Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dargor 13 januari 2013 - 21:47

De nieuwe taalziekte: Het meisje die.

Taal is ons gereedschap. Wat doe je als dat gereedschap onder je ogen van vorm verandert? Waarschijnlijk is dit al een keer voorbijgekomen, maar in de meest recente discussies kan ik niets terugvinden ;) Het gaat mij om het snelle uitsterven van het woordgeslacht in onze taal. Dat je naar onzijdige 'het'-woorden terugverwijst met 'dat' en naar 'de'-woorden met 'die', weten steeds minder mensen. Ik zie immers vaker en vaker hoe het fout gaat. Dat verdwijnt. In kranten, in officiële documenten van de overheid, overal op internet en waar dan ook. Ik kan er maar niet aan wennen. Het meisje die ik gisteren zag. Het huis die leegstaat. (echt gezien!) Het ordernummer die u bij uw bestelling heeft ontvangen. (Zojuist nog bij kruidvat.nl na het bestellen van printerinkt). Het gesprek die je gevoerd hebt. (Lijkt inmiddels algemene spreektaal) De voorbeelden zijn inmiddels talrijk. Zou je alle voorbeelden van het laatste jaar onder elkaar zetten, dan heb je waarschijnlijk honderden zinnen op een rij. Ik zie de fout onmiddellijk en ben de tel kwijtgeraakt. In de spreektaal is het nog vele malen erger, let tijdens het tv-kijken maar op. Het staat of klinkt in mijn ogen zó vreselijk stom! Dat je naar een 'het'-woord met die verwijst kan er bij mij echt niet in. Dat druist in tegen elk taalgevoel. De mensen die het goed schrijven lijken desondanks kansloos. Ik ben actief op een weerforum, en kom deze fout elke dag een paar keer tegen. Dat is bizar. Er is iets meer aan de hand dan een simpel foutje. Ik heb het gevoel dat wij toch aan het langste eind trekken), op den duur. Taal is dynamisch. Maar ik vind het maar niets... Valt het jullie ook op? Valt er iets tegen te doen? Waar komt deze trend vandaan?

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Alicc 14 januari 2013 - 17:05
Maar dát is dialect en in de spreektaal dus ook niet fout. Hier in Steenwijk hoor je dit heel veel hoor, als verleden tijd van kennen. Als je het schrijft, dan is het wel fout, maar ik vind niet dat je dialect in spreektaal moet corrigeren.
Kunnen betekent o.a. 'in staat zijn' Ik kan jou --> Ik ben in staat jou Zo klinkt dat ik mijn oren. :nod: Overigens maakte die jongen schandalig veel fouten. Ik kon het die keer ook echt niet laten :\\

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dargor 14 januari 2013 - 18:42
Bij nader inzien vind ik het ook een vreemde trend om dingen die iemand opvallen, c.q. niet aanstaan, te betitelen als een ziekte. Want dan hoort er een diagnose bij, een behandeling én die moet gedekt worden door de verzekering - met eigen risico. Misschien is dat in crisis. Of in het nauw. Of wordt met uitsterven bedreigd. Opgeslokt door de realiteit. Veronachtzaamd. Glipt uit onze monden en van de toetsen. Whatever. Maar ziek. Daar versta ik iets anders onder.
haha, whatever. Daar stóór ik me weer aan. Het is een vaak gebruikt stopwoordje, vooral in ruzies. Nou, zoek het dan zelf maar uit!! Whatever. Het gebruik van Engelse woorden heeft ook niet echt mijn voorkeur. Ik gebruik ziek uiteraard metaforisch. Je kunt iets best als een nieuwe ziekte kwalificeren, als datgene 'kwalijk, fout, gezondheidsbedreigend of anderszins slecht' is. Iets kan ook een pest zijn, of een plaag. En word je door iets overmand of overspoeld, dan komt er een tsunami op je af. Nee, niet letterlijk Thérèse. ;) Wat mij betreft dekt de vlag de lading. Ik had ook taalkwestie, taalprobleem, taalkwaal of taalverandering kunnen schrijven. Maar dat schreef ik niet. Ik schreef taalziekte. Ik stoor me er mateloos aan, maar de kwaal rukt in onze taal onstuitbaar op. Dat is - zo lees ik - niet alleen mijn mening. Merk op dat je inhakend ook over een 'epidemie' kunt spreken, als een probleem zich snel verspreid. Het verkeerd gebruik van die en dat neemt epidemische vormen aan. Er bestaat helaas geen medicijn tegen.

Geen afbeelding

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Earthlady 14 januari 2013 - 18:44
Mensen die zeggen 'Ik kan jou'. Zo zei een supervisor op mijn bijbaantje ooit eens tegen een nieuwe collega (over mij): 'Oh, en dat is Anja, maar die kon ik al.' waarop ik doodleuk zei: 'KEN ik al. Je kan me toch helemaal niet? Je kent me.' (ik had hem een beetje voor schut gezet op de werkvloer, oeps)
Maar dát is dialect en in de spreektaal dus ook niet fout. Hier in Steenwijk hoor je dit heel veel hoor, als verleden tijd van kennen. Als je het schrijft, dan is het wel fout, maar ik vind niet dat je dialect in spreektaal moet corrigeren. En voor - sorry, ik heb nu geqoute dus zie niet alle posts meer - degene die zich af vroeg hoe de regel precies gaat.. Als je niet zeker weet of je dat of die moet gebruiken als verwijswoord, moet je dat voor het woord zeggen. Dus: Dat meisje = het meisje dat Die jongen = de jongen die. Snappie-vous? ;)
Oké, maar hoe zit het dan met bijvoorbeeld "hullie"? Dat is een verbastering van "hun", volgens mij, of een combinatie van jullie en hun, ik weet het niet helemaal. Ik hoor het mijn oom vaak zeggen. Zou je dat ook spreektaal noemen? Ik vind het moeilijk te begrijpen, voor iemand die niet zo spreekt. En waar het vandaan komt weet ik ook niet :P

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
  • Moderator
Thérèse 14 januari 2013 - 19:08
Dargor, NL taalpurist! Hoe zit het: je ergert je aan een vaak gebruikt stopwoordje? Leg mij uit wat een stopwoordje is! :D

Profile picture for user Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo Pisano 14 januari 2013 - 19:18
Zo, ik ben hier duidelijk gepassioneerd over :confused:
Dat siert je, Alicc. Wanhoop niet. Ik ben een fan, weet je nog? Ik heb niet voor niks een standbeeld. Ik blijf mijn rug recht houden en naast je staan (beter dan er achter, tenzij de aanval van achteren komt). Tja is ook zo'n ik-houd-mijn-rug-recht-type. Ik heb het van haar afgekeken.

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
schlimazlnik 14 januari 2013 - 22:13
Oké, maar hoe zit het dan met bijvoorbeeld "hullie"? Dat is een verbastering van "hun", volgens mij, of een combinatie van jullie en hun, ik weet het niet helemaal. Ik hoor het mijn oom vaak zeggen. Zou je dat ook spreektaal noemen? Ik vind het moeilijk te begrijpen, voor iemand die niet zo spreekt. En waar het vandaan komt weet ik ook niet :P
Da's Rotterdams, hullie en zullie (hoewel ik op de Wikipedia lees dat het ook Brabants zou zijn). Overigens was er een tijd dat dat correct Nederlands was, schijnt. Ik denk dat de betekenis van hullie en zullie verloren gaat in die vertaling. Voor mij "voelt" hullie aan als "zij" (meervoud dus), maar dan dichtbij, binnen de eigen groep, en zullie als "zij" (meervoud) buiten de eigen groep.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirandala 14 januari 2013 - 23:33
Oké, maar hoe zit het dan met bijvoorbeeld "hullie"? Dat is een verbastering van "hun", volgens mij, of een combinatie van jullie en hun, ik weet het niet helemaal. Ik hoor het mijn oom vaak zeggen. Zou je dat ook spreektaal noemen? Ik vind het moeilijk te begrijpen, voor iemand die niet zo spreekt. En waar het vandaan komt weet ik ook niet :P
Da's Rotterdams, hullie en zullie (hoewel ik op de Wikipedia lees dat het ook Brabants zou zijn). Overigens was er een tijd dat dat correct Nederlands was, schijnt. Ik denk dat de betekenis van hullie en zullie verloren gaat in die vertaling. Voor mij "voelt" hullie aan als "zij" (meervoud dus), maar dan dichtbij, binnen de eigen groep, en zullie als "zij" (meervoud) buiten de eigen groep.
Hullie/zullie dat zei mijn oma.Geboren Rotterdamse. Het betekent allebei zij. Hullie van hiernaast. Hullie van de gemeente. Zullie waren geweest. Net even telefoontje gepleegd en aan de bron gevraagd: mijn moedert. Ik citeer: Het was spreektaal. Ze wisten best hoe het hoorde (als het echt moest, bijv. in gesprek met een instantie dan werd het hen, hun) maar ze spraken zo onder elkaar. Niets te maken met onderscheid, zo ver werd niet gedacht. luiheid, maar ook is in dialect spreken 'met ons eigen zijn'. Onder elkaar. Nog een paar zo even snel Wordt er gerope! (staat er iemand aan de deur) horie dat Arepels lauwelier Appelesiene Benne legge je ken het niet! ik kan die man niet. Hier moest ik echt heel hard om lachen: Mijn moeder zei dat mijn opa (Rotterdamse havenarbeider) vaak voorlas. Uit de krant bijvoorbeeld. Als hij dan een woord tegenkwam dat hij zo gauw niet kon uitspreken omdat hij het niet kende, zei hij ... 'moeilijk woord' ... en las weer verder. Niemand vond dat raar. :-) Edit: Dialect hullie/zullie is dus iets anders dan het onderwerp van de openingspost.: die in plaats van dat. Toch weer een beetje on-topic.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dargor 14 januari 2013 - 23:40
Ik kom uit Vlaardingen, en het verschil tussen kunnen en kennen is hier niet altijd duidelijk nee... :D Bij arepels moest ik even glimlachen. Zou iedereen direct weten dat je ze moet schillen? ;)

Geen afbeelding

Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Tja 15 januari 2013 - 0:38
Wat erger ik me aan hun zeiden. Johan Cruyff heeft dit in het leven geroepen, evenals je heb. Moeten we dit klakkeloos overnemen omdat hij een goede voetballer was? Een voetballer, geen Neerlandicus. En elke stommeling neemt het over. Zullie wilden. Het verschil niet weten tussen kennen en kunnen. Ik heb de wijsheid niet in pacht en maak uiteraard ook fouten, maar dit gaat wel erg ver. Verkeerde woorden overnemen van iemand omdat die toevallig bekend was/is? Kunnen we zelf ook nog denken?

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Alicc 15 januari 2013 - 1:31
Zo, ik ben hier duidelijk gepassioneerd over :confused:
Dat siert je, Alicc. Wanhoop niet. Ik ben een fan, weet je nog? Ik heb niet voor niks een standbeeld. Ik blijf mijn rug recht houden en naast je staan (beter dan er achter, tenzij de aanval van achteren komt). Tja is ook zo'n ik-houd-mijn-rug-recht-type. Ik heb het van haar afgekeken.
Ik voel mij werkelijk vereerd en neem uw fanschap* graag aan. Maar pas op, straks krijg ik nog kapsones 8) Laten wij zij aan zij strijden. Hierbij open ik het nieuwe, alles behalve geheime genootschap BOT* @ Tja Helemaal mee eens! * Officieel lijkt dit woord niet te bestaan, toch kom je het, na intikken, op internet tegen (en ik maar denken dat ik het net even helemaal zelf had bedacht) * Behoud van Onze Taal

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirandala 15 januari 2013 - 1:39
@Tja #40 ik heb een aangetrouwde ome met een nogal hoge stem die aan het einde van elk bezoek, (precies een uur niet langer) tegen mijn tante zegt: 'Mja. Ik zeg: wat denkt de er van, van lieverlee?' Dan bedoelt hij: zullen we gaan? Het werd een grapje om dat in ons gezin te pas en te onpas te zeggen. Inclusief hoog kraak stemmetje. Totdat we het zelf ook gingen gebruiken als we in gezelschap waren. Toen kregen wij die blik: Wat zegt die nou?? Moraal: als je iets maar vaak genoeg hoort, wordt het de norm. Sluipend en zwaar besmettelijk. Als een ziek stukje taal.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mase 15 januari 2013 - 1:52
En dan hebben we het nog niet eens over: ik zech en ik lech. wat een peg. aan: me tas en hij wilT het niet
Hij wil het niet. Hij wilt het niet. Allebei goed. Correctie: je hebt gelijk. Verwarrend werkwoord. Met 'je' is het wel toegestaan het met een t te schrijven, heb ik zojuist begrepen.

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Déesse-en-France 15 januari 2013 - 1:49
Wat hebben jullie het allemaal vreselijk druk, zeg, met het borstgeroffel. KIJK mama, hoe goed ik ben in taal. Nou, aaitje over jullie bolletje dan en van harte proficiat. Nu maar gauw weer aan het schrijven dan.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mirandala 15 januari 2013 - 2:26
En dan hebben we het nog niet eens over: ik zech en ik lech. wat een peg. aan: me tas en hij wilT het niet
Hij wil het niet. Hij wilt het niet. Allebei goed. Correctie: je hebt gelijk. Verwarrend werkwoord. Met 'je' is het wel toegestaan het met een t te schrijven, heb ik zojuist begrepen.
Een beetje als ik hou van- of ik houd van. Houd vind ik er ook altijd uitzien alsof het fout is, terwijl het allebei blijkbaar goed is. Jeetje Déesse, ik hoop niet dat je alle posts hebt gelezen, wat een werk.

Geen afbeelding

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Earthlady 15 januari 2013 - 9:31
Oké, maar hoe zit het dan met bijvoorbeeld "hullie"? Dat is een verbastering van "hun", volgens mij, of een combinatie van jullie en hun, ik weet het niet helemaal. Ik hoor het mijn oom vaak zeggen. Zou je dat ook spreektaal noemen? Ik vind het moeilijk te begrijpen, voor iemand die niet zo spreekt. En waar het vandaan komt weet ik ook niet :P
Da's Rotterdams, hullie en zullie (hoewel ik op de Wikipedia lees dat het ook Brabants zou zijn). Overigens was er een tijd dat dat correct Nederlands was, schijnt. Ik denk dat de betekenis van hullie en zullie verloren gaat in die vertaling. Voor mij "voelt" hullie aan als "zij" (meervoud dus), maar dan dichtbij, binnen de eigen groep, en zullie als "zij" (meervoud) buiten de eigen groep.
Hullie/zullie dat zei mijn oma.Geboren Rotterdamse. Het betekent allebei zij. Hullie van hiernaast. Hullie van de gemeente. Zullie waren geweest. Net even telefoontje gepleegd en aan de bron gevraagd: mijn moedert. Ik citeer: Het was spreektaal. Ze wisten best hoe het hoorde (als het echt moest, bijv. in gesprek met een instantie dan werd het hen, hun) maar ze spraken zo onder elkaar. Niets te maken met onderscheid, zo ver werd niet gedacht. luiheid, maar ook is in dialect spreken 'met ons eigen zijn'. Onder elkaar. Nog een paar zo even snel Wordt er gerope! (staat er iemand aan de deur) horie dat Arepels lauwelier Appelesiene Benne legge je ken het niet! ik kan die man niet. Hier moest ik echt heel hard om lachen: Mijn moeder zei dat mijn opa (Rotterdamse havenarbeider) vaak voorlas. Uit de krant bijvoorbeeld. Als hij dan een woord tegenkwam dat hij zo gauw niet kon uitspreken omdat hij het niet kende, zei hij ... 'moeilijk woord' ... en las weer verder. Niemand vond dat raar. :-) Edit: Dialect hullie/zullie is dus iets anders dan het onderwerp van de openingspost.: die in plaats van dat. Toch weer een beetje on-topic.
Omg dat is echt fantastisch! En hilarisch ook. :D Mijn hele familie aan mijn moeders kant praat zo, maar ze wonen in gelderland. Maar ze zijn geboren in den haag, dus dat is dan wel weer apart. :P

Geen afbeelding

Lid sinds

13 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hekate 15 januari 2013 - 9:47
Er is een verschil tussen correct dialect spreken en foutief Nederlands spreken he. Met het eerste is niets mis, in de juiste context. Ik weet ook wel dat "ik zijn" of "het school" geen correct Nederlands is, maar in dagelijkse spreektaal met streekgenoten zal ik dat wel zo zeggen. Maar is er werkelijk een dialect waarin "het meisje die" correct is? Ik erger mij ook niet aan mensen die in spreektaal fouten maken, maar wel als het geschreven is, of op radio/tv, zeker in het nieuws.

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hilde Cornelis 15 januari 2013 - 10:03
Wat erger ik me aan hun zeiden. Johan Cruyff heeft dit in het leven geroepen, evenals je heb. Moeten we dit klakkeloos overnemen omdat hij een goede voetballer was? Een voetballer, geen Neerlandicus. En elke stommeling neemt het over. Zullie wilden. Het verschil niet weten tussen kennen en kunnen. Ik heb de wijsheid niet in pacht en maak uiteraard ook fouten, maar dit gaat wel erg ver. Verkeerde woorden overnemen van iemand omdat die toevallig bekend was/is? Kunnen we zelf ook nog denken?
Zit hier misschien een goede voetballer in de zaal? Dan zijn we gered, toch.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Four Seasons 15 januari 2013 - 14:15
Om eerlijk te zijn stoor ik me niet zo aan taalfouten die anderen (soms) maken. Letten op andermans spelling houd me scherp. Gelukkig ben ik goed genoeg opgeleid (en vaak in goed gezelschap) om te kunnen weten hoe het wel moet. Ik ben al blij als ik zelf de Nederlandse taal goed genoeg beheers om fouten als 'het meisje die' niet (meer) te maken. Want ik kan me wel ontzettend storen aan mezelf wat dat aangaat. Hoe het komt dat veel mensen die fouten maken? Ik denk dat het luiheid is, want tegenwoordig heb je allerlei (technische) hulpmiddelen (zoals bij word) die je kunnen helpen om taalfouten te voorkomen. En wie leest er tegenwoordig nog een (echt) goed boek?

Geen afbeelding

Lid sinds

18 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ceridwen 15 januari 2013 - 17:57
En word je door iets overmand of overspoeld, dan komt er een tsunami op je af. Nee, niet letterlijk Thérèse. ;) Het verkeerd gebruik van die en dat neemt epidemische vormen aan. Er bestaat helaas geen medicijn tegen.
Tijdens het journaal vanmorgen besprak ik nog met mijn man, dat de taal de laatste pak m beet 5 jaar (misschien wel langer) zo bol staat van dramatiek. Een tsunami van mensen, een heftig gesprek, een ramp dit en een schokkende ramp dat, een gruwelijke vondst. Zo is het een drama op het spoor en gaat er een weeralarm uit. "Stel je niet zo aan," denken mijn man en ik veertigers). "Weerwaarschuwing zou terecht zijn. Maar een alarm? En een drama? Een ongeorganiseerde bende, maar een drama?" "Goed juist," vindt een nichtje van begin 20, al helemaal gewend aan deze uitdrukkingen. 'Nu weet ik tenminste dat er wat te verwachten valt." "Maar wat nu als er een oorlog uitbreekt? Dan hebben we daar geen woorden meer voor,' zeg ik nog. "Dat gebeurt toch niet," zegt ze schouderophalen. Ik erger me er in zoverre aan, dat ik wel de neiging krijg te verbeteren.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Kirsty 17 januari 2013 - 20:53
In mijn boek voor maatschappijwetenschappen staan de nodige spel- en taalfouten en ik kan me daar heel erg aan ergeren. 'Zoals bijvoorbeeld' (tautologie) staat vier keer op één pagina en volgens mij weten de schrijvers ook niet hoe om te gaan met d's en t's en dt's. Verder roept het gebruik van 'enigste' in plaats van enige en - zoals in het voorbeeld - 'het meisje die' en dergelijke bij mij ook vaak irritatie op. Over dat laatste heeft een oud-docent (Neerlandicus en classicus) van me trouwens eens gezegd dat men verwacht dat er uiteindelijk nog maar één lidwoord zal overblijven. Raar idee.

Profile picture for user Leonardo Pisano

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Leonardo Pisano 17 januari 2013 - 20:55
[...]Over dat laatste heeft een oud-docent (Neerlandicus en classicus) van me trouwens eens gezegd dat men verwacht dat er uiteindelijk nog maar één lidwoord zal overblijven. Raar idee.
Wees blij dat er i.i.g. nog eentje overblijft. Pools kent er precies NUL. Die schrijven Engels alsof het kinderen zijn. Ik maak me meer zorgen over de ontwikkeling. Een teruglopend aantal doet me denken aan Simon de Wit Supermarkten. Eerst werd het Simon de Wit, Toen Simon, en daarna.... juist: verdwenen.

Geen afbeelding

Lid sinds

19 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
marja 17 januari 2013 - 21:14
Regelmatig zit ik met gekromde tenen bij het radionieuws en ja, taal leeft en verandert, maar ook ik blijf koppig volharden en hou me aande regels die ik geleerd heb, het taalgevoel dat ik meegekregen heb. Wel houd ik tegenwoordig mijn 'verbeterfrik'in toom.

Profile picture for user Ostinato

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ostinato 18 januari 2013 - 0:15
Aan de ene kant ben ik het eens met vrijwel alle voorgaande commentaren. Veel veranderingen doen onaangenaam aan en stuiten de ware taalliefhebber tegen de borst. Aan de andere kant: taal leeft, taal groeit, taal verandert. Pak maar eens een boek uit de jaren vijftig of zestig en verbaas je over het archaïsch aandoende taalgebruik. Ik roep al een jaar of vijf dat het onzijdige geslacht aan het verdwijnen is. Paar maanden geleden: een artikel in Onze taal over het verdwijnen van het onzijdige lidwoord in jongerentaal. Het gaat gewoon gebeuren, of we het willen of niet. We kunnen zo hard roepen als we willen, maar we proberen een tsunami tegen te houden met een bergje zand op het strand. Kansloos. Maar. Er is niets of niemand die ons tegenhoudt om mooi, correct Nederlands te gebruiken in onze schrijfsels. En daar ligt een deel van onze beroepseer. Al raast de storm van de taalverandering om ons heen, wij houden dapper stand. En dat blijven we doen, totdat ook wij tot de archaïsche taalgebruikers behoren. Maar dat deert ons niet. Want daar zijn we juist trots op, op onze kennis en beheersing van het Nederlands dat werd gesproken in de jaren '10 van de 21e eeuw. Wij weten het namelijk beter - en dat is niet sarcastisch bedoeld. Geen zorgen, gewoon schrijven zoals je altijd al deed.

Geen afbeelding

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Alicc 18 januari 2013 - 2:54
Aan de ene kant ben ik het eens met vrijwel alle voorgaande commentaren. Veel veranderingen doen onaangenaam aan en stuiten de ware taalliefhebber tegen de borst. Aan de andere kant: taal leeft, taal groeit, taal verandert. Pak maar eens een boek uit de jaren vijftig of zestig en verbaas je over het archaïsch aandoende taalgebruik. Ik roep al een jaar of vijf dat het onzijdige geslacht aan het verdwijnen is. Paar maanden geleden: een artikel in Onze taal over het verdwijnen van het onzijdige lidwoord in jongerentaal. Het gaat gewoon gebeuren, of we het willen of niet. We kunnen zo hard roepen als we willen, maar we proberen een tsunami tegen te houden met een bergje zand op het strand. Kansloos. Maar. Er is niets of niemand die ons tegenhoudt om mooi, correct Nederlands te gebruiken in onze schrijfsels. En daar ligt een deel van onze beroepseer. Al raast de storm van de taalverandering om ons heen, wij houden dapper stand. En dat blijven we doen, totdat ook wij tot de archaïsche taalgebruikers behoren. Maar dat deert ons niet. Want daar zijn we juist trots op, op onze kennis en beheersing van het Nederlands dat werd gesproken in de jaren '10 van de 21e eeuw. Wij weten het namelijk beter - en dat is niet sarcastisch bedoeld. Geen zorgen, gewoon schrijven zoals je altijd al deed.
:thumbsup: :thumbsup: :thumbsup: *pinkt traantje weg*

Geen afbeelding

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
MVSmit 18 januari 2013 - 9:06
Ik ben bang dat je helemaal gelijk hebt @Ostinato. Wij hebben thuis een Ot & Sien kalender met korte verhaaltjes en daar staan woorden in als 'zoo', 'musch' (de vogel) en 'kindren'. Mooi, maar het kan niet meer. Misschien ook maar goed ook. Ik voel het als een generatiekloof. Net als toen ik het vroeger (haha, moet er zelf om lachen, of huilen, daar ben ik nog niet helemaal uit) aanstellerij vond wanneer mijn vader weer eens klaagde over al die nieuwerwetse muziek. En toch heb ik mijzelf de afgelopen jaren al vaak genoeg hetzelfde horen roepen... of het euro muntgeld waar ik (misschien ben ik wel de enige) nog steeds niet mee overweg kan. 'Vroeger was alles beter,' ik heb het mezelf al vaak genoeg horen zeggen.