#66 Dromen

Ik hoor de sleutel in het slot. Ik spring op en sta te trappelen tot hij binnen is. Wat duurt het lang. Kom nou…. De deur naar de woonkamer gaat open. Op zijn gezicht is spanning te lezen. Mijn enthousiasme schakelt iets terug, maar toch moet het eruit. “Jeroen, ik heb een nieuwe baan aangeboden gekregen. Ik ben zo blij. Als communicatieadviseur. Precies de baan die op mijn lijstje staat.” Jeroen staat nog steeds in de deuropening. Een grijns verschijnt op zijn gezicht. Hij is altijd kalm en rustig, maar nu draagt hij iets bij zich waar ik nog geen weet van heb. En als dat zo is vult hij meteen de hele kamer. En eerlijk gezegd heb ik daar nu geen ruimte voor. “Gefeliciteerd.” “Weet je, ik kan mogelijk over twee maanden al beginnen. Ik wil het natuurlijk eerst met jou bespreken. Ik zal dan wel wat meer uren gaan maken, zeker in het begin. Maar daar komen we wel uit, toch? Kan ik meer sparen voor onze toekomst. Ben je niet blij voor me? Voor ons? Ik ben zo blij dat ze dit in me zien. Echt een flinke opsteker…” Het liefst wil ik naar hem toe lopen, maar ik voel weerstand. Ik dartel wat om hem heen in de hoop dat hij me naar zich toe trekt. Hij staat nog steeds in de deurpost en lijkt een imponerend standbeeld. “Het kan niet.” Ik sta meteen stil. “WAT?” “Het kan niet,” zegt hij onverstoorbaar. “Hoezo, waarom niet. Hoe kan dat nou, je weet toch dat dit is wat ik altijd wilde. Hoe kan je dit nou zeggen?” Mijn gezicht voelt nat van de tranen en ik hef mijn handen in de lucht.“ “Doe niet zo hysterisch, kom hier.” Hij pakt mijn handen en houdt ze vast. “Wij gaan doen waar we al jaren van dromen.” Ik kijk hem met grote, nog betraande ogen aan. In alle rust pakt hij een briefje uit zijn zak. “We hebben gewonnen lieverd. We hebben twee miljoen gewonnen. We kunnen naar Amerika. Je kunt daar alles worden wat je maar wilt.”