Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#66 Dromen

Ik hoor de sleutel in het slot. Ik spring op en sta te trappelen tot hij binnen is. Wat duurt het lang. Kom nou…. De deur naar de woonkamer gaat open. Op zijn gezicht is spanning te lezen. Mijn enthousiasme schakelt iets terug, maar toch moet het eruit. “Jeroen, ik heb een nieuwe baan aangeboden gekregen. Ik ben zo blij. Als communicatieadviseur. Precies de baan die op mijn lijstje staat.” Jeroen staat nog steeds in de deuropening. Een grijns verschijnt op zijn gezicht. Hij is altijd kalm en rustig, maar nu draagt hij iets bij zich waar ik nog geen weet van heb. En als dat zo is vult hij meteen de hele kamer. En eerlijk gezegd heb ik daar nu geen ruimte voor. “Gefeliciteerd.” “Weet je, ik kan mogelijk over twee maanden al beginnen. Ik wil het natuurlijk eerst met jou bespreken. Ik zal dan wel wat meer uren gaan maken, zeker in het begin. Maar daar komen we wel uit, toch? Kan ik meer sparen voor onze toekomst. Ben je niet blij voor me? Voor ons? Ik ben zo blij dat ze dit in me zien. Echt een flinke opsteker…” Het liefst wil ik naar hem toe lopen, maar ik voel weerstand. Ik dartel wat om hem heen in de hoop dat hij me naar zich toe trekt. Hij staat nog steeds in de deurpost en lijkt een imponerend standbeeld. “Het kan niet.” Ik sta meteen stil. “WAT?” “Het kan niet,” zegt hij onverstoorbaar. “Hoezo, waarom niet. Hoe kan dat nou, je weet toch dat dit is wat ik altijd wilde. Hoe kan je dit nou zeggen?” Mijn gezicht voelt nat van de tranen en ik hef mijn handen in de lucht.“ “Doe niet zo hysterisch, kom hier.” Hij pakt mijn handen en houdt ze vast. “Wij gaan doen waar we al jaren van dromen.” Ik kijk hem met grote, nog betraande ogen aan. In alle rust pakt hij een briefje uit zijn zak. “We hebben gewonnen lieverd. We hebben twee miljoen gewonnen. We kunnen naar Amerika. Je kunt daar alles worden wat je maar wilt.”

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Er is een verschil van evenwicht tussen de personages, de man bepaalt de toekomst, de vrouw is in een typerende vrouwenrol neergezet, tranen, afhankelijk, en verlangend wachten op een bevestiging.met plezier gelezen.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Resa, Een lekker verhaal. Een vlotte enthousiaste vrouw en een ingetogen rustige man. Op een bepaald moment denk je wat een eikel ben je, tuurlijk kan ze die baan krijgen denk toch mee en dan het klapstuk, de onverwachte wending. Wat mij betreft heb je het ultieme recept van een kort verhaal toegepast. Goed gedaan. Mag ik nog even zeuren: Voor de duidelijkheid begin ik gesproken innen op een nieuwe regel en vooral bij een wissel in de persoon die aan het woord is. Het wordt dan zo: “Het kan niet,” zegt hij onverstoorbaar. “Hoezo, waarom niet. Hoe kan dat nou, je weet toch dat dit is wat ik altijd wilde. Hoe kan je dit nou zeggen?” Mijn gezicht voelt nat van de tranen en ik hef mijn handen in de lucht.“

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het verhaal zet je idd eerst op het verkeerde spoor. En ja, zo'n bericht aan het eind, daar droom je van. Leuk verhaal.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Resa, mooi verhaal, vooral de vrouw heb je erg goed neergezet. Haar onrust komt zowel in haar gedachten en handelingen als in haar spraak naar voren. En dan daar tegenover de wat stillere man, waarvan je eerst heel even denkt: wat een hork, en dan komt de onverwachte wending. Goed geschreven! Paar kleine puntjes: Hier vind ik 2x ruimte zo kort op elkaar niet mooi staan: En als dat zo is vult hij meteen de hele ruimte. En eerlijk gezegd heb ik daar nu geen ruimte voor. Komma voor toch: Maar daar komen we wel uit toch? Nieuwe regel na 'Het kan niet.' (wisseling personage = nieuwe alinea) “Het kan niet.” Ik sta meteen stil. “WAT?” Met plezier gelezen!

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Marije :) . Ik heb de puntjes aangepast. Helder. Dank je Marietje en Annemieke voor jullie feedback. En ja.. mooie droom om zo'n loterij eens te winnen ;) .