De zin en onzin van cursussen, tips en adviezen?

Misschien draait het niet zozeer om de inhoud van de cursussen en de tips zelf, maar om het feit dat je je openstelt om iets te leren en dat je er tijd in steekt om je bepaalde vaardigheden eigen te maken. Mijn ervaring: je pikt altijd wel iets op van bijvoorbeeld een workshop - en de rest leg je naast je neer. Het gaat erom dat je een weg inslaat en dat je iets doet met al het nuttigs wat je op die weg tegenkomt.

Ik deel mijn motto met je: Alles heeft zin, en je kunt van alle tips en tricks leren. Als je maar steeds in het achterhoofd houdt: Er is er maar één de schrijver. En dat ben ik. Niemand kan dat verhaal zo vertellen zoals jij dat vertelt, niemand heeft jouw schrijfstijl, jouw gedachtepatroon, jouw keuze voor de verbeelding van een thema. Hoeveel lezers, contracten, en eeuwige roem het eindproduct van jouw kunnen (een manuscript) je uiteindelijk oplevert, tja, dat is afwachten. Valt dat resultaat je tegen, kun je gaan werken met een schrijfcoach, proeflezers, cursussen, gaan investeren in je kunnen dus. Je kunt ook gaan investeren in je product, dus je verhaal of boek laten redigeren, een bureau een cover laten maken, of als het allemaal niet wil lukken, je verhaal laten herschrijven of vertalen/hertalen voor een andere markt. Dat ligt vooral aan wat je wilt met je werk. - Als je er geld mee wil verdienen - ga je niet meer investeren dan het je realistisch gaat opleveren. - Wil je vooral het verhaal verteld hebben - maakt het niet zoveel uit wie dat doet, dus kun je het schrijven uitbesteden, of het vol spelfouten aanbieden aan wie het maar wil lezen: schrijven als therapie. Een proeflezer die je verhaal inhoudelijk naar een andere, eigen interpretatie van het thema probeert te trekken levert je misschien een beter gelezen verhaal op, maar dan is het niet meer jouw verhaal. Als iedereen die jou begeleidt wordt betaald inclusief je POD-uitgever, tja, dan verdient iedereen aan jou - behalve jij. Je kunt natuurlijk je boek verkopen aan je achterban, maar tenzij die enorm groot is, zul je hooguit een deel terugverdienen van je investering. Ik denk dat je het goed samenvat in je vraag - is het niet gewoon een kwestie van veel oefenen. Met daarbij: is je spelling en taalvaardigheid slecht, volg dan een spellingcursus als basis, en lees veel. Óók al die tips en tricks, en ook die van Piet, al was het maar om te ontdekken hoe het niet moet.

Ik denk niet dat het de bedoeling is van deze cursussen, tips, ... om ze allemaal letterlijk te gaan volgen. Ze willen er vooral voor zorgen dat je gaat nadenken over de manier waarop je schrijft. Zoals je zelf al aangaf volgen verschillende bestsellers deze regels helemaal niet. Het hangt er dan natuurlijk vanaf of je het hebt over inhoudelijke regels (zoals clichés) of regels die met de logische opbouw van je verhaal te maken hebben (begin-midden-slot). Ik denk dat de cursussen, etc over de opbouw en de schrijfwijze van een verhaal zeker een nut hebben, degene die eerder over de inhoud gaan dan weer veel minder. Een goed uitgewerkt idee hebben is het belangrijkste. Of het nu om een cliché gaat of niet, dat maakt niet veel uit.

Bedankt voor de reacties! Helga, dat verwoord je erg mooi, en je hebt zeker een punt! Hetzelfde geldt voor jou Mirandala, het zal inderdaad afhangen voor wie en waarom je een boek schrijft. En wat Duifje aangeeft, dat het aanzet tot denken ben ik het absoluut eens. Het maakt je bewust van zaken waar je zelf misschien nog niet aan gedacht had. Voor de een biedt een cursus een uitkomst, voor de ander het lezen van tips, etc. Het is inderdaad ook maar hoe je er in stapt, hoe je het bekijkt. Hebben jullie zelf ooit een cursus gevolgd en zo ja is dat bevallen?

Als beginnend schrijver maak je geen onderscheid tussen goeie en minder goeie adviezen. Hoeft ook niet, want je schrijft zelf ook nog niet goed. (Ik baseer me hier voornamelijk op persoonlijke ervaring.) Later, als je beter schrijft, merk je vanzelf dat je moe wordt van sommige tips, maar nog altijd aan het denken wordt gezet door weer andere - de betere, zo je wilt. Daar zijn tips voor: zodat je er eens met je neus opgedrukt wordt zodat je er weer even over nadenkt. Zo kun je het ook wel eens faliekant oneens zijn met een tip, en dan is het geen slechte tip. Integendeel, dat was een tip die zijn doel waarmaakte. Voorbij een bepaald punt hebben tips en lijstjes je in ieder geval niets meer te vertellen. Gelukkig kun je dan altijd nog lering trekken uit gelezen boeken van werkelijk geslaagde schrijvers. Over cursussen: schrijven is voor veel mensen (ondergetekende incluis) een hobby. En waarom dan geen schrijfcursus bij Jan Alleman volgen, waar je fijn wekelijks samenkomt met gelijkgestemden? En Jan heeft dan wel geen bestseller geschreven, maar hij heeft heus wel nagedacht over schrijven. Het oogmerk van zo'n cursus in ieder geval niet om van jou de nieuwe Carlos Luis Zavon te maken.

Ik denk dat het lezen van tips heel waardevol kan zijn. Inderdaad zoals anderen zeggen, het geeft je de kans om over je schrijven na te denken. En, zoals altijd met tips, kun je zelf beslissen of je het toepast of niet. Het is inderdaad zo dat het je schrijven beïnvloed, maar ik ben van mening dat de schrijver dat zelf een beslissing over mag en kan nemen. Het volgen van cursussen lijkt me op eenzelfde wijze interessant. Ik zelf heb nog niet een cursus gevolgd, maar ik denk dat het samenkomen, het bespreken en het voorleggen van je werk aan anderen heel waardevol kan zijn. Daarbij, wat ik nu merk, als ik schrijf, doe ik dat alleen. Op mijn kamer, in mijn notitieboek met pen of op mijn laptop. Er zit niet iemand naast me die meeleest. Het volgen van een cursus kan net een verfrissend moment zijn, die een nieuw inzicht geeft, je een ander pad laat zien. Juist omdat het niet alleen is. Maar dat is wat ik denk. Ik heb op dit moment niet genoeg tijd of geld voor een cursus, dus ik kan het niet weten.

Ik heb een slecht gevoel bij cursussen, puur omdat de enige cursus waarvoor ik mij ooit had ingeschreven afgelast werd vanwege te weinig aanmeldingen. Er was naast mijn aanmelding nog een andere aanmelding, en toen hield het op. Maar ik denk wel dat het zin heeft, want leren kan geen kwaad, zolang je bij jezelf blijft. Pr

Het volgen van cursussen lijkt me op eenzelfde wijze interessant. Ik zelf heb nog niet een cursus gevolgd, maar ik denk dat het samenkomen, het bespreken en het voorleggen van je werk aan anderen heel waardevol kan zijn. Daarbij, wat ik nu merk, als ik schrijf, doe ik dat alleen. Op mijn kamer, in mijn notitieboek met pen of op mijn laptop. Er zit niet iemand naast me die meeleest. Het volgen van een cursus kan net een verfrissend moment zijn, die een nieuw inzicht geeft, je een ander pad laat zien. Juist omdat het niet alleen is. Maar dat is wat ik denk. Ik heb op dit moment niet genoeg tijd of geld voor een cursus, dus ik kan het niet weten.

De dingen die jij noemt, samenkomen, nieuwe inzichten, andere paden, die vond ik door deel te nemen aan open podia. En het leuke is, dat open podia gratis zijn en vrijblijvend. En als bonus heb ik er veel leuke medeschrijvers mee ontmoet.

De dingen die jij noemt, samenkomen, nieuwe inzichten, andere paden, die vond ik door deel te nemen aan open podia. En het leuke is, dat open podia gratis zijn en vrijblijvend. En als bonus heb ik er veel leuke medeschrijvers mee ontmoet.

Ik heb nog niet eerder deelgenomen aan een open podia, misschien moet ik dat dan eens proberen. Bedankt voor de tip, Mirandala :)

Wat ik er zo van weet/denk: 1) Nederlandse schrijfcursussen zijn matig op zijn best. We hebben hier gewoon geen cultuur van schrijfcolleges aan universiteiten zoals ze dat in de meeste andere landen wel hebben. Sterker nog, Nederlandse schrijvers geven in het buitenland nog wel eens colleges, maar in Nederland niet. 2) Schrijvers in Nederland zullen er nooit mee te koop lopen dat zij ook cursussen hebben gevolgd. 3) Dat neemt niet weg dat schrijvers in Nederland echt wel een cursus/opleiding kunnen gebruiken. Nooit denken dat je het allemaal wel weet of dat het alleen maar talent is. Je maakt een product, een afgerond geheel dat een samenstelling is van talent, ambacht, doorzettingsvermogen, werklust en een beetje creativiteit. Daar heb je (net als bij elk ander soort werk) een opleiding voor nodig, al is het maar om je talent in goede banen te leiden. 4) Nederland heeft een eigen schrijfcultuur die heel erg hangt aan de uitgevers/redacteuren. Dat zijn de mensen die potentiële talenten een schop onder de kont geven en hen in feite leren schrijven.

In grote lijnen ben ik het met je eens. Alleen op onderstaand punt absoluut niet.

Daar heb je (net als bij elk ander soort werk) een opleiding voor nodig, al is het maar om je talent in goede banen te leiden.

Hoewel een opleiding in bepaalde gevallen noodzakelijk is voor de theorie en handig kan zijn voor een basis, of algemene kennis, is het in het merendeel van de gevallen niet meer dan een beperkte leerschool voor hetgeen je in de praktijk uiteindelijk zult moeten leren. De beste bakkers komen mijn mening toch echt voort uit mensen die al vanaf hun veertiende/vijftiende beginnen met werken, die geen bakkersopleiding volgen, maar direct van grootmoeder, vader, etc het vak in de praktijk leren...of al dan niet verplicht een combinatie van beiden doen. Een standaard cake maken kan iedereen. De lekkerste cake maken is een heel ander verhaal. Dan komen ineens zaken als gevoel voor, passie, hét geheime ingrediënt en jarenlange praktijkervaring om de hoek kijken. Je leert het beste in de praktijk, echt niet achter de schoolbanken. Daarnaast word er op veel scholen vooral de focus gelegd op 'leren'. En dan doel ik niet op 'het vak leren,' maar op leren in de zin van theorie in je kop stampen. En indien je dat laatste goed kunt en ook nog het bijbehorende papiertje op zak hebt, mag je je blijkbaar expert, slim etc noemen... Maar ja hoe vaak kom je geen mensen tegen die een hbo opleiding of universitaire opleiding gevolgd hebben, inmiddels 30 jaar of ouder zijn, maar op een stage of bijbaantje na nog geen enkele werkervaring hebben en op straat nog geen appel kunnen verkopen? Je leert de wereld pas echt kennen door erin te leven, niet door erover te leren. Althans, niet in de mate waarop het ons verplicht word. Nogmaals, voor de massa zal een opleiding of cursus wel degelijk nut hebben, maar de echte toppers, schrijftoppers in dit geval, zullen diezelfde kennis door vallen en opstaan gaandeweg echt al wel opdoen in de praktijk. Toch?

Ik leer enkel door te schrijven en te lezen. Ik volg geen tips, handleidingen, ... maar denk wel lang na over de reacties die ik op mijn schaarse schrijfwerk krijg. Voor mij dus geen schrijfschool. Toch zou ik even willen reageren op dit:

Veel zelfbenoemde experts die met alle respect zelf nog nooit een bestseller geschreven hebben. Het is alsof je leert voetballen van iemand die jaren op de sportacademie gezeten heeft, af en toe en balletje trapt met vrienden, maar nog nooit voor het Nederlands elftal heeft gespeeld. Allemaal prima natuurlijk, maar heeft dat wel zin? Leer je jezelf hierdoor niet de verkeerde technieken aan?

Je hoeft geen bestsellerauteur te zijn om een goede schrijfcoach te zijn. Vaak is het zelfs omgekeerd. In de sport is het zo dat de echte toppers vaak de slechtste trainers zijn. Voetbal zou een uitzondering kunnen zijn, ware het niet dat voetbal geen sport is maar een gokspel met dure pionnen. Bradley Wiggins won de Tour de France dankzij een zwemcoach. Misschien word jij wel een goede schrijver door te luisteren naar de tips van een uitzonderlijke lezer.

Je moet eerst de regels kennen voordat je ze kunt overboord gooien. Ik heb korte cursussen gevolgd, heb veel advies gevraagd van schrijvers en redacteurs. Ik heb proefgelezen en daar veel uit geleerd. Je kan talent hebben voor schrijven, net als je talent kan hebben op de evenwichtsbalk. Zonder trainer die je af en toe bijstuurt ga je onvermijdelijk op je bek. Dus waarom zou je jezelf die tips ontzeggen?

Vaak worden die regels in cursussen alleen veel te zwart-wit gebracht, Lore. In de werkelijkheid komen er veel meer mitsen en maren bij kijken. Net als Herecomesherman leer ik veel door te schrijven en te lezen. Het nadeel daaraan is dan weer dat je wanneer je een boek leest, je het niet meer leest zoals een lezer het leest maar dat je, terwijl je leest, je meteen analyseert en dat je daardoor het leesplezier dat een lezer heeft wanneer hij leest niet meer hebt wanneer je zelf een boek leest. Snappie?

Bambino, ...het is gewoon fijn om een cursus te volgen. Je voelt je dan wat steviger in je schoenen staan (ha ha is dit ook een cliché?). Je kunt vragen wat je wilt aan een docent. Na iedere les krijg je opbouwend commentaar en aan het eind van de cursus een gedegen analyse. Later heb je altijd nog een prachtig naslagwerk. Helemaal tussen alle regels blijven schrijven lijkt me ondoenlijk. Er bestaat nog zoiets als jezelf; je houdt toch een eigen stijl over. Vroeger dacht ik altijd dat schrijvers achter hun pc gingen zitten rammelen en hupsakee, een boek. Nou ja, dat is natuurlijk wel wat anders... Succes met schrijven en lezen Bambino, want het is gewoon hartstikke leuk.

Ik ben het niet met je eens Bambino. Ik zal een paar voorbeelden noemen: Adriaan van Dis heeft aan de universiteit Nederlands geleerd. Ik mis bij het schrijven dat ik geen middelbaar onderwijs in het Nederlands heb gedaan en vaak de finesses van taal dan mis. Ik heb bepaalde technieken die ik in schrijfboeken tegenkwam uitgeprobeerd en er meteen een wedstrijd mee gewonnen. Bepaalde perspectieven inspireren mij tot een verhaal. Van een cursus kreeg ik nieuwe informatie en en groter pallet aan mogelijkheden. Veel schrijfboeken bespreken hoogstaande literatuur in detail zodat je ziet hoe literatuur werkt. Zoals bij ieder vak kun je blijven stilstaan of je kunt willen groeien. Uiteraard is het ontwikkelen van smaak iets dat op meerdere manieren tegelijkertijd gebeurt.

Dat ben ik ook geheel met je eens. Ik loop tegen hetzelfde probleem aan. Door mijn gebrek aan opleiding dan wel het lezen van boeken heb ik gemerkt dat niet alleen mijn kennis, maar ook mijn woordenschat zeer beperkt is. Ik ben dan ook niet van mening dat een cursus per definitie slecht is. Tuurlijk kan je er altijd iets van leren. Ik vroeg mezelf alleen af of het wel zo'n goed idee was om van docenten die zelf nooit echt zijn doorgebroken op dit gebied, te leren hoe je wel en niet moet schrijven. Nogmaals zeg ik hiermee niet dat daarmee die betreffende cursussen waardeloos zijn of dat alle docenten nooit zijn doorgebroken. Dat je er op welke manier dan ook van kunt leren lijkt mij duidelijk. Ik wilde alleen weten het ook zijn negatieve kanten had. Het nadeel van scholen, cursussen, etc is dat er vaak in hokjes word gedacht. Dus vaste (basis)regels, theorie, technieken, etc. Hoewel goed om te beheersen kan het er ook voor zorgen dat je onbewust binnen deze hokjes blijft. Zo heb je het immers geleerd. Maar is dat nou niet net hetgeen je als schrijver wilt vermijden? Schrijven als de massa is wel het laatste wat een schrijver zou moeten willen. Toch? Wel vind ik (zoals je zelf ook al een beetje aangeeft) dat het wel of niet blijven stilstaan, meegroeien, doorgroeien, niets te maken heeft met het wel of niet volgen van een cursus. Er zijn tal van manieren om jezelf te ontplooien. Maar inderdaad stilstaan is nooit goed. Jezelf tijdens het doorgroeien afvragen of de afslag links nemen wel zo verstandig is - er zijn meer wegen die... - kan echter ook nooit geen kwaad. Aan een doodlopende straat heb je ook niets. @Riny, wellicht dat mijn vraag ook gebaseerd was op onwetendheid, zelf heb ik immers nooit een cursus gevolgd. Ik denk dat het ook per persoon zal verschillen. De een vind het fijn om iets aan een docent te vragen, of vinden het fijn om steviger in hun schoenen te staan. Anderen willen of moeten eerst zelf fouten maken alvorens ze ervan kunnen leren. Momenteel ben ik me simpelweg aan het oriënteren wat de best mogelijk route is om te doorlopen. Stiekem heb ik alle tips en adviezen die er op internet staan al gelezen hoor....een cursus is voor mij echter een hele drempel. Ik ben iemand die niet snel van iemand iets aanneemt en al helemaal niet van iemand die voor mijn gevoel geen recht van spreken heeft (of dat terecht is laat ik even terzijde). Vandaar ook mijn vragen. Zelf doe ik liever mijn kennis op vanuit boeken. Enerzijds omdat die toegankelijker zijn, anderzijds omdat ik op die manier een groter kennisveld kan absorberen. En ipv cursussen te volgen heb ik advies gekregen van een tweetal schrijvers en het bureau dat mijn teksten redigeert. Komt allemaal een beetje op hetzelfde neer eigenlijk. Dus ja we gaan allemaal vooruit...maar ieder op zijn eigen manier. En ach wie weet volg ik binnenkort alsnog een cursus...:)

Bambino, ... mag ik even wat vraagtekens plaatsen? Een docent, zeker van de SO cursussen, heeft zijn sporen verdiend. Het is een echte professional. Ik zou zeggen: Bambino durf te leven. Leven is ook om hulp vragen, en dat is geen teken van zwakte. :) Zo te lezen ben je geen beginner. Je hebt zelfs een bureau dat je teksten redigeert. Maar misschien wordt je werk wel beter doordat je een docent achter je hebt staan, misschien staat het bureau dan wel perplex wanneer je weer iets aanbiedt. Succes.

ja dat klopt, hulp inschakelen doe ik zeker, maar op de een of andere manier vind ik digitale hulp prettiger. Misschien komt dat omdat ik wat onzeker ben over mijn eigen schrijven en mijn huidige manuscript pas aan de wereld wil tonen als ik er zelf 300% tevreden mee ben. Tegen kritiek kan ik wel, dat is het probleem niet. Ik moet iemand vertrouwen, het moet goed voelen. Ik ben overigens een echte beginner. Ben nu circa 1 jaar aan het schrijven. Het betreffende bureau heb ik simpelweg ingehuurd dus daar kwam geen kwaliteit bij kijken helaas :) Ik heb dus niet heel veel recht van spreken en spuit alleen mijn mening en gedachten. Wat betreft de docenten van SO geloof ik je graag. Maar zoek voor de gein maar eens op "schrijfcursus" in google en je ziet dat er nogal wat verschil is, althans zo heb ik dat ervaren.

ja dat klopt, hulp inschakelen doe ik zeker, maar op de een of andere manier vind ik digitale hulp prettiger. Misschien komt dat omdat ik wat onzeker ben over mijn eigen schrijven en mijn huidige manuscript pas aan de wereld wil tonen als ik er zelf 300% tevreden mee ben. Tegen kritiek kan ik wel, dat is het probleem niet. Ik moet iemand vertrouwen, het moet goed voelen.

Ergens begrijp ik dit niet, maar misschien is geldt dat alleen or mij. Hoe kun je vertrouwen krijgen bij een docent die je via email een reactie op een opdracht toestuurt? Voor mij is dat heel onpersoonlijk. Ik begrijp wel dat je onzeker bent over wat je schrijft, dat heb ik ook, en dat je daardoor liever niet in groepsverband een cursus doet. Ik krijg echter geen vertrouwen van iemand vanuit zijn luie stoel me schrijverswaarheden doet toekomen. Ook al zijn die waarheden goed onderbouwd.

Ik denk dat de vraag is of wat je zoekt in een cursus en wat de cursus biedt matcht. Als je aan schrijfstijl wilt werken is een paar oefeningen doen en feedback krijgen niet voldoende. Je moet er langer aan werken wil je je schrijfstijl in belangrijke mate verbeteren. Ik wil ook opmerken dat de kwaliteit van de docent steeds verschillend is en je ook andere dingen leert. Iedereen heeft zijn kwaliteiten en trukendoos. Uiteindelijk ben je je eigen smaak voor stijl aan het ontwikkelen. Het is geen standaard operating procedure, waar allemaal gelijke luciferhoutjes uit moeten komen. Er komen ongelijke resultaten uit cursussen, omdat het om unieke schrijvers en unieke docenten bestaat. Ik heb eens een redactrice getroffen die mijn taal veel diepgaander veranderde dan mijn proeflezers. Daarna merkte ik dat ik blokkeerde, omdat ik mij onzeker voelde. Zij was immers het summum, wat taal betrof, en ik was hulpeloos omdat ik net niet de juiste woordvolgorde of juiste woord koos. Een schrijfvriendin zei dat mijn tekst iets was kwijtgeraakt in de correctie. Noem het de ziel, iets kwetsbaars. De zinnen waren netter geworden, maar mijn twijfelende ik was weg. Van iedereen kun je in principe leren. Neem de bakker, die grappige taalfouten maakt. Uiteindelijk denk ik dat het succes van een schrijfcursus domweg is dat je met een verhaal worstelt en iemand hebt om erover te praten. En dat die persoon er iets zinnigs over zeggen kan, iets zinnigers dan een ander. Ik merk dat je aspiraties hebt om het gemiddelde niveau van schrijven te ontstijgen. Ik ken deze frustratie wel. Toch komt alles neer op de keuze van het woord.

Dat hebben mijn dochter en ik gedaan en... we kwamen beide uit bij SO. Ik heb jaren in een verenigingsblad verslagen geschreven over bijeenkomsten en lezingen. Dat was heel leuk om te doen en de lezers wisten precies waarover het ging; geen enkele moeilijkheid stond me in de weg. De vereniging verdween en ik raakte ontheemd. Wat al eens bij mij opspeelde was; ja, jullie vinden het wel leuk maar er klopt iets niet, maar wat... Nu weet ik dat dan: de kennis van technisch schrijven en dan bedoel ik niet keurig afgepaste zinnetjes, maar de gehele aanpak. Jij kunt wel iets voor je zien in je verhaal - beter nog - je dompelt je onder in je verhaal maar hoe breng je dat over op je lezer? Daarbij dacht ik nog, dat ik geen fantasie had, omdat ik schreef over iets dat er al was. Meedoen aan een schrijfoefening hier, n.a.v. een opgegeven onderwerp? No way; als ik er alleen maar aan denk voel ik me zo stijf worden als een stokpaardje. De cursussen van SO gaan ook digitaal. Per e-mail is toch ook digitaal? Het vertrouwen met je docent groeit. (Dit is geschreven als antwoord op # 19)

Ergens begrijp ik dit niet, maar misschien is geldt dat alleen or mij. Hoe kun je vertrouwen krijgen bij een docent die je via email een reactie op een opdracht toestuurt? Voor mij is dat heel onpersoonlijk. Ik begrijp wel dat je onzeker bent over wat je schrijft, dat heb ik ook, en dat je daardoor liever niet in groepsverband een cursus doet. Ik krijg echter geen vertrouwen van iemand vanuit zijn luie stoel me schrijverswaarheden doet toekomen. Ook al zijn die waarheden goed onderbouwd.

Excuses voor de verwarring. De betreffende redactrice is een uitzondering. Die heb ik via via leren kennen, in real life dus. Dat voelde goed en na de betaalde redigeer opdracht (die voor vertrouwen zorgde) raadpleeg ik haar af en toe als ik ergens mee zit. Het is allemaal wat vreemd gelopen omdat ik afgelopen december al dacht klaar te zijn haha. Maar hoe meer ik las en hoe meer ik leerde, hoe slechter ik mijn eigen boek ging vinden. Vandaar dat ik hem zelf nu weer (voor de tiende keer) aan het herschrijven ben.

...Ik wil ook opmerken dat de kwaliteit van de docent steeds verschillend is en je ook andere dingen leert. Iedereen heeft zijn kwaliteiten en trukendoos. Uiteindelijk ben je je eigen smaak voor stijl aan het ontwikkelen. Het is geen standaard operating procedure... Ik merk dat je aspiraties hebt om het gemiddelde niveau van schrijven te ontstijgen. Ik ken deze frustratie wel. Toch komt alles neer op de keuze van het woord.

Dat had je niet beter kunnen verwoorden. Dit topic is in ieder geval niet voor niets geweest. Althans, niet voor mij :) Toch bizar hoe snel je anders naar zaken kijken kunt ... en in dat opzicht kan je best wel eens gelijk hebben dat een cursus wat dat betreft nooit kwaad kan. Aspiraties heb ik inderdaad. Uiteraard ben ik me ervan bewust dat ik met mijn eerste boek niet het niveau van een gerenommeerd schrijver kan bereiken. Dat is ook echt niet het doel. Ik wil alleen koste wat kost ervoor zorgen dat een eventuele afwijzing bij een uitgever of wie dan ook niet veroorzaakt word door taal- en spelfouten, opbouw van zinne, stopwoordjes, etc. Zaken die je zeg maar leren kunt.

Dat hebben mijn dochter en ik gedaan en... we kwamen beide uit bij SO... De cursussen van SO gaan ook digitaal. Per e-mail is toch ook digitaal? Het vertrouwen met je docent groeit. (Dit is geschreven als antwoord op # 19)

Misschien doe ik ook wel te moeilijk haha; mijn manuscript is tenslotte geen staatsgeheim. Het is alleen moeilijk om in een paar zinnen mijn beweegreden uit te leggen vandaar dat ik wat wispelturig en/of onduidelijk over kom...

Ik ben een absolute beginner in het schrijven, en hoewel het geen direct antwoord is op bovenstaande reacties wil toch even wat kwijt. Ik dat het nadenken over wat je leert belangrijker is dan wat je precies leert. Soms kan je van de persoon met de meeste (al dan niet oprechte) ervaring bijna niks leren. Terwijl een vrijdenkende buitenstaander je soms tot nadenken kan zetten met een idee, waardoor je uiteindelijk dingen compleet over een andere boeg gooit. Het leven zit vol met goede en slechte tips. Meningen zijn belangrijk. Maar puntje bij paaltje kan niemand je een richting verplichten. Je eigenschappen op alle vlakken worden gevormd door wat jij doet met de mening of kennis van anderen. Niet direct met wat die mening of kennis inhoud...

Karel, inderdaad is nadenken heel belangrijk bij schrijven, maar ook het doen. Met techniek kun je veel bereiken door het proces van toepassen, laten beoordelen, erover nadenken, veranderen. Heel veel schrijven, dus doen, zorgt ervoor dat je doorkrijgt hoe je schrijft, hoe schrijven werkt.

Leer je jezelf hierdoor niet de verkeerde technieken aan?

Neen.

Zouden sommige schrijvers niet wat meer realistisch moeten zijn?

Neen.

Je hersenen slaan al deze 'kennis' op.

Neen.

Immers: iemand die netjes binnen de lijntjes blijft is saai.

Neen.

De vraag is eigenlijk; hebben al deze cursussen, tips en adviezen wel zin?

Neen. Vrijblijvend advies; volg een cursus - fotografie [analoog zwart-wit inclusief ontwikkelen] - beeldhouwen - tekenen - lassen - broodbakken - vissen - kinderen opvoeden - paardrijden - bridgen - atoomsplitsen - rozen snoeien - trouwjurken naaien - voorspelbaarheid - papier maken - potlood slijpen.

Wat is daarop uw antwoord? Nee.

Karel, inderdaad is nadenken heel belangrijk bij schrijven, maar ook het doen. Met techniek kun je veel bereiken door het proces van toepassen, laten beoordelen, erover nadenken, veranderen. Heel veel schrijven, dus doen, zorgt ervoor dat je doorkrijgt hoe je schrijft, hoe schrijven werkt.

Hoorde ik eerder al. Een tip om gretig gebruik van te maken... Ondertussen schrijf ik hier en daar al wat. Ik doe een gewone bureaujob. Maar, ik denk eraan om een soort van dagboek te beginnen met fragmenten van de dag omschreven zoals het in een boek kon beschreven zijn. Binnenkort volg ik een schrijfcursus en dan kijk ik of ik al wat gerichter kan gaan schrijven, en kijk ik naar wat ik nog nodig heb om verder te gaan met mijn ideeën. Don't call it a dream, call it a plan. - (quote without mentioned source written somewhere on the internet)