De nieuwe taalziekte: Het meisje die.

Vandaag zag ik ineens die reclame weer: 't Is Struik wat ik gebruik. 't Is al een heel ouwetje; ik denk wel al dertig jaar (minstens). Correct zou natuurlijk zijn: 't Is Struik dat ik gebruik. Maar waarom hebben 'ze' daar niet voor gekozen? Omdat het minder vloeiend klinkt, denk ik. 't Is Struik dat ik gebruik stokt. Het kan zijn dat 'men' het meisje die - of: wie, wat ik ook vaak hoor - lekkerder vindt om te zeggen dan het meisje dat.

Interessant, Thérèse. Is er ruimte voor een afwijkende mening? Waarom is het niet ['t Is Struik die ik gebruik.]? Ik denk dat 'wat' kan, als het refereert naar het concept erachter (een niet-gespecificeerde reeks van producten) en dus minder concreet is dan 'Struik' doet vermoeden. Ik versta het dan als ['t Zijn Struikproducten die ik gebruik.].

Interessant, Thérèse. Is er ruimte voor een afwijkende mening? Waarom is het niet ['t Is Struik die ik gebruik.]? Ik denk dat 'wat' kan, als het refereert naar het concept erachter (een niet-gespecificeerde reeks van producten) en dus minder concreet is dan 'Struik' doet vermoeden. Ik versta het dan als ['t Zijn Struikproducten die ik gebruik.].

Maar dan zet je het over naar het meervoud (die producten). Ik denk dat Struik hier inderdaad bedoeld wordt als merk, maar alleen daardoor al is het een verwijzing naar iets bepaalds en zou er dus 'dat' moeten staan. Of men daar destijds niet voor gekozen heeft omdat dat minder vloeiend loopt of omdat men deze regel negeerde, geen idee. Ik vind het in elk geval lekkere soep.

Johan Cruijff als aanstichter van een fout is duidelijk: hij is een held. Als je gaat praten als je held, straalt een beetje van de glorie op je af. Net als alle andere manieren in het nadoen. In ieder geval psychisch. "Het meisje die" zie ik ook uit die hoek komen, uit de straattaal van de "gangsta's". Het wordt door jongeren vet/cool/gers/gaaf/mieters gevonden om bij een bende te horen en dat kun je in je taalgebruik uitdrukken.

Interessant, Thérèse. Is er ruimte voor een afwijkende mening? Waarom is het niet ['t Is Struik die ik gebruik.]? Ik denk dat 'wat' kan, als het refereert naar het concept erachter (een niet-gespecificeerde reeks van producten) en dus minder concreet is dan 'Struik' doet vermoeden. Ik versta het dan als ['t Zijn Struikproducten die ik gebruik.].

Maar dan zet je het over naar het meervoud (die producten). Ik denk dat Struik hier inderdaad bedoeld wordt als merk, maar alleen daardoor al is het een verwijzing naar iets bepaalds en zou er dus 'dat' moeten staan. Of men daar destijds niet voor gekozen heeft omdat dat minder vloeiend loopt of omdat men deze regel negeerde, geen idee. Ik vind het in elk geval lekkere soep.

Werkelijk? ['t Is (het) Struik(assortiment) wat ik gebruik.] is gewoon enkelvoud (bijv.). Maar goed, ik ben een bètabrein, dus ik zal het wel fout hebben.

Het komt niet in beeld... dus geen schrijftaal? Ik heb ook al gezocht naar iets officieels, maar kon niets vinden. De helft van de mensen verstaat "wat" en de rest "dat" (iets dat vaker door elkaar wordt gehaald). Nooit die, en dat klinkt ook niet juist. Het lijkt me dat "dat" (of wat) terugslaat op "Het" ('t) en niet op Struik, en dat er dan een komma tussen hoort. Wat gebruik ik? Het.

Kijk eens naar mijn onderschrift. Heerlijk toch.

Taal is ons gereedschap. Wat doe je als dat gereedschap onder je ogen van vorm verandert? Waarschijnlijk is dit al een keer voorbijgekomen, maar in de meest recente discussies kan ik niets terugvinden ;) Het gaat mij om het snelle uitsterven van het woordgeslacht in onze taal. Dat je naar onzijdige 'het'-woorden terugverwijst met 'dat' en naar 'de'-woorden met 'die', weten steeds minder mensen. Ik zie immers vaker en vaker hoe het fout gaat. Dat verdwijnt. In kranten, in officiële documenten van de overheid, overal op internet en waar dan ook. Ik kan er maar niet aan wennen. Het meisje die ik gisteren zag. Het huis die leegstaat. (echt gezien!) Het ordernummer die u bij uw bestelling heeft ontvangen. (Zojuist nog bij kruidvat.nl na het bestellen van printerinkt). Het gesprek die je gevoerd hebt. (Lijkt inmiddels algemene spreektaal) De voorbeelden zijn inmiddels talrijk. Zou je alle voorbeelden van het laatste jaar onder elkaar zetten, dan heb je waarschijnlijk honderden zinnen op een rij. Ik zie de fout onmiddellijk en ben de tel kwijtgeraakt. In de spreektaal is het nog vele malen erger, let tijdens het tv-kijken maar op. Het staat of klinkt in mijn ogen zó vreselijk stom! Dat je naar een 'het'-woord met die verwijst kan er bij mij echt niet in. Dat druist in tegen elk taalgevoel. De mensen die het goed schrijven lijken desondanks kansloos. Ik ben actief op een weerforum, en kom deze fout elke dag een paar keer tegen. Dat is bizar. Er is iets meer aan de hand dan een simpel foutje. Ik heb het gevoel dat wij toch aan het langste eind trekken), op den duur. Taal is dynamisch. Maar ik vind het maar niets... Valt het jullie ook op? Valt er iets tegen te doen? Waar komt deze trend vandaan?

Vandaag zag ik ineens die reclame weer: 't Is Struik wat ik gebruik. 't Is al een heel ouwetje; ik denk wel al dertig jaar (minstens). Correct zou natuurlijk zijn: 't Is Struik dat ik gebruik. Maar waarom hebben 'ze' daar niet voor gekozen? Omdat het minder vloeiend klinkt, denk ik. 't Is Struik dat ik gebruik stokt. Het kan zijn dat 'men' het meisje die - of: wie, wat ik ook vaak hoor - lekkerder vindt om te zeggen dan het meisje dat.

Ik hoop dat jullie mijn uitleg kunnen volgen (en eindelijk rust kunnen vinden!).

NB Woordcorrectie geeft geen verontrustend signaal dat wie?gene fout zou kunnen zijn.