Wekelijkse schrijfopdracht #59 - De moord

Originele versie: Het leek goed te gaan. Ik dacht dat hij misschien wel te vertrouwen was, een fout die ik nooit meer goed zou kunnen maken. Zonder te kijken of het stoplicht wel op groen staat steek ik over. Haar anders zo stralende blauwe oogjes stonden nu dof. Het was het eerste wat me opviel toen ze de deur opendeed. Eigenlijk wist ik toen al genoeg. Ik wurm me haastig door de mensen heen. Mijn hand omklemt het koele uiteinde van het mes. Het kalmeert me wat. Mijn psychiater zei dat je sommigen trauma’s verwerken door ze nog eens te beleven, alleen dan vanuit de rol van de dader. Ik heb mijn vriendin beloofd om ons dochtertje dat nooit aan te doen. Ik werd altijd gecontroleerd, kon nooit alleen met haar zijn en nu heeft hij het allemaal verpest. Het wordt eindelijk wat rustiger wanneer ik het park in loop. Een oud vrouwtje schuifelt voorbij. Ik schiet naar voren wanneer de boodschappentas van haar rollator valt. Onze ogen ontmoeten elkaar. Haar ogen lijken op die van mijn vader. Niemand zou haar missen, flitst er door me heen. We zijn alleen met op de achtergrond het geluid van vogels. Ik sta op en steek met alle kracht wat ik heb dwars door haar buik. En nog een keer. En nog een keer. Iemand begint te gillen. Herschrijf Het leek goed te gaan. Ik dacht dat mijn vader misschien wel te vertrouwen was, een fout die ik nooit meer goed zou kunnen maken. Zonder te kijken of het stoplicht wel op groen staat steek ik over. Haar anders zo stralende blauwe oogjes stonden nu dof. Het was het eerste wat me opviel toen ze de deur opendeed na de logeerpartij bij opa. Eigenlijk wist ik toen al genoeg. Wanneer hij aan mij had gezeten merkte mijn moeder dat ook altijd op. Ik wurm me haastig door de mensen heen. Mijn hand omklemt het koele uiteinde van het mes. Het contrast van de warme binnenzak en het koele metaal kalmeert me wat. Mijn psychiater zei dat sommigen trauma’s verwerken door ze nog eens te beleven, alleen dan vanuit de rol van de dader. Dat mijn vader misschien ook ooit slachtoffer geweest is. Ik heb mijn vriendin beloofd om nooit zo te worden. Dat ik zoiets ons dochtertje nooit aan kan doen. Ik werd altijd gecontroleerd door haar, kon nooit alleen met mijn dochter zijn en nu heeft mijn vader het allemaal verpest. Het wordt eindelijk wat rustiger wanneer ik het park in loop. Een oud vrouwtje schuifelt voorbij. Ik schiet naar voren wanneer de boodschappentas van haar rollator valt. Onze ogen ontmoeten elkaar. Haar ogen lijken op die van mijn vader. Niemand zou haar missen, flitst er door me heen. We zijn alleen met op de achtergrond het geluid van vogels. Ik sta op en steek met alle kracht die ik heb dwars door haar buik. En nog een keer. En nog een keer. Iemand begint te gillen. Het nieuwsartikel.