Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#63 zei hij met een gelukzalige glimlach

13 augustus 2015 - 22:53
Zonder het kopje te raken roer ik in mijn koffie. Vanuit mijn ooghoek zie ik een oudere man de stamtafel naderen. Een stoel schraapt over de vloer. 'Meneer, weet u wat het is met die bestsellers van tegenwoordig?' De draaikolk in mijn koffie valt uit elkaar. 'Geen idee, ik lees nooit.' 'Dat verbaast me niet, er is ook niets meer aan tegenwoordig. Vindt u het erg dat ik even naast u zit?' Terwijl ik op mijn horloge kijk, neem ik een slok koffie en schudt daarna van nee. De man schuift zijn stoel nog wat verder aan. 'Dank u wel. Luistert u alstublieft. Al die boeken werken volgens hetzelfde principe: hapklare brokken, alles uitleggen en niets aan de verbeelding overlaten. Begrijpt u? Ook de minst geconcentreerde lezer moet precies weten waar het over gaat. Dus personages zijn voortdurend boos, verdrietig, teleurgesteld, verliefd, blij of verdoofd van angst. De opwinding raast door hun lijf dan wel paniek neemt bezit van hun geest. En als ze iets zeggen wordt dat steevast vergezeld door een mededeling. Zoals een glimlach, een barse gezichtsuitdrukking of een opgetrokken wenkbrauw. Begrijpt u, de lezer hoeft niets zelf te bedenken of in te vullen, alles wordt benoemd, voorgekauwd en voor de zekerheid nog een keer samengevat. Nee, dan vroeger, meneer. Met spanning wachtte ik op een nieuwe Anton Wachter-roman. De vrije vogel en zijn kooien heb ik wel tien keer gelezen. Alleen al de titel, briljant gewoon. Vrije vogel is een metafoor voor student en kooien voor studentenkamers. En reken maar dat Anton van bil gaat met zijn hospita's, maar dat gebeurde steeds in een witregel, dan legde ik het boek weg en fantaseerde verder. Luistert u maar: Om hun tijd niet te verbeuzelen met kinderachtige spelletjes wilde hij haar meetrekken naar de divan; maar nu weigerde zij toch, niet evenwel zonder hem toe te vertrouwen, dat de volgende dag na enen haar zuster uit was. Geen kinderachtige spelletjes dus, u begrijpt wel wat er de volgende dag stond te gebeuren – en nog wel op de middag.' De man kijkt me even aan. Hij knikt traag en wrijft over zijn knokkels. 'Maar wat ik u wilde vragen, meneer. Als u nou eens een borreltje voor mij bestelt. Dan neem ik die met een gelukzalige glimlach in ontvangst.' Citaat is uit 'De vrije vogel en zijn kooien' pag. 123 S. Vestdijk, verzamelde romans, Nijgh & van Ditmar, 1982 https://nl.wikipedia.org/wiki/Anton_Wachter

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 augustus 2015 - 10:56
@janp, ingenieus gedaan. Van bil gaan in een witregel en nog wel op de middag ... getuigt van humor dat ik altijd heerlijk vind te ontdekken. Je ontleding van bestsellers is treffend. Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 augustus 2015 - 11:20
Eigenlijk is dit een heel leerzaam afgerond stukje in 'show don't tell', Mooi gedaan janp en ook nog met de nodige humor.

Lid sinds

9 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 augustus 2015 - 19:30
Hoi Jan P., Weet je wat zo leuk is aan dit stukje? Het zou een echt gesprek kunnen zijn. Ik heb heel wat biertjes getapt en borreltjes geschonken en heel veel soortgelijke verhandelingen gehoord. Een van mijn stamgasten besprak voortdurend met de overige (niet lezende) gasten wat hij zoal had gelezen. Ik hoor hem gewoon praten. Heel erg leuk om dit te lezen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 augustus 2015 - 23:01
Wat een ouwehoer, ze bestaan echt, van die figuren die door alles heen lullen. Goed neergezet. Doet me denken aan de kroegverhalen van S. Carmichelt. Simon heeft ook heel wat borreltjes moeten spenderen. Je hebt overigens goed naar de lessen van Leonardo geluisterd.

Lid sinds

14 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
15 augustus 2015 - 23:49
Met genoegen gelezen, @Jan. Of het een essay is, betwijfel ik, maar who cares? @Dos - je geeft me te veel eer. Wel lief, dat wel. Mijn betweterig gewauwel instigeert soms tot herkauwen, maar de pen zal nog steeds in de handen van de schrijver tot prestaties moeten komen.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2015 - 8:07
@Dos - je geeft me te veel eer. Wel lief, dat wel. Mijn betweterig gewauwel instigeert soms tot herkauwen, maar de pen zal nog steeds in de handen van de schrijver tot prestaties moeten komen.
Voor de duidelijkheid, ik doelde op de passage waarin Janp beschrijft dat de lezer alles voorgekauwd krijgt en de schrijver dus te nadrukkelijk aanwezig is. Daar heb jij ons in het verleden op gewezen en gepleit dat te vermeiden. Overigens werd ons niet uitdrukkelijk gevraagd een essay te schrijven.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2015 - 14:41
@Dos - je geeft me te veel eer. Wel lief, dat wel. Mijn betweterig gewauwel instigeert soms tot herkauwen, maar de pen zal nog steeds in de handen van de schrijver tot prestaties moeten komen.
Voor de duidelijkheid, ik doelde op de passage waarin Janp beschrijft dat de lezer alles voorgekauwd krijgt en de schrijver dus te nadrukkelijk aanwezig is. Daar heb jij ons in het verleden op gewezen en gepleit dat te vermeiden. Overigens werd ons niet uitdrukkelijk gevraagd een essay te schrijven.
Dos en Leonardo, Over het voorkauwen en de aanwezige schrijver - wat de oudere man in het fragment beweert is naar mijn smaak geen geouwehoer. Dank voor jullie reactie.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2015 - 16:23
Leuk hoe je de schrijfregels waar, voor mijn gevoel, zo vaak op getimmerd wordt in het verhaal verwerkt. :thumbsup:
Dank je, Anne

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2015 - 19:58
@Dos - je geeft me te veel eer. Wel lief, dat wel. Mijn betweterig gewauwel instigeert soms tot herkauwen, maar de pen zal nog steeds in de handen van de schrijver tot prestaties moeten komen.
Voor de duidelijkheid, ik doelde op de passage waarin Janp beschrijft dat de lezer alles voorgekauwd krijgt en de schrijver dus te nadrukkelijk aanwezig is. Daar heb jij ons in het verleden op gewezen en gepleit dat te vermeiden. Overigens werd ons niet uitdrukkelijk gevraagd een essay te schrijven.
Dos en Leonardo, Over het voorkauwen en de aanwezige schrijver - wat de oudere man in het fragment beweert is naar mijn smaak geen geouwehoer. Dank voor jullie reactie.
Janp., ik noemde de oudere man een ouwehoer omdat hij onuitgenodigd en uitdrukkelijk tegen de nee-schuddende man in, plompverloren zijn wijsheden begon te ventileren. Nota bene tegenover iemand die te kennen gaf nooit te lezen. En als dank daarvoor durfde hij na afloop ook nog om een neutje te vragen. Toe maar... Mijn geouwehoer gold niet wat de oudere man beweerde.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 augustus 2015 - 21:58
@ Dos Wijnhof, je schreef:
Janp., ik noemde de oudere man een ouwehoer omdat hij onuitgenodigd en uitdrukkelijk tegen de nee-schuddende man in, plompverloren zijn wijsheden begon te ventileren. Nota bene tegenover iemand die te kennen gaf nooit te lezen. En als dank daarvoor durfde hij na afloop ook nog om een neutje te vragen. Toe maar... Mijn geouwehoer gold niet wat de oudere man beweerde.
Oké, al goed. De beweringen van de oudere man zouden zomaar samen kunnen vallen met mijn mening. :)

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 augustus 2015 - 17:57
Laat ik nu zo maar per ongeluk: vermeiden lezen. Een paar dagen terug heb ik nog van Janp. geleerd dat dat vermijden moet zijn! - # 11 Verder dacht ik ook: het lijkt wel of ik Janp. hoor spreken (kletsmannetje). Als beginneling heb ik hier niets te zoeken, ik vind jullie allemaal even geweldig, dit wilde ik even kwijt. Ik ga nu weer verder met mijn eigen sores. Veel geluk allemaal!

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 7:52
Hallo Jan Eerst een hele verhandeling houden en dan een om een biertje vragen. Leuk geschreven.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 11:29
Ik vind het heel grappig dat de essay-verteller hier een personage is in plaats van de verteller van het verhaal. Zo kan een opdracht ook inspireren. Met essay-verteller bedoel ik, zoals John Gardner in 'de kunst van het schrijven', een soort alwetende verteller die het verhaal vertelt, maar dan één met een uitgesproken levenshouding, manier van spreken, zoals een communist of een pater kan hebben. Zie wat Obstinato heeft gedaan. Vandaar dat ik 500 woorden gaf, want je hebt zowel plaats nodig voor de verteller als voor het verhaal.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 augustus 2015 - 12:09
@Riny, oke, ik wacht het af :) @Siv, dank je. @Odile, je schreef:
Met essay-verteller bedoel ik, zoals John Gardner in 'de kunst van het schrijven', een soort alwetende verteller die het verhaal vertelt, maar dan één met een uitgesproken levenshouding, manier van spreken, zoals een communist of een pater kan hebben.
ja ik weet het. ('De kunst van het schrijven' is mijn bijbeltje :) ) Maar ik geef de voorkeur aan een personage, dank voor je reactie.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 11:03
Hoi Janp, Lekker dat je je mening over de hedendaagse boeken op deze onsubtiele manier ventileert. Ik denk dat de tijd inderdaad zo is geworden dat alles een hoog RTL4 gehalte moet hebben om maar snel de kijker/lezer te trekken. Al maken we ons hier als korte verhalen schrijver natuurlijk ook schuldig aan.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 12:14
Hoi Janp, Lekker dat je je mening over de hedendaagse boeken op deze onsubtiele manier ventileert. Ik denk dat de tijd inderdaad zo is geworden dat alles een hoog RTL4 gehalte moet hebben om maar snel de kijker/lezer te trekken. Al maken we ons hier als korte verhalen schrijver natuurlijk ook schuldig aan.
Het voelde inderdaad lekker om mijn mening op deze manier te ventileren. :) Dank voor je reactie

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 21:59
wat heerlijk dat juist het "ik lees nooit" leidt tot het betoog over boeken ... een realistische kroegscene met op de koop toe een prachtige, stijlvolle seksscene in een witregel :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 22:33
Ja, die witregel, die blinkt als goud in de zon. Heel fraai. Het is wel een tikkie belerend. Het zou zo ter illustratie in een hoofdstukje ShowDontTell van een SOL-cursus kunnen worden opgenomen. Edit: maar een essay-verteller is natuurlijk bijna per definitie belerend. Hoewel, het is hier niet de verteller die beleert ... Moeilijk opdrachtje was #63. Mijn verteller werd als opdringerig ervaren.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 22:46
@schrijvenmaar, Dank je wel. @Ostinato, je schreef:
Het is wel een tikkie belerend. Het zou zo ter illustratie in een hoofdstukje ShowDontTell van een SOL-cursus kunnen worden opgenomen.
Dat is helemaal juist. Alleen volgen bestsellers dat hoofdstukje niet :)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 augustus 2015 - 22:54
Onder het mom: een brutaal mens heeft de halve wereld! ;) Een realistische scene, goed beeldend neergezet. :thumbsup: Voor mij blijft de definitie van een essay verteller schimmig. Ik houd het erop dat de verteller zijn/haar mening duidelijk laat blijken, dat is m.i. altijd belerend en opdringerig. In welke mate dat hangt af van de manier waarop. In jouw verhaal vind ik het personage sociaal en dus subtiel opdringerig.