui. ‘Het lukt me niet zonder Jara.’ ‘Kom tot rust, vindt jezelf, dan is Jara er ook.’ Ron pakt een enveloppe uit zijn binnenzak. ‘Lees eerst haar brief en denk er rustig over na voordat jij beslist. Bedenk dat het haar wens is.’ Ze kijkt hem vragend aan. Ron aait haar wang, drukt een kus op haar voorhoofd en vertrekt. Ze bekijkt de enveloppe op haar bureau en slaakt een kreet als ze Jara’s handschrift herkent. Met trillende hand pakt ze het op, een vliegticket dwarrelt eruit.